Ένα περιστατικό βίας στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και μάλιστα σε βάρος μέλους ΔΕΠ που σύμφωνα με δημοσιεύματα, μέσα σε όλα που έκανε, επαίρονταν και για τις καλές του σχέσεις με τον «αντιεξουσιαστικό χώρο» (!), αποκάλυψε γεγονότα που άφησαν άφωνους του πάντες πλην των μελών ΔΕΠ που απέφυγαν να τα σχολιάσουν, προφανώς γιατί θεωρούν ότι αν το κάνουν εκλογικεύουν το βίαιο περιστατικό.
Είναι άδικο να στοχοποιούμε τα μέλη ΔΕΠ αλλά ακόμα και στο περιβάλλον της γενικευμένης υποκρισίας που χαρακτηρίζει και την ελληνική κοινωνία, θέλουμε να πιστεύουμε πως κάποιες κατηγορίες συμπολιτών μας, αυτοί που ασκούν λειτουργήματα, εκπαιδευτικοί, γιατροί, ιερείς, στέκονται λίγο υψηλότερα από εμάς τους υπολοίπους.
Νεποτισμός, θηριώδη οικονομικά σκάνδαλα, κομματικοποίηση έχουν διαλύσει τα πανεπιστήμια και καταφέρνουν να καταπίνουν αρκετούς από τους αξιόλογους επιστήμονες.
Μέσα σ'ένα τέτοιο περιβάλλον κανείς δεν μπορεί να απαιτεί την επιβολή του νόμου και της τάξης.
Χλευάζουμε τα μέλη ΔΕΠ του Οικονομικού Πανεπιστημίου, με πρώτο τον Πρύτανη γιατί δέχονται πειθήνια τη βία. Τώρα καταλαβαίνουμε όμως γιατί. Πως μπορεί η συγκεκριμένη κοινότητα να απαιτήσει την επιβολή του νόμου και της τάξης όταν δεν μπορεί να διαχειριστεί την παραβατικότητα των μελών της.
Φυσικά, και δεν έχει καμία σημασία αν το θύμα της προχθεσινής επίθεσης αντιμετωπίζει σωρεία σοβαρών κατηγοριών. Με αυτές άλλωστε θα ασχοληθεί η Δικαιοσύνη. Παραμένει θύμα μιας παραβατικής συμπεριφοράς. Μιας παραβατικής συμπεριφοράς στο πλήθος των παραβατικών συμπεριφορών που καταγράφονται στα ελληνικά πανεπιστήμια.
Εμείς μπορούμε να ουρλιάζουμε προς την κυβέρνηση ζητώντας της να εφαρμόσει το νόμο. Τα μέλη ΔΕΠ όμως τελικά δεν μπορούν κι αν η σιωπή μας έκανε εντύπωση πλέον όλοι καταλαβαίνουμε που οφείλεται.
Το πρόβλημα της βίας υπερβαίνει τα Πανεπιστήμια. Αφορά την ελληνική κοινωνία στο σύνολό της που την εκλογικεύει είτε για λόγους ιδεολογικούς είτε γιατί τη βλέπει ως τρόπο απονομής της δικαιοσύνης που δεν μπορούν να αποδώσουν οι θεσμοί και τα δικαστήρια.
Αν η ουσία της πολιτικής δράσης είναι όντως η δημιουργία μιας δικαιότερης κοινωνίας τότε η απάντηση δεν βρίσκεται μόνο στα ΑΕΙ. Αφορά τη συνολική μας αντίληψη για την πολιτική και την εμπλοκή μας στην πολιτική διαδικασία έστω και μέσω του δημόσιου σχολιασμού.
Ακούγεται ασαφές ή ουτοπικό; Μπορεί. Όμως έτσι έχουν τα πράγματα: τα σύνθετα κοινωνικά προβλήματα δεν επιλύονται με αποσπασματικές παρεμβάσεις.
