Η χαύνωση της δυτικής δημοκρατίας και η υπαναχώρησή της, έναντι των φανερών και κεκαλυμμένων εχθρών της, τελειώνει στο πολεμικό μέτωπο της Ουκρανίας.
Το διεθνές δίκαιο δεν είναι άπαρτο κάστρο και οι δημοκρατικοί θεσμοί αν και ισχυροί, δεν είναι ακλόνητοι.
Ο Βλ.Πούτιν με την εισβολή στην Ουκρανία που απλώς έκανε το λάθος να επιλέξει σε ποια πλευρά του κόσμου θέλει να σταθεί, χτύπησε το τελευταίο καμπανάκι. Μάχη ή κατάρρευση.
Οι ευρωπαϊκές φιλελεύθερες κοινωνίες, ανοικτές και συμπεριληπτικές, βυθισμένες στα…πολυτελή προβλήματα και τις αναζητήσεις τους, εξαντλούν τη δημοκρατία, με τις απαιτήσεις τους.
Χωρίς τις περισσότερες φορές να την επανατροφοδοτούν.
Χωρίς να μάχονται σθεναρά τους «εχθρούς» της και τους αμφισβητίες της. Όχι πάντα από αδιαφορία ή αδυναμία.
Συμβαίνει συχνά στους φιλελεύθερους δημοκράτες να διακατέχονται από μια στρεβλή και υπεροπτική αντίληψη, για τις αντοχές των θεσμών και τις διεξόδους της δημοκρατίας. Θεωρούν πως ό,τι κι αν συμβεί οι θεσμοί θα αντέξουν.
Σε παγκόσμιο επίπεδο, σύμφωνα με την έκθεση του Freedom House (μη κερδοσκοπικού ινστιτούτου) ο κόσμος διάγει το 16ο έτος «δημοκρατικής ύφεσης».
Συρρίκνωση της δημοκρατίας για 16 συνεχόμενα χρόνια.
‘Υφεση. Μια λέξη που τρομάζει όταν ακούγεται για την οικονομία αλλά ασυνήθιστη για τη δημοκρατία.
Μέσα στο 2021 ο αριθμός των κρατών που απομακρύνονται από τη δημοκρατία, μεγάλωσε επικίνδυνα σε σχέση με τα κράτη που ασπάζονται τις δημοκρατικές αρχές και τις αξίες της.
Επτά στρατιωτικά πραξικοπήματα σημειώθηκαν στον κόσμο. Αριθμός ρεκόρ τα τελευταία 21 χρόνια! Η διολίσθηση εκλεγμένων ηγετών σε άτυπα και τέλεια «πραξικοπήματα» είναι ακόμη χειρότερης μορφής.
Ηγέτες όπως ο Βλ. Πούτιν, παραμένουν στην εξουσία μέσω αμφιλεγόμενων εκλογών και μεθόδων και έχουν από χρόνια εγκαταλείψει κάθε πρόσχημα δημοκρατικής λειτουργίας. Αντί να ενοχλούν συνειδήσεις γίνονται αντικείμενο λατρείας – συνήθως έξω από τη χώρα τους- ακριβώς γιατί στερούνται δημοκρατικών αναστολών.
Η εγκατάλειψη της Ουκρανίας στη μοίρα της, όπως εμμέσως επιζητούν οι θαυμαστές ή οι απολογητές του Ρώσου προέδρου θα ήταν η υποστολή της σημαίας για τη δημοκρατική Ευρώπη.
Την Ευρώπη η οποία παρά τις αβελτηρίες της, τις αγκυλώσεις της, τις δυσκολίες της και τις στραβοτιμονιές της, προσφέρει εδώ και πολλές δεκαετίες τη μόνη δημοκρατία που πραγματικά σώζει το λαό.
