Του Αντώνη Πανούτσου
Η κυβέρνηση πίστεψε ότι με την υπόθεση της Novartis ο κόσμος θα ασχοληθεί ποιος από την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ τα πήρε και ποιος δεν τα πήρε. Κατέληξε μια κατηγορία σαν την χιλιοτραγουδισμένη βράκα. Την κουρελού την χιλιομπαλωμένη που όλο την εμπάλωνε και όλο ήταν ξεσκισμένη.
Έχοντας μήνες να προετοιμάσει την υπόθεση της Novartis σαν όπλο κατά της αντιπολίτευσης η κυβέρνηση κατόρθωσε τα εξής εντυπωσιακά.
1) Να καρφωθεί πριν την κατηγορία στέλνοντας τον Τζανακόπουλο στον Άρειο Πάγο για ενημέρωση.
2) Η κατηγορία που λεγόταν ότι θα βασιστεί σε μαρτυρίες στο FBI, να βασίζεται αποκλειστικά σε τρεις μαρτυρίες. Όλες ανώνυμες, όλες χωρίς στοιχεία και με την τελευταία να δίνεται την Κυριακή ημέρα του συλλαλητηρίου.
3) Οι μαρτυρίες να είναι τόσο αρπακολατζήδικες που ανώνυμοι μάρτυρες να μπλέκουν τον Χρύσανθο Λαζαρίδη της κυβέρνησης με τον Σωκράτη Λαζαρίδη του Χρηματιστηρίου.
4) Ο Πολάκης να λέει ότι ξέρει ότι οι τρεις μάρτυρες είναι υπάλληλοι της Novartis. Καρφώνοντας τους έτσι, αφού πόσα υψηλόβαθμα στελέχη μπορούν να έχουν απολυθεί από την Novartis τους τελευταίους μήνες. Ομολογώντας γνώση που δεν δικαιολογείται από την θέση του υφυπουργού Υγείας. Και δημιουργώντας θέμα εισαγγελικής παρέμβασης αφού προστατευόμενοι μάρτυρες δεν απαλλάσσονται από τις όποιες κατηγορίες.
5) Ο Δημήτρης Παπαγγελόπουλος, υφυπουργός Δικαιοσύνης, να ανακηρύσσει την υπόθεση σαν το μεγαλύτερο σκάνδαλο από σύστασης ελληνικού κράτους. Αποφασίζοντας για την υπόθεση πριν καν εξεταστεί
6) Να διαρρέεται από την κυβέρνηση ότι ο φάκελος στάλθηκε κατόπιν εντολής του πρωθυπουργού στην Βουλή, όταν ο πρωθυπουργός δεν εμπλέκεται στην διαδικασία και ο φάκελος έπρεπε να σταλθεί αμελλητί.
7) Η δικογραφία να μην δίνεται από τον πρόεδρο της Βουλής στους βουλευτές. Ώστε η κυβέρνηση να μπορεί να ελέγχει ακόμα για λίγο χρόνο τις διαρροές στον φιλικό της Τύπο δημιουργώντας ατμόσφαιρα ενοχής.
Το αποτέλεσμα στην υπόθεση της Novartis ήταν ανάλογο της δεξιοτεχνίας των κυβερνητικών χειρισμών. Αντί να δημιουργήσει συζητήσεις «ποιος και πόσα πήρε» δημιούργησε αγωνία ποια θα είναι η επόμενη κυβερνητική παπάτζα που θα διαρρεύσει. Εκτός από τα χαμηλής εμβέλειας κυβερνητικά Μέσα σε όλα τα άλλα το θέμα η υπόθεση της Novartis «έπαιξε» σαν αδέξια κυβερνητική σκευωρία με τις αντιδράσεις των στελεχών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ να παίρνουν μεγαλύτερη δημοσιότητα από τις κυβερνητικές δηλώσεις, που εμφανιζόντουσαν σαν κομμάτια μιας σκευωρίας. Είμαι σίγουρος ότι αν τα κυβερνητικά στελέχη ήξεραν πως θα κατέληγε η υπόθεση της Novartis θα προτιμούσαν να συνεχίστε η συζήτηση για το συλλαλητήριο για το Μακεδονικό.
Ένα από τα πιο δημοφιλή αριστερά τραγούδια της μεταπολίτευσης ήταν ο Δημητρόφ. Οι στίχοι εξιστορούσαν την δίκη του ηγέτη του κομουνιστικού κόμματος της Βουλγαρίας Γκεόργκι Δημητρόφ που είχε δικαστεί το 1933 για τον εμπρησμό του Ράιχσταγκ. Στην δίκη ο Δημητρόφ απέκτησε παγκόσμια φήμη για τον ήρεμο αλλά επιθετικό τρόπο στην υπεράσπιση του με τον τρίτο στοίχο του τραγουδιού να λέει «Γίγας στους γίγαντες ο Δημητρόφ. Βράχος γρανίτης στέκει ορθός. Τους δικαστές του χτυπάει σκληρά. Τους ξεσκεπάζει τους ποδοπατά».
Το γνωστό αξίωμα του Καρλ Μαρξ λέει ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται σαν κωμωδία. Μόνο όμως το πολιτικό συνονθύλευμα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ θα μπορούσε να φτάσει σε τέτοια επίπεδα, που να κάνει τον Δημήτρη Αβραμόπουλο «Δημητρόφ» και τον Πολάκη «Γκέριγκ».
