Είναι γνωστό πως ως λαός ρέπουμε προς την πολιτικολογία. Τα πάντα τα βλέπουμε με τα κιάλια της πολιτικής κι έτσι δίνουμε την ευκαιρία να δημιουργηθούν πρόσθετες εντάσεις. Πρόσφατα πολιτικοποιήσαμε και τις φυσικές καταστροφές. Και λέω πρόσφατα γιατί από το 1975 και μετά, που κάθε καλοκαίρι είχαμε σε πολλές περιοχές της Ελλάδας σημαντικές καταστροφές λόγω πυρκαγιών, δε ρίχναμε κατάρες στις εκάστοτε κυβερνήσεις ούτε βρίζαμε τους πρωθυπουργούς.
Καταστράφηκε η Θάσος, κάηκε καμιά δεκαριά φορές η Αττική, κάηκε σχεδόν όλη η Πελοπόννησος, αλλά ουδείς έβριζε χυδαία τον Γ. Ράλλη, τον Α. Παπανδρέου, τον Κ. Σημίτη ή τον Κώστα Καραμανλή. Θα μου πείτε τότε δεν υπήρχε ο βόθρος του Διαδικτύου και της οργανωμένης πολιτικής αλητείας.
Και η Πορτογαλία και η Ισπανία και η Νότια Γαλλία και βέβαια η Καλιφόρνια, δοκιμάζονται σχεδόν κάθε χρόνο από μεγάλες πυρκαγιές που συνοδεύονται από τεράστιες φυσικές και υλικές καταστροφές. Στην Καλιφόρνια, στην Πορτογαλία και στην Νότιο Γαλλία έχουν καεί εκατοντάδες σπίτια. Χθες σε όλα τα ειδησεογραφικά sites ήταν αναρτημένες εικόνες από φλεγόμενες κατοικίες και κτίρια στο ανατολικό Λονδίνο. Μιλούν για «εμπόλεμη ζώνη, όπως στην Ουκρανία».
Να υποθέσω πως καμιά κυβέρνηση στον κόσμο δεν θέλει να βρεθεί αντιμέτωπη με παρόμοιες καταστάσεις. Και είμαι σίγουρος πως λαμβάνουν προληπτικά ό,τι μέτρα μπορούν να λάβουν. Κι όμως επί δεκαετίες το κακό συμβαίνει, παρά τις σχετικές προσπάθειες και παρά τις σύγχρονες μεθόδους πυρόσβεσης. Προφανώς, η φύση είναι πολύ ισχυρότερη από τα οργανωμένα κράτη που αδυνατούν να αντιμετωπίσουν τα ξεσπάσματα της. Πολύ δε περισσότερο αν κάποιες φωτιές τις βάζει ανθρώπινο χέρι, όχι από αμέλεια. Από πρόθεση.
Στην Ελλάδα μοντέλο αντιμετώπισης κρίσεων υπάρχει και είναι το διυπουργικό όργανο υπό την προεδρία του πρωθυπουργού. Με αυτό το σχήμα ξεπεράστηκαν οι καθυστερήσεις των Ολυμπιακών Αγώνων και αντιμετωπίσθηκαν αμέσως, την ίδια μέρα, τα προβλήματα που προκάλεσε στην Αττική ο μεγάλος σεισμός του 1999.
Μέχρι στιγμής δεν είναι γνωστός ο τρόπος που λειτουργεί η κυβέρνηση στην αντιμετώπιση παρόμοιων έκτακτων καταστάσεων. Και είναι πολύ νωρίς να κάνουμε κριτική, πολύ δε περισσότερο απολογισμό. Φαίνεται πάντως πως κινείται στη σωστή λογική πρωτίστως να μη χαθούν ανθρώπινες ζωές.
Είμαστε στην καρδιά του καλοκαιριού και έπεται ο Αύγουστος των ισχυρών αέρηδων. Όλες οι μεγάλες καταστροφές από πυρκαγιές, απ΄όσο θυμάμαι, Αύγουστο μήνα συνέβησαν. Να υποθέσω πως αυτό το γνωρίζουν οι κυβερνώντες.
Στο παρόν άρθρο δε θέλω να αναφερθώ στο κεφάλαιο «οι πυρκαγιές, ως μέσο πολιτικής αποσταθεροποίησης». Και δεν αναφέρομαι σε εσωτερικές δυνάμεις που θέλουν να δράσουν αποσταθεροποιητικά. Η ελληνική κυβέρνηση με τις θέσεις της στα διεθνή ζητήματα έχει ενοχλήσει. Να υποθέσω πως και αυτό το λαμβάνουν υπ΄όψη τους οι κυβερνώντες.
Προς το παρόν υποκλινόμαστε σε πυροσβέστες, διασώστες, αστυνομικούς, εθελοντές, για τις προσπάθειες τους να ελέγξουν τα πύρινα μέτωπα. Τα υπόλοιπα στο τέλος της σεζόν.
