Του Λευτέρη Αυγενάκη*
Η κυβέρνηση το τελευταίο διάστημα από υπέρμετρη αλαζονεία και χαρακτηριστική αφέλεια έχει ανοίξει μια σειρά από θέματα. Θέματα που εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να διαχειριστεί ή όπως φαίνεται χειρίζεται με λάθος τρόπο.
Διότι είναι καταφανής η συστηματική υποχώρηση στο θέμα της ονομασίας των Σκοπίων! Μια υποχώρηση που, όπως φαίνεται, συμβαίνει την ώρα που οι Σκοπιανοί κερδίζουν συνεχώς έδαφος και παραχωρήσεις από την ελληνική πλευρά (από το σχέδιο Νίμιτς μέχρι σειρά προκλήσεων περί «μακεδονικής ταυτότητας των Σκοπιανών» κ.ά.). Οι Σκοπιανοί διαπραγματεύονται με την ελληνική κυβέρνηση, την ώρα που η ελληνική κυβέρνηση διαπραγματεύεται με την ελληνική κοινή γνώμη για το πώς θα παρουσιάσει μια μεγάλη εθνική ήττα ως αναπόφευκτη και ρεαλιστική λύση.
Το ίδιο συμβαίνει και στο θέμα της επιστροφής των Ελλήνων αξιωματικών του ελληνικού στρατού από την Τουρκία. Η Τουρκία επιδεικνύει αφενός σταθερότητα στην αναθεωρητική, διεκδικητική στρατηγική της και αφετέρου έντονη νευρικότητα και επιθετικότητα. Και η συμπεριφορά αυτή εκδηλώνεται ακόμη πιο έντονα μετά την επίσκεψη του Τούρκου προέδρου Erdogan στην Ελλάδα. Μια επίσκεψη που αποδείχτηκε εντελώς απροετοίμαστη. Από τότε και μετά είχαμε τον εμβολισμό σκάφους του Λιμενικού στα χωρικά μας ύδατα στα Ίμια, τις πειρατικές ενέργειες στην Κυπριακή ΑΟΖ, τη Νavtex για τουρκική άσκηση έρευνας και διάσωσης που περιλάμβανε ολόκληρο το Καστελόριζο και βέβαια τη σύλληψη των δύο στρατιωτικών μας.
Όμως, πολλοί χειρισμοί της κυβέρνησης αποδείχθηκαν ανεύθυνοι και επιπόλαιοι, αν όχι επικίνδυνοι. Δεν είναι ευθύνη του κ. Τσίπρα η διγλωσσία των υπουργών Άμυνας και Εξωτερικών; Δεν είναι υπόλογος ο πρωθυπουργός που δεν συνειδητοποίησε ποτέ την ανάγκη διαμόρφωσης ενός αρραγούς εθνικού μετώπου, προκειμένου να υπάρχει, όπως στο παρελθόν, μια συνεπής και μακροπρόθεσμη εθνική στρατηγική;
Και σε αυτό το θέμα, οι Τούρκοι διαπραγματεύονται με την ελληνική κυβέρνηση. Η ελληνική κυβέρνηση όμως διαπραγματεύεται με την εσωτερική κοινή γνώμη για να βαφτίσει την παράδοση άνευ όρων, το «γκριζάρισμα» του Αιγαίου που επιδιώκει η Τουρκία και μια σειρά άλλων διεκδικήσεων ως μια βιώσιμη λύση στο πλαίσιο καλής γειτονίας. Είναι αυτή η κυβέρνηση που ο πρωθυπουργός της αναρωτιόταν «αν η θάλασσα έχει σύνορα και δεν το ξέρει».
Κοντολογίς, τα όσα βλέπουμε να εκτυλίσσονται με σειρά ρουσφετολογικών διατάξεων, με αθρόες προσλήψεις σε θνησιγενείς θέσεις εργασίας στο Δημόσιο, η ρητορική περί «εξόδου από το μνημόνιο», οι επιθέσεις στη Δικαιοσύνη και τους θεσμούς είναι απλώς η προσπάθεια να διαχειριστεί η κυβέρνηση με όρους επικοινωνιακούς την ήττα της στο εσωτερικό.
Όμως επειδή η διαπραγμάτευση δεν είναι στις ικανότητες της κυβέρνησης, είναι βέβαιο ότι θα αποτύχει…
* Ο Λευτέρης Αυγενάκης είναι γραμματέας της Πολιτικής Επιτροπής της Ν.Δ. και βουλευτής Ηρακλείου
Αναδημοσίευση από τον Φιλελεύθερο της 20ης Μαρτίου
