Τελικά τι κάνουμε λάθος και οδηγούμαστε πάντοτε σε κρίσεις που δεν μπορούμε να ελέγξουμε και γιατί οι «περίοδοι της ευφορίας» δεν αποτελούν περιόδους άριστης διαχείρισης και προετοιμασίας, ώστε να αποφεύγονται τα ανεξερεύνητα μονοπάτια που μας οδηγεί κάθε επόμενη κρίση; ( 17 Μαΐου 2020, Τι θα μάθουμε από την κρίση)
Η απάντηση στην ερώτηση θα μπορούσε να δώσει τη λύση για την επόμενη μεγάλη κουβέντα που γίνεται για τα προβλήματα που θα βρούμε μπροστά μας στον αιώνα που διανύουμε και αφορούν στην κλιματική αλλαγή.
Σύμφωνα με παλαιότερη μελέτη από το The Global Economy Handbook (1990), Η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής θα είναι εξαιρετικά δαπανηρή. Η εστίαση των προβλημάτων αφορά στην αύξηση της μετανάστευσης, στην εξάπλωση της πείνας και των ασθενειών σε παγκόσμιο επίπεδο. Στην αύξηση των πυρκαγιών και μεγαλύτερης έντασης τυφώνων. Ενώ ένα επιπλέον 8% του παγκόσμιου πληθυσμού θα βιώσει λειψυδρία. Επίσης πολλά ιστορικά μέρη για την ανθρωπότητα θα απειλούνται με εξαφάνιση.
Όλα τα βιώνουμε καθημερινά και με μεγάλη ένταση τα τελευταία χρόνια, με αποκορύφωμα την πανδημία του 2020. Και φυσικά φουσκώνουν σε δυσθεώρητα ύψη το Παγκόσμιο χρέος του πλανήτη.
Σύμφωνα με τις τελευταίες μελέτες κορυφαίων επιστημόνων, η κλιματική αλλαγή θα καταστεί μη αναστρέψιμη σε κάποιο σημείο κατά τη διάρκεια του 21ου αιώνα, εάν οι κυβερνήσεις δεν προβούν στις απαραίτητες διαρθρωτικές αλλαγές.
Οι φυσικοί πόροι του πλανήτη εξαντλούνται. Η ποσότητα των πρώτων υλών που προέρχονται από τη γη εκτινάχθηκε το 2010 σε 70 δισ. τόνους σε σχέση με τα 22 δισ. του 1970.
Μέχρι το 2030 οι τιμές των τροφίμων πιθανότατα θα διπλασιαστούν, ενώ το μισό του παγκόσμιου πληθυσμού θα επηρεαστεί από σοβαρή έλλειψη νερού.
Οι αλλαγές αυτές που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε άμεσα και χωρίς καθυστέρηση, όπως στην περίπτωση της πανδημίας- (πάντα σε παγκόσμιο επίπεδο), δημιουργούν ένα περιβάλλον εξαιρετικής πολυπλοκότητας και φυσικά αβεβαιότητας.
Φυσικά η εν λόγω αβεβαιότητα θα οδηγήσει εκ νέου σε τεράστιες στρεβλώσεις και κερδοσκοπία στις παγκόσμιες αγορές των παραγώγων προϊόντων σε τρόφιμα και ενέργεια. Ενώ τώρα τελευταία έρχεται να προστεθεί και το νερό στο παιχνίδι, καθώς η έναρξη συμβολαίων νερού που βασίζονται πάνω σε έναν υφιστάμενο δείκτη, τον Nasdaq Veles California Water Index, αποτελεί γεγονός.
Είναι αυτή η αβεβαιότητα που οδηγεί το έξυπνο χρήμα να προβαίνει σε κινήσεις που μοιάζουν περίεργες σε πολλούς από εμάς; Τι έπαθε ο Bill Gates ξαφνικά και πολλοί άλλοι δισεκατομμυριούχοι και αγόρασαν τα τελευταία χρόνια τεράστιας κλίμακας γεωργικές εκτάσεις;
Σύμφωνα με μια έκθεση του Forbes. ο Bill Gates θεωρείται τώρα ένας από τους μεγαλύτερους ιδιοκτήτες γεωργικών εκτάσεων στην Αμερική. Μήπως πιστεύουν ότι αυτό που θα έχει ανάγκη η ανθρωπότητα τον επόμενο αιώνα θα είναι οι ανάγκες για σίτιση και όχι άχρηστα μέταλλα η κρυπτονομίσματα;
Τι να τον κάνω τον χρυσό και το bitcoin αν δεν έχω νερό; Τις περισσότερες φορές το έξυπνο χρήμα δείχνει τι θα ακολουθήσει στη συνέχεια, και τι θα πρωτοστατήσει τα επόμενα χρόνια.
Πολλοί επενδυτές στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, και όχι μόνο, έχουν επιδοθεί σε ένα κυνήγι αποδόσεων που στην αμερικανική ήπειρο θυμίζει ημέρες «ελληνικού 99»!
Πολλοί, επίσης, σοτάρουν μετοχές που με βάση τα θεμελιώδη τους δεν ανταποκρίνονται στην τιμή τους. Κι όμως όπως έχουμε αναφέρει το μακρινό 2014 (η άνοδος ή χάος) οι αγορές συνεχώς μεταλλάσσονται και δεν αφήνουν περιθώρια εφησυχασμού. Κάθε ημέρα η αβεβαιότητα μεγαλώνει!
Το ουσιαστικότερο πρόβλημα της επόμενης ημέρας είναι η αβεβαιότητα. Πάντοτε ήταν! Την έχουμε ζήσει άπειρες φορές. Η κωδικοποίηση των προκλήσεων του αιώνα μας θα μας βρει αντιμέτωπους για ακόμη μια φορά με το αιώνιο δίλλημα που ταλαιπωρεί τους ανά τον πλανήτη επενδυτές. Μισογεμάτο ή μισοάδειο είναι το ποτήρι;
Η πανδημία θα μπορούσε να γίνει η αφορμή για να κινηθεί ολόκληρος ο πλανήτης να προετοιμαστεί και να αντιμετωπίσει τις πολλές και πραγματικές προκλήσεις που έρχονται, ώστε να ξεκινήσει ένας επόμενος «μεγάλος κύκλος» υγιούς ανάκαμψης και ανάπτυξης της παγκόσμιας οικονομίας, όπως αναφέραμε και στο προηγούμενο μας άρθρο.
Και δεν θα είναι λίγες! Το ερώτημα είναι εάν θέλουμε να τις αντιμετωπίσουμε στην «γέννησή» τους ή να τις αφήσουμε να δημιουργήσουν νέες κρίσεις και καταρρεύσεις κρατών, χρηματαγορών, αξιών και τελικά να οδηγήσουν στα μη επιθυμητά αποτελέσματα. Εκτός εάν επιζητούμε τα μη επιθυμητά αποτελέσματα, ώστε να οδηγούμαστε στις απαραίτητες κρίσεις δημιουργικής καταστροφής.
Σίγουρα η υποτίμηση των μελλοντικών κινδύνων θα επιταχύνει το μέγεθος της τελικής κατάρρευσης του οικοδομήματος που στήνουν οι λανθασμένες πολιτικές και αποφάσεις από όπου κι αν προέρχονται. Είτε είναι Κεντρικές τράπεζες, είτε κράτη, είτε μάνατζερ εταιρειών κ.λ.π.
Συμπερασματικά, καταλήγουμε ότι αυτό που μας διακρίνει τελικά ως όντα είναι πως είμαστε δέσμιοι της ανθρώπινης φύσης που ορίζει τις αποφάσεις ως αποτέλεσμα της υπέρμετρης ευφορίας!
Προσοχή λοιπόν στην υπέρμετρη ευφορία και αυξανόμενη διορατικότητα για την επόμενη ημέρα που ξημερώνει. Κι όπως θα έλεγε σήμερα ο «γιατρός» του «The big short», που βρέθηκε ένα βήμα πριν την καταστροφή από το μεγάλο σοτάρισμα στα ακίνητα,… «ο χρυσός δεν πίνεται»!
