Έναν χρόνο μετά το ξέσπασμα της πανδημίας του κορωνοϊού και τα απανωτά κύματα απαγορεύσεων και περιορισμών που έχουν επιβληθεί διαπιστώνουμε ότι κάθε ήμερα που περνάει διαμορφώνεται στην κοινωνία όλο και πιο έντονα μια ετερόκλιτη «επαναστατική» μάζα ανθρώπων που έχοντας ως κοινό παρονομαστή την δεδομένη κόπωση αντιτίθενται με μεγάλο πείσμα στους περιορισμούς που επιβάλουν κυβέρνηση και λοιμοξιολόγοι.
Σε αυτό το ετερόκλιτο πλήθος δεν ανήκουν μόνον οι «ανυπότακτοι» νέοι ή οι «ψεκασμένοι», ανήκουν κυρίως οι μεγάλες μάζες των άμεσα πληττόμενων από τα συνεχή lockdown επαγγελματιών και υπαλλήλων.
Είναι ο ιδιοκτήτης μιας μικρής επιχείρησης ρουχισμού που βλέπει το μαγαζί του να είναι κλειστό ενώ την ίδια ώρα στην λαϊκή αγορά και πιο συγκεκριμένα στον πάγκο με τα ρούχα παρατηρεί τον κόσμο να συνωστίζεται. Είναι ο σερβιτόρος της ταβέρνας ή της καφετέριας που παραμένει άνεργος και άπραγος. Είναι η καθαρίστρια του γυμναστηρίου που παραμένει πάνω από πέντε μήνες κλειστό. Στο μαγαζί με τα ρούχα όλο και συσσωρεύονται οι λογαριασμοί ενώ το απούλητο χειμερινό εμπόρευμα σχηματίζει στοίβες την στιγμή που οι προμηθευτές απαιτούν να πληρωθούν.
Ο σερβιτόρος έχει παιδιά να θρέψει και η καθαρίστρια προσπαθεί να επιβιώσει εκμεταλλευόμενη μέρος μιας πενιχρής σύνταξης των γονιών της. Όλοι αυτοί οι καθημερινοί άνθρωποι με δυσκολία μπορούν να αμυνθούν στην φτώχια που δυστυχώς έρχεται ως αναπόφευκτη παρενέργεια αναγκαίων και υποχρεωτικών για την αντιμετώπιση της πανδημίας μέτρων περιορισμού.
Για τον μαγαζάτορα που βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, τον φτωχοποιημένο σερβιτόρο και την καθημαγμένη καθαρίστρια οι ειδήσεις για τα τετραψήφια καθημερινά κρούσματα, για τις γεμάτες ΜΕΘ, τους θανάτους και το μαρτύριο ασθενών, γιατρών και νοσηλευτών μέσα στα ασφυκτικά γεμάτα νοσοκομεία λίγη αξία έχουν όσο αυτοί και οι δικοί τους άνθρωποι στέκονται μακριά από τον κορωνοϊό.
Έτσι μέσα στην θλιβερή ασφάλεια του lockdown η οργή για την ξαφνική και απότομη φτώχια μεγαλώνει. Αυτήν την οργή θέλουν να εκμεταλλευτούν με κάθε τρόπο πολιτικά και υγειονομικά αδίστακτες ομάδες που αποπειρούνται να καβαλήσουν το ρεύμα της δυσαρέσκειας με κάθε τρόπο για να αναδειχτούν.
Στις ομάδες αυτές ασφαλώς και ανήκει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης όπως επίσης και διάφορα άλλα μορφώματα της άκρας αριστεράς που βλέπουν την παράνομη κυριαρχία τους σε ορισμένους χώρους όπως τα Πανεπιστήμια να απειλείται. Τώρα όλες αυτές οι ομάδες προσπαθούν να κινητοποιήσουν με νύχια κα με δόντια τις μάζες που πλήττονται από την καραντίνα στοχοποιώντας ότι μπορούν όπως για παράδειγμα το διαχρονικό σύμβολο της κρατικής επιβολής που είναι η αστυνομία.
Η αρχή έγινε δυστυχώς με το γνωστό και απαράδεκτο γεγονός κρατικής επιβολής στην Ν. Σμύρνη που πυροδότησε τα γεγονότα της 9ης Μαρτίου με τον παραλίγο νεκρό αστυνομικό. Παράλληλα με αυτά τα συμβάντα μια εκστρατεία προπαγάνδας λαμβάνει χώρα στο διαδίκτυο. Όπως φέρνει στο φως η ιστοσελίδα «Ελληνικά Hoaxes» με το μονταρισμένο βίντεο που ως σκοπό είχαν να φουντώσουν την λαϊκή οργή παρουσιάζοντας τους αστυνομικούς ως βάναυσους βασανιστές κατά αθώων διαδηλωτών και διοχετευτήκαν αθρόα σε ιστοσελίδες, μέσα κοινωνικής δικτύωσης καθώς και τηλεοπτικούς σταθμούς.
Με την αστυνομική βία τις καταλήψεις στα Πανεπιστήμια και την υπόθεση Κουφοντίνα προσπαθούν να κινητοποιήσουν τις καθημαγμένες μάζες. Αλλά παρά τις επικίνδυνες και επιβαρυντικές για την δημόσια υγεία διαδηλώσεις ο μαγαζάτορας, ο σερβιτόρος, η καθαρίστρια, δεν φαίνεται να συγκινούνται. Η ιδεολογία της βίας και της τρομοκρατίας τους είναι παντελώς ξένη, την φοβούνται για αυτό δεν πρόκειται να την ακολουθήσουν .
Όσον αφορά όμως το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης οφείλουμε να πούμε ότι μάταια προσπαθεί να εκμεταλλευτεί την οργή της μεσαίας τάξης και των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα γιατί και αυτή δεν πρόκειται να το ακολουθήσει ποτέ. Δεν μπορεί να ξεχαστεί τόσο εύκολα η εσκεμμένη προσπάθεια εξαθλίωσης της από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ (2015-2019). Και αυτό είναι κάτι που θα μετρήσει αρκετά στις εκλογές που έρχονται…
Ο Παύλος Ι. Αλεξιάδης είναι Ιατρός
