Η «συντηρητική» Νέα Δημοκρατία έχει προτάσεις για το περιβάλλον και την οικολογία. Ως κυβέρνηση ρίχνει τίτλους τέλους στην εποχή του λιγνίτη και προετοιμάζει το τέλος των βρώμικων κινητήρων αυτοκινήτου. Τα «πράσινα νησιά» είναι μία πραγματικότητα με τη Χάλκη, την Τήλο και την Αστυπάλαια. Πώς τοποθετείται απέναντι σε όλα αυτά η… προοδευτική αριστερά; «Πυροβολώντας» τα αιολικά! Η «συντήρηση» παλεύει για μία πράσινη οικονομία, ενώ η «πρόοδος» για τα φουγάρα στην Πτολεμαΐδα και στην Μεγαλόπολη!
Ο κ. Μητσοτάκης το πιστεύει και το κάνει! Ανησυχεί για το περιβάλλον και ως πρωθυπουργός ακολουθεί πολιτικές που έχουν μεν πολιτικό κόστος, αλλά είναι οι ενδεδειγμένες για το μέλλον των παιδιών μας. Οι πολιτικές του Κυριάκου Μητσοτάκη για το περιβάλλον και οι αντίστοιχες μη ευαισθησίες της μεγάλης μάζας του πολιτικού κόσμου (ακόμη και εντός της Νέας Δημοκρατίας) πιστοποιούν δύο πράγματα: Το πρώτο είναι ότι ο κ. Μητσοτάκης είναι ένας πολιτικός που έχει σαφή ευρωπαϊκό προσανατολισμό σε μία χώρα που έχει επιλέξει να ζει με διαφορά δύο δεκαετιών σε σχέση με τον υπόλοιπο πλανήτη. Και το δεύτερο ότι η μεγάλη πλειοψηφία του πολιτικού κόσμου είναι ακόμη πολύ μακριά από τα πραγματικά προβλήματα των πολιτών, τροφοδοτώντας έτσι την απαξίωση των πολιτικών και των κομμάτων στην κοινωνία και διευκολύνοντας την ανάδειξη των δήθεν αντισυστημικών δυνάμεων.
Στη Γερμανία οι νέοι άνθρωποι προσελκύστηκαν από δύο κόμματα, από τους Φιλελεύθερους και τους Πράσινους. Επειδή και τα δύο αυτά πολιτικά ρεύματα «ακούν» τον προβληματισμό των πολιτών και κυρίως των νέων ανθρώπων. Στην Ελλάδα η οικολογία δεν αποτελεί κεντρική πολιτική επιλογή για τους νέους ανθρώπους, αλλά ούτε και για τα πολιτικά κόμματα. Είναι άραγε πιο μεγάλα τα προβλήματα του περιβάλλοντος στη Γερμανία απ' ότι στην Ελλάδα; Ή τελικά υπήρξε στη Γερμανία μία συστηματική εκπαίδευση του κόσμου πάνω στα θέματα της οικολογίας, όπως και σε εκείνα της φιλελεύθερης δημοκρατίας, η οποία δεν υπήρξε στην Ελλάδα; Κατά πάσα πιθανότητα συμβαίνει το τελευταίο! Η αριστερά και η ψεκασμένη δεξιά επένδυσαν στον λαϊκισμό, παιδιά του οποίου είναι σήμερα τα κινήματα ενάντια στις ανεμογεννήτριες. Οι «ευαίσθητοι» δεν θέλουν ανεμογεννήτριες στα νησιά, αλλά θέλουν «απεριόριστο» και φθηνό ρεύμα και… καθαρό περιβάλλον. Πώς θα γίνουν όλα αυτά δεν μας λένε. Εκείνο που προωθούν πάντως ως πολιτική θέση είναι η πλήρης άρνηση σε όλα και για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα καταφεύγουν σε αντιεπιστημονικές και συνωμοσιολογίες απόψεις. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι στην Ελλάδα έχουμε ένα από τα μεγαλύτερα αντιεμβολιαστικά κινήματα. Βρήκε έδαφος για να ριζώσει και να αναπτυχτεί…
Η «μη ευαισθησία» στα θέματα του περιβάλλοντος αφορά πολιτικούς από όλο το πολιτικό φάσμα, όπως συμβαίνει και με τους πολιτικούς που έχουν έμπρακτα αποδείξει το ενδιαφέρον τους. Εδώ όμως μιλάμε για συντριπτικές πλειοψηφίες και σε αυτές δεν περιλαμβάνεται η οικολογία, ούτε δεξιά ούτε αριστερά. Το γεγονός ότι έχουμε έναν οικολόγο πρωθυπουργό θα έπρεπε να δώσει ώθηση σε αυτές τις απόψεις εντός του κυβερνώντος κόμματος. Αλλά κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει. Πάρτε για παράδειγμα τον Περιφερειάρχη Αττικής Γιώργο Πατούλη. Έχει τινάξει στον αέρα όλο το πρόγραμμα για τα σκουπίδια στην Αττική, παρά το γεγονός ότι ήταν μία από τις βασικές εξαγγελίες της Νέας Δημοκρατίας. Στο ίδιο κόμμα δεν είναι ο πρωθυπουργός και ο περιφερειάρχης; Τι είναι αυτό που ωθεί τον έναν να τρέχει στη Χάλκη για να αναδείξει μια πραγματικά πράσινη πολιτική και τον άλλον να χάνεται μέσα στη γραφειοκρατία και να «θάβει» στη χωματερή της Φυλής ένα έργο που θα έδινε ανάσα σε όλο το Λεκανοπέδιο; Είναι η πολιτική έκφραση του μέλλοντος από την μία και του παρελθόντος από την άλλη. Το ότι ο κ. Πατούλης με τις γνωστές του θέσεις επιλέχτηκε για να εκφράσει κάτι… «νέο» στην Αττική είναι μια άλλη συζήτηση.
Επανερχόμαστε, λοιπόν, στο ίδιο θέμα. Από την μία ο Κυριάκος Μητσοτάκης που εκφράζει συγκεκριμένες θέσεις για την κοινωνία, την οικονομία, τα εθνικά θέματα, το περιβάλλον και από την άλλη άλλοι πολιτικοί που εκφράζουν κάτι διαφορετικό. Το πρόβλημα είναι ότι αυτό το «διαφορετικό» δεν είναι ούτε σύγχρονο, ούτε απαντά σε πραγματικά ζητήματα της κοινωνίας. Αυτό δικαιολογεί την σημερινή παντοδυναμία του Κυριάκου. Πολύ απλά, οι άλλοι δεν έχουν «προτάσεις». Από την άλλη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δίνει τον δικό του τόνο στην δική του κυβέρνηση, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η Νέα Δημοκρατία στο σύνολό της εκφράζει σήμερα αυτά που εκφράζει ο πρόεδρός της.
Θανάσης Μαυρίδης
