Χθες παρακολουθήσαμε μια ακόμα λιτάνευση των ιερών πανό των εργατοπατέρων της ΑΔΕΔΥ και της ΓΣΕΕ και μια ακόμα άσκηση επαναστατικής ετοιμότητας των επαγγελματικών στελεχών του ΚΚΕ.
Φυσικά, δεν θα μπορούσαν να απουσιάζουν από τις χθεσινές συγκεντρώσεις οι ηγετικές ομάδες του Σύριζα και του ΠΑΣΟΚ, για να φωτογραφηθούν, καταγγέλλοντας τη «νεοφιλελεύθερη» ατζέντα της κυβέρνησης.
Η αλήθεια είναι, ότι αν πράγματι οι συνδικαλιστικές ηγεσίες είχαν προτάσεις για τα εργασιακά, τα σωματεία ήταν ισχυρά και μαζικά και τα κόμματα της αντιπολίτευσης ήταν αποφασισμένα για σύγκρουση απέναντι στο «καταστροφικό εργασιακό νομοσχέδιο», θα παρακολουθούσαμε χθες την εξαγγελία μιας γενικευμένης απεργίας διαρκείας, μέχρι που η κυβέρνηση θα υποχρεωνόταν να κάνει πίσω.
Αντίθετα, είδαμε μια ακόμα χαλαρή εθιμοτυπική εκδήλωση διαμαρτυρίας κατά τη διάρκεια της οποίας, οι συνδικαλιστικοί ταγοί της χώρας μαζί με την ξεψυχισμένη από επιχειρήματα αντιπολίτευση, απήγγειλαν με στόμφο τα τετριμμένα και ξεπερασμένα από την πραγματικότητα, συνθήματα τους.
Πίσω από τα συνθήματα για τη δήθεν κατάργηση του οκτάωρου, υποκρύπτονταν η ανησυχία για τον εκδημοκρατισμό της λειτουργίας των συνδικαλιστικών σωματείων. Και πίσω από τα συνθήματα για τη δήθεν εκμετάλλευση των νέων, από την αδίστακτη εργοδοσία με τις πλάτες της κυβέρνησης, υποκρύπτονταν ο φόβος ότι η κήρυξη απεργιών δεν θα είναι πλέον τόσο εύκολη, αφού θα απαιτείται η συναίνεση της πλειοψηφίας των εργαζομένων.
Άλλωστε τι να πουν οι συνδικαλιστικές και αντιπολιτευτικές ηγεσίες όταν γνωρίζουν, ότι το προς ψήφιση νομοσχέδιο, αποτελεί υλοποίηση της κοινοτικής οδηγίας «Working Time Directive», που εφαρμόζεται εδώ και χρόνια σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Τι να πουν για το ευέλικτο οκτάωρο, τα κόμματα της αντιπολίτευσης; Που με νόμο του ΠΑΣΟΚ είχε θεσπιστεί το 2011. Ένα νόμο που φέρει τις υπογραφές των σημερινών κορυφαίων στελεχών και επιφανών τομεαρχών του Σύριζα, Μαριλίζας Ξενογιαννακοπούλου και Γιάννη Ραγκούση; Και ένα νόμο που δεν διανοήθηκε να καταργήσει η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμένου στα τέσσερα χρόνια της διακυβέρνησης της.
Τι να βρουν να πουν για την ψηφιακή παρακολούθηση της τήρησης από την εφαρμογή του εργασιακού νόμου, στους χώρους εργασίας; Όπως είχαμε αναπτύξει και το άρθρο «Το ψηφιακό εργασιακό περιβάλλον και το υπουργείο Εργασίας», ο νέος νόμος θα ενεργοποιήσει την ηλεκτρονική κάρτα εργασίας, που και αυτή είχε θεσπιστεί με νόμο το 2011. Ο νέος νόμος θα θεσμοθετήσει το σύστημα «ΕΡΓΑΝΗ ΙΙ», που θα αποτελέσει μια βαθιά τομή στην ελληνική οικονομία και επιχειρηματικότητα.
Οι εργοδότες θα είναι υποχρεωμένοι να δηλώνουν τα προγραμματισμένα ωράρια και τις τροποποιήσεις ωραρίων με ψηφιακές επιλογές, με αυτόματη επεξεργασία και διασταύρωση σε πραγματικό χρόνο. Το ψηφιακό ωράριο με τη σειρά του, ανοίγει το δρόμο για την εφαρμογή της ηλεκτρονικής ψηφιακής κάρτας των εργαζομένων, που θα είναι συνδεδεμένη με το σύστημα «ΕΡΓΑΝΗ ΙΙ» σε πραγματικό χρόνο.
Με τη χρήση της ψηφιακής κάρτας, θα καταγράφεται η ώρα προσέλευσης και αποχώρησης των εργαζομένων, όχι μόνο στους χώρους εργασίας αλλά και στα απομακρυσμένα εταιρικά ψηφιακά δίκτυα και θα αποστέλλονται online στο ΕΡΓΑΝΗ ΙΙ. Όλα αυτά τα στοιχεία θα μπορούν να διασταυρώνονται και να ελέγχονται ηλεκτρονικά.
Άλλωστε τι να βρουν να πουν οι οργανωτές των συγκεντρώσεων και διαδηλώσεων, για τη θεσμοθέτηση της άδειας πατρότητας διάρκειας 14 ημερών μετ’ αποδοχών; Για το δικαίωμα αποσύνδεσης στην τηλε-εργασία; Για την εξίσωση της αποζημίωσης απόλυσης των εργατοτεχνιτών με τους υπαλλήλους;
Οπότε το μόνο επιχείρημα που έχει απομείνει να ψελλίζει η αντιπολίτευση, είναι αυτό περί «κακών αφεντικών» και «εκδικητικών εργοδοτών», που θα καταπατήσουν το νόμο. Εντάξει, δεν θέτουν ένα θέμα άγνωστο στην κοινωνία, ούτε ένα θέμα που είναι εκτός καθημερινότητας. Είναι γνωστό ότι υπάρχει μερίδα επιχειρήσεων και παραβαίνουν τους εργασιακούς νόμους.
Υπάρχουν εργοδότες, κυρίως στον χώρο των μικρών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων, που καταστρατηγούν το νόμο και καταπατούν τα δικαιώματα των εργαζομένων.
Ωστόσο, σήμερα το νομοσχέδιο προβλέπει ότι ο έλεγχος των παραβάσεων θα μπορεί να γίνεται άμεσα, αφού υπάρχει η δυνατότητα της οnline ψηφιακής διασύνδεσης των αρχείων. Οπότε η εφαρμογή της ηλεκτρονικής κάρτας επιτρέπει στους εργαζόμενους να αισθάνονται ασφαλείς απέναντι σε καταστάσεις αυθαιρεσίας και παράβασης των νόμων, από την πλευρά των εργοδοτών τους.
Επομένως, αν με κάποιο τρόπο επηρεάζει το νομοσχέδιο τις σχέσεις εργοδότη - εργαζόμενου, είναι επειδή προσφέρει πλήρη ψηφιακή διαφάνεια και άμεση καταγραφή της καταπάτησης των ωραρίων και των δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Αποτελεί όμως πολυτέλεια, για τους εργατοπατέρες και τους αρχηγούς της αντιπολίτευσης, η οποιαδήποτε ουσιαστική συζήτηση για τα εργασιακά, που ούτως ή αλλιώς αλλάζουν άρδην στη μετά – covid εποχή. Είναι ευκολότερη η αναμάσηση του κλασσικού μεταπολιτευτικού συνθήματος «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη», που κραυγάζουν οι συνδικαλιστές του δημοσίου τομέα.
