Του Αντώνη Πανούτσου
Η Ρένα Δούρου ήταν σαφής. «Το μεταναστευτικό - προσφυγικό φαινόμενο επιβάλλει μια ολιστική προσέγγιση και στα τρία επίπεδα διακυβέρνησης: ευρωπαϊκό, εθνικό και τοπικό, όπου όμως, υπάρχει διαφορετικός επιμερισμός ευθύνης, ενώ παραμένουν ζητούμενα η διαχείριση των ροών και η μεταναστευτική πολιτική». Και τα συμπεράσματα της ακλόνητα. «Οι τοπικές κοινωνίες πρέπει να θωρακιστούν απέναντι σε φαινόμενα εξτρεμισμού και εσωστρέφειας και ταυτόχρονα να μετατρέψουν το μεταναστευτικό / προσφυγικό φαινόμενο, από αντικείμενο διχασμού σε ισχυρό χαρτί οικονομικής ανάπτυξης και δημιουργίας προϋποθέσεων ασφαλείας για τις τοπικές κοινωνίες». Η αμπελοφιλοσοφία της Δούρου θα είχε βέβαια άλλη αξία αν είχε εκφραστεί στην Λήμνο ή την Λέσβο. Η επίσκεψη όμως του Αλέξη Τσίπρα στην Λέσβο, που τον υποδέχθηκαν τα κλειστά μαγαζιά των κατοίκων, δεν επιτρέπει τέτοια πειράματα και η Ρένα Δούρου είπε την έκθεση ιδεών της στην ασφάλεια του 6ου ετήσιου συνέδριου EXPOSEC-DEFENSEWORLD που διοργάνωσε το Ελληνοαμερικανικό Εμπορικό Επιμελητήριο. Την ίδια στιγμή στην Βουλή η κυβέρνηση ομολογούσε την αδυναμία της να αντιμετωπίσει το μεταναστευτικό και προσφυγικό πρόβλημα που γιγαντώνεται και σύντομα θα αφορά ολόκληρη την Ελλάδα.
Ο Δημήτρης Βίτσας στην ψήφιση του νομοσχεδίου για «για την υποδοχή των αιτούντων διεθνή προστασία και τη χορήγηση ασύλου» έβαλε χαμηλά τον πήχη λέγοντας «Ο νόμος δεν πρόκειται να λύσει διά μαγείας το ζήτημα. Θέλει να προσαρμόσει προς τα βελτίω τις συνθήκες. Να αποσυμπιεστούν τα νησιά, χωρίς να συμπληρώνεται ο πληθυσμός από νέες ροές». Κανένας όμως πήχης δεν μπορεί να μπει αρκετά χαμηλά για να τον περάσει η κυβέρνηση. Ο λόγος είναι ότι ποτέ δεν θέλησε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Πάντα προτιμούσε να το αντιμετωπίσουν οι ΜΚΟ. Μια λέξη ταμπού που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν παίρνει στο στόμα του επί ματαίω.
Σύμφωνα με το Lesvopost.gr μόνο στην Λέσβο δραστηριοποιούνται 80-100 ΜΚΟ που διαχειρίζονται μέρος των 700 εκατομμυρίων που διατίθενται από την Ε.Ε. για την αντιμετώπιση του προσφυγικού. Στο βορειανατολικό τμήμα του νησιού που αποβιβάζεται ο μεγαλύτερος αριθμός προσφύγων και μεταναστών οι ΜΚΟ είναι κράτος εν κράτει. Στα κέντρα παραμονής αλλοδαπών, όπως της Μόριας, για να μπει κάποιος πρέπει να έχει τα διακριτικά ΜΚΟ.
Η δράση όμως των ΜΚΟ δεν τελειώνει στα ακριτικά νησιά. Σύμφωνα με πληροφορίες 68 ΜΚΟ καταγεγραμμένες ή όχι δραστηριοποιούνται στο κέντρο της Αθήνας, στις περιοχές των Πατησίων και της Κυψέλης. Οι ίδιες πηγές αναφέρουν ότι άραβες επενδυτές αγοράζουν φτηνά διαμερίσματα στις προαναφερθείσες περιοχές, τα οποία τα νοικιάζουν στις ΜΚΟ για να χρησιμοποιηθούν σαν καταλύματα προσφύγων και μεταναστών. Με το κράτος να αποφεύγει να ασχοληθεί.
Η λύση είναι το κράτος να αναλάβει τις ευθύνες του ανάμεσα στις οποίες είναι και τα κέντρα υποδοχής των προσφύγων. Οι ΜΚΟ μπορούν να παρέχουν τις υπηρεσίες των μελών τους στους μετανάστες και πρόσφυγες αλλά ούτε υπεύθυνες είναι για να δίνουν άδεια ποιος μπαίνει ή βγαίνει στα κέντρα υποδοχής ούτε αναλάβανε τα σύνορα της χώρας. Γιατί κάτι τέτοιο στην πράξη ισχύει αν πέντε μέλη ΜΚΟ συλλαμβάνονται στη Μυτιλήνη με την κατηγορία ότι διευκόλυναν με ταχύπλοα την παράνομη είσοδο προσφύγων και μεταναστών και απαλλάσσονται όταν στην δίκη τους παρίστανται σαν μάρτυρες υπεράσπισης κυβερνητικά στελέχη, όπως οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Βασιλική Κατριβάνου και Γιώργος Πάλλης και το μέλος της Πολιτικής Γραμματείας Πάνος Λάμπρου.
Όπως ένα δημοσιογράφος του CNN παρατήρησε «Όταν μία κυβέρνηση συμπεριφέρεται σαν ΜΚΟ, τότε οι ΜΚΟ συμπεριφέρονται σαν κυβερνήσεις». Και στο προσφυγικό και το μεταναστευτικό η λύση δεν θα δοθεί από την ΜΚΟ της Κουμουνδούρου.
