Έχω μπροστά μου το ψήφισμα της Συγκλήτου του ΑΠΘ που συνήλθε εκτάκτως στις 2 Μαρτίου 2021. Πραγματικά, οι άνθρωποι αυτοί ή δεν κατάλαβαν τίποτα από όσα έγιναν και γίνονται στους πανεπιστημιακούς χώρους ή δε θέλουν με τίποτα να χαλάσουν τη βολή τους. Αυτό το ψήφισμα πρέπει να το εξέδωσαν είτε βυθισμένοι μέσα στη μακαριότητα τους είτε επειδή δεν άντεξαν την πίεση των μειοψηφιών της Αριστεράς.
Στην τέταρτη παράγραφο του ψηφίσματος η Σύγκλητος «επιθυμεί την απαλλαγή των συλληφθεισών/έντων στις 22/2/2021. Αναλαμβάνει την πρωτοβουλία να ξεκινήσει ένας δημιουργικός διάλογος με τις/τους φοιτήτριες/τες προκειμένου να επιλύονται τα προβλήματα με ακαδημαϊκούς όρους».
Δεν γνωρίζω αν μέσα σε αυτούς που υπέγραψαν το ψήφισμα υπάρχουν και καθηγητές της Νομικής, αλλά αυτή η έκφραση της επιθυμίας για απαλλαγή των συλληφθέντων, μου ακούγεται ως παρέμβαση στο έργο της Δικαιοσύνης και ως επιβράβευση των καταληψιών. Από πότε μια σύγκλητος έχει άποψη για το ποιοι είναι αθώοι και ποιοι δεν είναι; Και τι μήνυμα στέλνει προς τους επίδοξους καταληψίες; Την ατιμωρησία και την ανέξοδη άσκηση πράξεων βίας.
Αλλά το καλύτερο βρίσκεται στην αμέσως παρακάτω πρόταση που την παραθέτω κι αυτήν ως έχει. (Παρακαλώ τους αναγνώστες να συγκρατήσουν τα γέλια τους). «…η σύγκλητος αναλαμβάνει την ευθύνη να ξεκινήσει ένας δημιουργικός διάλογος με τις φοιτήτριες/τες προκειμένου να επιλύονται τα προβλήματα με ακαδημαϊκούς όρους». Όπως με χτίσιμο γραφείων καθηγητών, προπηλακισμούς και χειροδικίες, συμπληρώνω εγώ.
Προφανώς, οι συγκλητικοί του ΑΠΘ μας «δουλεύουν» κανονικά και αποδεικνύουν πως αυτοί είναι το βασικότερο μέρος του προβλήματος. Επί 40 χρόνια διεξάγεται ένας «δημιουργικός» διάλογος με φοιτητές που απεχθάνονται τον διάλογο, γιατί έχουν επιλέξει τη βία ως μέσο ικανοποίησης των αιτημάτων τους και πολλές φορές μάλιστα η βία που ασκούν δε συνοδεύει κάποια αιτήματα, αλλά είναι βία για τη βία. Με αυτούς τους ανθρώπους οι συγκλητικοί του ΑΠΘ επιθυμούν για χιλιοστή φορά να ανοίξουν έναν «δημιουργικό διάλογο».
Το ψήφισμα της συγκλήτου έχει κι άλλες εκπλήξεις. «Η Σύγκλητος του ΑΠΘ αναγνωρίζει την ανάγκη να υπάρξει επαρκής και αποτελεσματική φύλαξη των χώρων του Πανεπιστημίου μας, ώστε ακαδημαϊκοί φοιτήτριες/τες να είναι απολύτως ασφαλείς. Η εφαρμογή του νόμου θα πρέπει να γίνει με τέτοιο τρόπο, ώστε να υπάρχει ο απαραίτητος σεβασμός προς την ακαδημαϊκότητα του χώρου».
Σύντροφοι συγκλητικοί, γιατί δε μας λέτε ποιος είναι αυτός ο τρόπος; Γιατί πίσω από μιαν ηθελημένη ασάφεια κρύβετε τη δική σας έλλειψη βούλησης; Δεν μπορείτε να πείτε την άποψη σας; Και τι σημαίνει «ακαδημαϊκότητα του χώρου»; Προχθές 50 τραμπούκοι παραμέρισαν τους σεκιουριτάδες του κτηρίου Διοίκησης και το κατέλαβαν. Τέτοια «ακαδημαϊκότητα» εννοείται;
Αλλά το ωραιότερο βρίσκεται λίγο παρακάτω κι εδώ μπορεί ο αναγνώστης να λυθεί στα γέλια. «Η Σύγκλητος καλεί τις/τους φοιτήτριες/τες να σταματήσουν την κατάληψη του κτιρίου Διοίκησης του ΑΠΘ». Φαντάζομαι πως μόλις διάβασαν αυτήν την παράγραφο οι καταληψίες αμέσως θα εκκένωσαν το κτήριο, γεμάτοι ντροπή γιΑ αυτό που έκαναν! Οι συγκλητικοί, αφελείς ή φοβισμένοι, προσφέρουν κάκιστες υπηρεσίες στην ακαδημαϊκή κοινότητα και στην κοινωνία.
Η κατάληξη του ψηφίσματος είναι ανάλογη με το σύνολο του. Αντιγράφω: «Ζητεί να διερευνηθούν από τις αρχές οι ευθύνες των αστυνομικών δυνάμεων για την ένταση της βίας που χρησιμοποιήθηκε στο ΑΠΘ κατά τα επεισόδια της προηγούμενης Δευτέρας».
Ας προσέξει ο αναγνώστης. Το ψήφισμα δε μιλά για «τυχόν ευθύνες», αλλά προδικάζει πως υπάρχουν ευθύνες που θα πρέπει να καταλογισθούν. Προφανώς, οι συγκλητικοί πιστεύουν πως η ΕΛ.ΑΣ συλλαμβάνει, μιλώντας στον πληθυντικό ή στη γαλλική γλώσσα τους παρανομούντες και όσους αντιστέκονται στη σύλληψη.
Εν πάση περιπτώσει, η κυρία Κεραμέως και ο κ. Χρυσοχοΐδης θα πρέπει να αισθάνονται απόλυτα δικαιωμένοι που ανέθεσαν τη φύλαξη και την τήρηση της τάξεως εντός των ΑΕΙ στην ΕΛ.ΑΣ. Οι συγκλητικοί ζουν στον κόσμο τους.
