Αξέχαστες είναι οι εικόνες που έχουμε ακόμα στο μυαλό μας από την Αθήνα σαν ένα εργοτάξιο, από την εποχή που κατασκευάζονταν τα έργα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, που διανοιγόταν η Αττική Οδός, που τελείωνε το παγκόσμιας εμβέλειας έργο της Γέφυρας Ρίου - Αντιρρίου και που ξεκινούσε η λειτουργία του Διεθνούς Αεροδρομίου Αθηνών, «Ελευθέριος Βενιζέλος».
Η Ελλάδα αποτελούσε τότε το Eldorado του κατασκευαστικού κλάδου και είχε μετατραπεί σε ένα τεράστιο διαρκές εργοτάξιο. Δεν θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι το 2022 θα βρει τη χώρα μας σε μια παρόμοια κατάσταση. Υπολογίζεται ότι μέσα στην επόμενη επταετία το συνολικό οικονομικό μέγεθος των έργων που θα εκτελεστούν θα πλησιάσει τα 15 δισ. ευρώ, συμπεριλαμβανομένου και μέρους των κατασκευαστικών έργων που θα εκτελεστούν με τη χρηματοδότηση του Ταμείου Ανάκαμψης.
Έργα όπως είναι η γραμμή 4 του Μετρό της Αθήνας, το βόρειο τμήμα του αυτοκινητόδρομου Ε65 από τα Τρίκαλα μέχρι την Εγνατία Οδό, ο Βόρειος Οδικός Άξονας Κρήτης, η υποθαλάσσια Ζεύξη Περάματος - Σαλαμίνας και η Νέα Ανατολική Εσωτερική Περιφερειακή Θεσσαλονίκης, η γνωστή και ως “Flyover”, αποτελούν μερικά από τα σπουδαιότερα κατασκευαστικά έργα που θα εκτελεστούν.
Αν σε αυτά τα έργα προσθέσουμε τις επεκτάσεις της Αττικής Οδού προς τη Ραφήνα και το Λαύριο, με παράλληλη προέκταση του Προαστιακού Σιδηρόδρομου προς τα αντίστοιχα λιμάνια, την κατασκευή της σήραγγας που θα συνδέει την Περιφερειακή Λεωφόρο Καρέα με τη Λεωφόρο Βουλιαγμένης, που τη γνωρίζουμε ως Δυτική Περιφερειακή Υμηττού, καθώς και τα έργα αναβάθμισης του σιδηροδρομικού δικτύου της χώρας, τότε αντιλαμβανόμαστε όχι μόνο το κατασκευαστικό μέγεθος των έργων, αλλά και την προστιθέμενη αξία στην καθημερινότητα των πολιτών.
Από αυτόν τον κατάλογο δεν θα μπορούσαν να λείψουν τα έργα στο Ελληνικό, τα μεγάλα ιδιωτικά έργα στο χώρο της ξενοδοχειακής βιομηχανίας, τα κατασκευαστικά έργα στον Οργανισμό Λιμένος Πειραιώς και στον Οργανισμό Λιμένος Θεσσαλονίκης, τα έργα αναβάθμισης στα περιφερειακά αεροδρόμια, καθώς και τα μεγάλα έργα στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά και Ελευσίνας, ύψους εκατοντάδων εκατομμυρίων.
Ασφαλώς δεν θα μπορούσαν να απουσιάζουν από την απαρίθμηση και τα κατασκευαστικά έργα στον χώρο των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, των υποδομών ηλεκτροκίνησης, των ηλεκτρονικών διοδίων και των τηλεπικοινωνιών στις εθνικές οδούς και στο σιδηροδρομικό δίκτυο.
Στην ένσταση που διατυπώνεται συχνά ότι αυτά είναι έργα μόνο για μεγάλους ομίλους, η απάντηση είναι ότι τη δυνατότητα εκτέλεσης έργων τέτοιου μεγέθους, που απαιτούν εμπειρία και τεχνογνωσία, την έχουν πράγματι οι πέντε μεγάλοι κατασκευαστικοί όμιλοι της χώρας. Οι όμιλοι που άντεξαν στην κρίση και που σήμερα έχουν αυτό που οι αγγλοσάξονες ονομάζουν “capacity” για να φέρουν σε πέρας τα έργα. Οι όμιλοι αυτοί είναι η ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ, η Mytilineos, η Eλλάκτωρ, η Ιντρακάτ και η Άβαξ.
Παράλληλα με αυτές τις εταιρείες θα κινητοποιηθούν εκατοντάδες μικρές κατασκευαστικές εταιρείες, υπεργολάβοι, προμηθευτές, μηχανικοί, τεχνίτες, εξειδικευμένοι και ανειδίκευτοι εργάτες, με αποτέλεσμα να υπάρξει διάχυση του κύκλου εργασιών σε σημαντικό πλήθος εργαζομένων, ελεύθερων επαγγελματιών, μικρών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Για την επενδυτική κοινότητα όλα τα παραπάνω σημαίνουν αύξηση των μεγεθών και της κερδοφορίας των εισηγμένων εταιρειών, αύξηση των τιμών των μετοχών και δημιουργία υπεραξιών.
Για τους υπόλοιπους πολίτες σημαίνει πέρασμα των εισοδημάτων που παράγονται σε περισσότερες οικογένειες, δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και διάχυση του παραγόμενου πλούτου.
