Του Αντώνη Πανούτσου
Δεκαέξι χρόνια μετά την καταστροφή των Δίδυμων Πύργων στην θέση τους σήμερα βρίσκονται ένας πύργος 120 ορόφων, ένα σύμπλεγμα εμπορικών κέντρων, το μουσείο και μνημείο στα θύματα της επίθεσης και αναγείρεται η ορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Νικολάου. Οι Αμερικάνοι χωρίς να έχουν ξεχάσει δεν θα ζούσαν αιώνια στο παρελθόν.
Ογδόντα ένα χρόνια μετά την ανέγερση τους απέναντι από το γήπεδο του Παναθηναϊκού στέκονται ακόμα και σήμερα οκτώ ταλαίπωρες πολυκατοικίες. Κατασκευάστηκαν για να στεγάσουν τους πρόσφυγες μετά την καταστροφή στην Μικρά Ασία. Φυσικά δεν υπάρχει κάποιος πρόσφυγας πλέον για να στεγάσουν, στα διαμερίσματα των 50 τ.μ ζουν κατά κύριο λόγο μετανάστες, τοξικομανείς και αντιεξουσιαστές. Αλλά δεν κινδυνεύουν να πάθουν κάτι. Τουλάχιστον όχι από το κόμμα που λάτρεψε την καταστροφή.
Οχυρώνοντας θεσμικά την «επένδυση» στην μνήμη της καταστροφής. Τον Ιούλιο του 2016 με τροπολογία του ΣΥΡΙΖΑ, συνοδευόμενες από πλατειασμούς με αναφορές στον γερμανικό φουνξιοναλισμό οι πολυκατοικίες παραδόθηκαν στην περιφέρεια Αττικής. Σήμερα παραμένουν στο γνωστό τους χάλι.
Αν σήμερα αντί για το Ελληνικό, το ορυχείο στις Σκουριές ή όποια άλλη επένδυση υπήρχε κάποια πρόταση για μνημείο της επίθεσης των 33 κομουνιστών στον σταθμό Χωροφυλακής στο Λιτόχωρο ή για την μάχη στα Μούργκανα ο ΣΥΡΙΖΑ θα είχε τρέξει το σχέδιο την ίδια μέρα. Αντίθετα όποτε πρόκειται για πραγματική επένδυση το βαρύ πυροβολικό του ΣΥΡΙΖΑ κινητοποιείται. Ανακαλύπτονται μνημεία που κανένας δεν είχε προσέξει όπως το υπόστεγο «Παγόδα», τον παλαιό πύργο ελέγχου, το κτίριο του δυτικού αεροδρομίου και το συγκρότημα του αμερικανικού κολεγίου Πιρς στο Ελληνικό που σύμφωνα με τον καθηγητή αρχιτεκτονικής και στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ Νίκο Μπελαβίλα είναι απαραίτητο να διατηρηθούν. Και όταν μόνο η Παγόδα κηρύσσεται από το ΣτΕ διατηρητέα, ανακαλύπτεται δασική έκταση. Και αν το δάσος δεν φτάσει ανακαλύπτονται αρχαία. Όχι γιατί δεν υπάρχουν αλλά για να μην δοθεί λύση. Αφού στην μικρόνοια του ο Νίκος Καρανίκας έγραψε αυτό που τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ θα θέλανε να πουν. Στα τσακίδια Eldorado και κάθε επένδυση που θέλει να μολύνει με το κέρδος την μικρή σοσιαλιστική μας δημοκρατία.
Μιλώντας χθες στον Σκάι ο Γιώργος Σταθάκης είπε «το τελεσίγραφο της Eldorado είναι ολίγος πυροτέχνημα και άνευ ουσίας». Πιθανόν έχει δίκιο. Εκεί που έχει απόλυτα δίκιο είναι ότι «αυτά δεν μπορούν να συμβαίνουν σε ευρωπαϊκή χώρα… φανταστείτε σε μία ευρωπαϊκή χώρα να βγει αύριο μία εταιρεία να πει ότι «η κυρία Μέρκελ δεν με συνάντησε και μου έδωσε την άδεια». Μπορώ να το φανταστώ. Μια εταιρία δεν έχει θεσμικό ρόλο. Αυτό που δεν μπορώ να φανταστώ είναι τον πρωθυπουργικό σύμβουλο μιας ευρωπαϊκής χώρας να γράφει «Η Eldorado έκανε αυτό που μπορεί. Μόλυνση, καταστροφή του δάσους, διάλυση ανθρώπινων σχέσεων, εξαγορά συνειδήσεων» και να ζητάει αυτοδικία συμπληρώνοντας «Η τοπική κοινωνία σήμερα πρέπει να βγει στον δρόμο... της αποχώρησης αυτής της εταιρίας και αυτού του "έργου" και να στηρίξει της έξοδο της από την χώρα μας».
Ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να λέει ότι στην Ελλάδα οι επενδύσεις έρχονται. Η ψυχή του όμως μαζί και η ψυχή του κόμματος είναι η Ελλάδα των προσφυγικών πολυκατοικιών. Βρώμικη, κατεστραμμένη να θυμίζει κάθε στιγμή στους Ελληνες τις καταστροφές και την διχόνοια του παρελθόντος.
