Του Γιώργου Φλωρίδη
Το ΠΑΣΟΚ, ως ιστορικό πολιτικό μέγεθος, δεν είναι συγκρίσιμο με τον ΣΥΡΙΖΑ. Το ΠΑΣΟΚ ήταν γέννημα ενός ριζοσπαστισμού, που επεδίωκε σοβαρές δημοκρατικές και κοινωνικές διορθώσεις στην νεότευκτη μεταπολιτευτική δημοκρατία μας. Αντίθετα, ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένα μέτωπο αυταπάτης και απάτης για ανεδαφικές και παρωχημένες διεκδικήσεις σε μια χρεοκοπημένη χώρα και κοινωνία. Το ΠΑΣΟΚ κυβέρνησε επί πολλά χρόνια, προωθώντας δημοκρατικές και κοινωνικές κατακτήσεις, υποπίπτοντας και σε σοβαρά λάθη. Ο ΣΥΡΙΖΑ μέσα σε μια πενταετία, ξεγυμνώθηκε ιδεολογικά και ηττήθηκε πολιτικά, αποτυγχάνοντας παντού. Διακρίθηκε μόνο στην πρωτοφανή λατρεία του για την εξουσία και τη διατήρησή της με κάθε τρόπο.
Είναι, επίσης, εξίσου αληθές, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κληρονόμησε όλο το παρακμιακό και ιδεοληπτικό φορτίο του ΠΑΣΟΚ. Λαϊκισμός, κρατισμός, παρασιτισμός και, συνάμα, ένα μέρος του πολιτικού προσωπικού, που υπηρέτησε αυτές τις σαθρές ιδεολογικές του πλευρές. Κατ' αντιδιαστολή, τα εθνικά αντανακλαστικά και τα πατριωτικά ιδεολογικά φορτία του ΠΑΣΟΚ, έμειναν απ' έξω.
Τώρα, βρισκόμαστε στην τελευταία φάση του πασοκικού κύκλου. Είμαι απ' αυτούς που έχουν υποστηρίξει σε ανύποπτο χρόνο, ότι ηγεμονική διεκδίκηση του λεγόμενου προοδευτικού χώρου, δεν μπορεί να γίνει από το ΠΑΣΟΚ. Για πολλούς και σύνθετους λόγους, εύλογα όμως κατανοητούς, όπως εξελίσσονται τα πράγματα. Είναι άλλο θέμα, ίσως το βασικότερο, ότι ο λεγόμενος «προοδευτικός χώρος» βρίσκεται από καιρό σε βαθιά δομική κρίση, ανεξαρτήτως ηγεσίας.
Με την απόφαση της Φ. Γεννηματά, πλάι στο αρνητικό ιδεολογικό φορτίο του ΠΑΣΟΚ, που ήδη έχει κληρονομήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, μετεκλογικά θα πάρει πακέτο και το εναπομείναν ΠΑΣΟΚ. Με άλλα λόγια, το ΠΑΣΟΚ κατεκυρώθη στο ΣΥΡΙΖΑ, αφού προηγουμένως τον ακολουθήσει στην επικείμενη εκλογική καταβαράθρωσή του.
Δεν θέλω ν' αδικήσω την Φ. Γεννηματά και τους επιτελείς της, σε ό,τι αφορά τις προθέσεις και τους σχεδιασμούς τους. Η προσέγγισή τους, αφελής και τυχοδιωκτική, είναι ότι διώχνοντας τον εμβληματικό Β. Βενιζέλο, ελπίζουν ν' ανοίξουν καμιά πόρτα από τον ΣΥΡΙΖΑ, ενόψει εκλογών. Πιστεύουν ότι αφού, έτσι κι αλλιώς, έχουν χάσει τους μετριοπαθείς κεντρώους διότι υπάρχει ρεύμα αυτοδυναμίας Μητσοτάκη, ίσως μ' αυτό τον τρόπο ανεβάσουν την διαπραγματευτική τους ισχύ, στη μέλλουσα συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτή η εκλογική σκέψη, όμως, δεν υπολογίζει σοβαρά το κόστος της αποσταθεροποίησης ενός ήδη ταλαιπωρημένου κόμματος, που τα τελευταία χρόνια ό,τι χάνει, το χάνει ραγδαία και ό,τι κερδίζει, το παίρνει σε ψίχουλα. Αποσταθεροποίηση και κρίση όχι μόνο σε εσωτερικό επίπεδο, που πιστεύω ότι θα ελεγχθεί σχετικά εύκολα, αλλά στα μάτια του προοδευτικού ψηφοφόρου, που διεκδικεί πολιτική σταθερότητα, νέο σχέδιο και αποτελεσματικές λύσεις για τη χώρα.
Κατά την γνώμη μου, το κόστος που θα προκύψει από την αποσταθεροποίηση, θα είναι πολύ μεγαλύτερο από το όποιο όφελος επαναπατρισμού ψηφοφόρων από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Εκτός και αν αυτό δεν ενδιαφέρει την ηγεσία, διότι, ό,τι τελικά απομείνει, μπορεί να είναι μικρό, αλλά αφοσιωμένο και πάνω απ' όλα αντιδεξιό και κατοχυρωμένο στον ΣΥΡΙΖΑ.
