Τα χρήματα της Ευρώπης αλλάζουν άρδην τα δεδομένα στην Οικονομία και στην πολιτική σκηνή. Ο «άχαστος» και το επιτελείο του είχαν ποντάρει στην οικονομική κατάρρευση, σε ένα νέο κίνημα της πλατείας. Δημιουργούνται συνθήκες παντοκρατορίας του Κυριάκου Μητσοτάκη. Αρκεί να μπορέσει να κάνει την δουλειά. Να μην γίνει των… ΕΣΠΑ και να εκμεταλλευτούμε αυτή την τελευταία ευκαιρία για να αλλάξουμε την χώρα.
Να είμαστε ειλικρινείς! Ο κορονοϊός προσέφερε στην χώρα αυτό που δεν μπορούσαμε να βρούμε με άλλον τρόπο εδώ και μήνες: Κεφάλαια για την ανάπτυξη. Η κατάσταση είναι εξαιρετικά δύσκολη και αυτό δεν είναι αποτέλεσμα της Πανδημίας. Είναι προϊόν ενός λαθεμένου οικονομικού μοντέλου, στηριζόμενου στον κρατισμό, που ταλαιπωρεί την χώρα τα τελευταία σαράντα χρόνια.
Να μην πούμε ότι η Πανδημία ήταν ευλογία, θα είναι προσβολή στην μνήμη των ανθρώπων που έχασαν την ζωή τους και κτύπημα στο στομάχι εκείνων που βρέθηκαν σε δεινή οικονομική θέση λόγω των έκτακτων συνθηκών. Η απόλυτη αλήθεια όμως είναι ότι η προοπτική για χώρα είναι πλέον εξαιρετική. Με τα λεφτά της Ευρώπης. Φυσικά! Να ένας ακόμη λόγος που πρέπει να μας κάνει όλους να σκεφτούμε τι πραγματικά συνέβη το 2015…
Η χώρα έψαχνε μερικά δισεκατομμύρια ευρώ. Και βρέθηκαν. Υπολογίζεται ότι αυτά θα ξεπεράσουν μαζί με τα διάφορα εργαλεία τα 40 δισεκατομμύρια ευρώ και θα προσεγγίσουν τα 50. Το γεγονός αυτό από μόνο του μπορεί να παρασύρει επιπλέον ιδιωτικά κεφάλαια από το εξωτερικό να έρθουν στην Ελλάδα. Η πιθανότητα να έχουμε για τρία ή πέντε χρόνια πρωτόγνωρους ρυθμούς ανάπτυξης, τύπου Κίνας, είναι, επιτέλους, υπαρκτή.
Ναι, αλλά! Και θα μείνουμε στο αλλά, επειδή αυτή είναι και η τελευταία ευκαιρία για την χώρα. Πρόκειται για ένα, δύο ή περισσότερα ΕΣΠΑ. Για να πάρουμε τα λεφτά πρέπει να κάνουμε δουλειές και το παρελθόν μας δεν είναι με το μέρος μας. Η απορροφητικότητα των κονδυλίων δεν ήταν πάντα το δυνατότερο σημείο μας. Αλλά και όταν απορροφούσαμε χρήματα αυτά πήγαιναν σε δραστηριότητες που δεν ωφέλησαν την κοινωνία και την οικονομία, παρά μόνο εκείνους που πήραν τα χρήματα και τα έκαναν αυτοκίνητα και εξοχικά με πισίνες. Δεν είναι τυχαίο ότι φτάσαμε να θεωρούμε «παραγωγική δραστηριότητα» τις καφετέριες. Κάτι λάθος κάναμε.
Και τι έγινε αν συνεχίσουμε να κάνομε το ίδιο λάθος; Μήπως δεν βρέθηκαν τώρα αυτά τα λεφτά, όταν στο παρελθόν έχουμε κατασπαταλήσει τόσους και τόσους κοινοτικούς πόρους. Είναι κι αυτή μία οπτική στα πράγματα. Καθαρά πειρατική! Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι εύκολο να κοροϊδέψει κανείς τα προγράμματα. Επειδή τα προγράμματα αυτά έγιναν για έναν άλλο λόγο, για να βελτιώσουμε την ζωή μας. Για να επενδύσουμε σε ένα καλύτερο μέλλον. Αν αυτό το μέλλον θέλουμε να χαραμίσουμε σε ένα νέο πλιάτσικο, ας μην παραπονεθούμε άλλη φορά.
Αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης καταφέρει να μην γίνουν τα λάθη του παρελθόντος, τότε θα πάρει εύκολα τις επόμενες εκλογές στο τέλος της τετραετίας σε συνθήκες καθαρής παντοκρατορίας στην ελληνική πολιτική σκηνή. Αλλά αυτό δεν θα είναι εύκολο! Κρίνοντας από τις πρακτικές πολλών υπουργών του, θεωρούμε ότι αυτό θα είναι πολύ δύσκολο. Η ανάπτυξη δεν θα έρθει με προγράμματα τύπου Γιάννη Βρούτση. Ούτε με τους σημερινούς ρυθμούς απορρόφησης των κονδυλίων. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπορεί να τα καταφέρει, αρκεί να βρει νέα πρόσωπα στους τομείς εκείνους που τα παλιά και γνωστά πρόσωπα τα έκαναν μαντάρα.
Έχει πετύχει η στρατηγική του επιτελικού κράτους. Αυτό θα πρέπει να του το αναγνωρίσουμε. Αλλά αυτή δεν έχει προλάβει να εφαρμοστεί στον επιθυμητό βαθμό. Το ερώτημα είναι αν η χώρα έχει τα περιθώρια για να περιμένει. Κι η απάντηση είναι προφανής: «Όχι». Χρειάζεται λοιπόν ο ίδιος να τρέξει περισσότερο και να βρει τους ανθρώπους που χρειάζονται για να βγει η δουλειά. Αν η δουλειά γίνει, τότε θα είναι ο κυρίαρχος. Αν όχι, τότε θα έχει χαθεί μια μεγάλη και ιστορική ευκαιρία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι προϊόν της κρίσης. Δεν μπορεί να αναπτυχθεί σε μία κατάσταση κανονικότητας. Οι νέες συνθήκες μετατοπίζουν αυτόματα το πρόβλημα στο ΚΙΝΑΛ. Η προοπτική της κρίσης ωθούσε το ΚΙΝΑΛ στην αγκαλιά του Αλέξη Τσίπρα. Η προοπτική μιας χώρας με ρυθμούς ανάπτυξης 7% και 9% αλλάζει άρδην τις ισορροπίες και ξαναφέρνει το ΚΙΝΑΛ σε ρόλο πρωταγωνιστή. Αλλά ένα άλλο ΚΙΝΑΛ. Με άλλη ηγεσία και άλλη ρητορική.
Θανάσης Μαυρίδης
