Απέχουμε λίγες ημέρες από την Σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου ( Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ 10-11 Δεκ) που για εμάς στην Ελλάδα και στην Κύπρο είναι κρίσιμη μιας και επιδιώκουμε επιβολή σοβαρών κυρώσεων κατά της Τουρκίας ως τιμωρία για την οξυμένη πλέον προκλητικότητα της, μετά από την κωλυσιεργία του περασμένου Οκτωβρίου. Μέχρι τώρα η κατ’ ευφημισμό Ένωση περιορίστηκε σε γενικόλογες αναφορές αποδοκιμασίας και δηλώσεις πολιτικής αλληλεγγύης άνευ πρακτικής σημασίας. Η «κίτρινη κάρτα» προειδοποιήσεων αποδείχτηκε ότι για την Άγκυρα απλά εκλήφθηκε ως … «πράσινη»!
Μπορεί να θέλουν να μας πείσουν κάποιοι εδώ στην Αθήνα ότι έχει δημιουργηθεί αρνητικό κλίμα για την Άγκυρα αλλά δυστυχώς εκτός από την Γαλλία και τη Αυστρία οι Ηγέτες των οποίων απερίφραστα έχουν ταχθεί υπέρ σοβαρών κυρώσεων, οι άλλες χώρες ως… «εταίροι» έχουν αποφύγει να τοποθετηθούν με σαφήνεια. Θα μου πείτε οι μακρινές Βαλτικές Χώρες και η Πολωνία έχουν άλλες προτεραιότητες και γιατί να το κάνουν άλλωστε όταν χάθηκε η ευκαιρία με την αποσύνδεση από τις κυρώσεις στην Λευκορωσία στο τελευταίο Συμβούλιο. Στην σιωπή των «εταίρων» ήλθαν να προστεθούν τα προχθεσινά ομιχλώδη λόγια της Γερμανίδας Καγκελαρίου κ. Μέρκελ που συνέδεσε με μία μάλλον ….ανατολίτικη «κουτοπονηριά» που δεν συνάδει με την γερμανική κουλτούρα, το θέμα της τουρκικής προκλητικότητας με το… μεταναστευτικό. Τα παραπάνω μας κάνουν να πιστεύουμε ότι και αυτή η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ θα αφήσει ουσιαστικά «ατιμώρητο» το τουρκικό «bulling» σε δύο μέλη της, κάτι που εκτιμάται ότι θα αποθρασύνει στο μέλλον ακόμα πιο πολύ την Άγκυρα και αυτό ας το λάβουν σοβαρά υπόψη τους Αθήνα και Λευκωσία.
Ευχόμαστε ειλικρινά να μην επαληθευτούν οι εκτιμήσεις στις οποίες καταλήγουμε για τρία βασικά σενάρια. Το πρώτο είναι να υπάρξουν 4-5 περιοριστικά μέτρα προσχηματικού χαρακτήρα, απλά για την «τιμή των όπλων» που μπορεί να βαφτιστούν κυρώσεις, για να μην εκθέσει περισσότερο την Ελλάδα και την Κυπριακή Δημοκρατία που ζητούν εδώ και πολύ καιρό κυρώσεις, κάτι που ούτε γρατζουνιά» δεν είναι για την Τουρκία. Το δεύτερο σενάριο είναι να βάλουν ξανά τον Ύπατο Αρμοστή για την Εξωτερική Πολιτική και την Πολιτική Ασφάλειας, τον πολύ κ. Μπορέλ, να εκπονήσει έναν κατάλογο με προτεινόμενες κυρώσεις σαν αυτόν που συνέτασσε για έναν ολόκληρο μήνα το καλοκαίρι και τελικά πήγε στον κάλαθο των αχρήστων «στέλνοντας την μπάλα στην εξέδρα». Και το τρίτο ένας συνδυασμός των δύο προηγουμένων. Και φυσικά η Τουρκία τα υπολογίζει όλα αυτά και προγραμματίζει με άνεση τις επόμενες της ενέργειες και για αυτό είναι αστείο να λέγεται ότι « η Τουρκία ταλανίζεται από το άγχος της για τις επαπειλούμενες κυρώσεις».
Είναι λυπηρό ότι κάποιες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις αρνούνται να αντιληφθούν με πρώτη απ’ όλες την Γερμανική, που αναδεικνύεται σε έναν ιδιόμορφο «προστάτη» του Ερντογάν, είναι ότι η Τουρκία στοχεύει πολύ πέρα από την Ελλάδα και ίσως πέρα από και την Νότια και Ανατολική Μεσόγειο, ακόμα και στην καρδιά της Ευρώπης. Αν δεν μπει φραγμός στην Τουρκία και στην σταδιακή υλοποίηση των ηγεμονικών της φιλοδοξιών, αν δεν πληρώσει η Άγκυρα το τίμημα που πρέπει, είναι πολύ πιθανόν σε λίγα χρόνια η Ευρώπη να έχει δίπλα της ένα «light σουνιτικό Ιράν» με ότι αυτό σημαίνει όπως είχαμε αναλύσει σε άρθρο μας στο Liberal την 25 Ιουλίου. Το Ισραήλ έγκαιρα το έχει εκτιμήσει αλλά οι Ευρωπαίοι περί άλλων τυρβάζουν.
Είναι αδιανόητο μία… «Ένωση» που ονειρεύεται παγκόσμιους ρόλους και... στρατηγικές αυτονομίες να αδυνατεί να επιβάλει σοβαρές οικονομικές κυρώσεις σε ένα κράτος που απειλεί τα κυριαρχικά δικαιώματα και που αμφισβητεί την ίδια την κυριαρχία μελών της και συνεπώς το ίδιο της το κύρος. Αν είναι τα 30,4 δις ευρώ του όγκου των συναλλαγών Γερμανίας-Τουρκίας και οι 7.500 επιχειρήσεις γερμανικών συμφερόντων στην Τουρκία που καθορίσουν τα «συμφέροντα» και το κύρος της ΕΕ, ας γίνει έτσι. Να μην μιλάμε όμως μετά για Ενώσεις, εταίρους κλπ. Ο «ενωσιακός χαρακτήρας» της ΕΕ πάει πλέον περίπατο και ας λέει ότι θέλει η ανεπαρκής της ηγεσία και όλοι οι παχυλά αμειβόμενοι «eurocrats». Η μη επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία μπορεί να αποτελέσει αναμφίβολα μία μορφή ήττας για Ελλάδα και Κύπρο με την έννοια ότι δεν επιτυγχάνουμε τον στόχο μας, αλλά συνιστά αναντίρρητα μεγάλη ήττα για αυτήν καθαυτή την Ευρώπη και την ευρωπαϊκή ιδέα.
Από πλευράς μας δεν χρειάζονται επικοινωνιακοί εντυπωσιασμοί ούτε δημιουργία εικονικής πραγματικότητας! Η Ελλάδα θα πρέπει να απαιτήσει απερίφραστα κυρώσεις και ευχόμαστε να το πετύχει. Οτιδήποτε άλλο είναι αποτυχία, ας μην κρυβόμαστε. Ο κάθε «εταίρος» ας αναλάβει τις ευθύνες του και ας αποδείξει πόσο …εταίρος είναι. Ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον να διευρύνουμε το μέτωπο των χωρών που τάσσονται υπέρ των κυρώσεων (και όχι 3-4 περιοριστικών μέτρων) και ας εκθέσουμε τους έμπορους και εμποράκους της ΕΕ που βάζουν τις μπίζνες τους με την Άγκυρα πάνω από την συνοχή και την πορεία της στο μέλλον. Πέρα από τα διαρθρωτικά ταμεία και τα εμβόλια υπάρχουν και πολλά άλλα σοβαρά θέματα.
Μεγαλόστομες κουβέντες επικοινωνιακού εντυπωσιασμού σαν το «κυρώσεις που θα δαγκώνουν» και «τα άγχη μιας στριμωγμένης και απομονωμένης Τουρκίας» μπορεί να ικανοποιεί κάποιους πρόσκαιρα στο εσωτερικό αλλά δεν προσφέρουν κάτι σε αυτό που πρέπει να επιδιώκει η Ελληνική Κυβέρνηση. Το ζήτημα δεν είναι πως θα το «πλασάρουμε» επικοινωνιακά μέσα στη χώρα αλλά πως θα πείσουμε τις Κυβερνήσεις των Εταίρων της κατ' ευφημισμό... Ένωσης που αντιδρούν με πρώτη και καλύτερη την Γερμανία και ιδιαίτερα πως θα ενημερώσουμε την κοινή γνώμη των προαναφερθέντων χωρών προκειμένου να πιεστούν οι Κυβερνήσεις τους και από...μέσα. Ήδη τα ΜΜΕ έχουν αρχίσει να επικρίνουν τις Κυβερνήσεις τους πρωτίστως τα γερμανικά και είναι κάτι που πρέπει να τονιστεί. Για τον λόγο αυτό ας δώσουμε τουλάχιστον τώρα στο παρά πέντε ιδιαίτερη βαρύτητα στο θέμα της Δημόσιας Διπλωματίας και της Επικοινωνίας, για να μην τις αποκαλέσω Πληροφοριακές Επιχειρήσεις μιας και βρισκόμαστε σε τροχιά αναμέτρησης με την Τουρκία.
*Ο Αντιστράτηγος ε.α. Κωνσταντίνος Λουκόπουλος είναι Γεωστρατηγικός Αναλυτής επικεφαλής στο «Παρατηρητήριο Liberal».
