Του Βασίλη Φασούλα*
Σπεύδει ασμένως ο Υπουργός κ. Κοτζιάς να… tweetαρει τις «επιτυχίες» του. Ίσως θα έπρεπε να επιμείνει στην δημόσια αναπαραγωγή των μετεφηβικών του ποιημάτων.
Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη πολιτική ανάλυση ώστε κάποιος να καταλάβει ότι η απελευθέρωση των Ελλήνων είναι ένα διπλωματικό «τρικ» του Ερντογάν. Θέλει να παρουσιάσει ένα προεδρικό «κράτος δικαίου» που έχει την μεγαλοψυχία να απελευθερώνει ακόμη και στρατιώτες της Νο1 εχθρικής του δυνάμεως, εφόσον δεν ενσκήπτουν τεκμήρια ενοχής. Εξ ου και εν τέλει δεν «ευρέθησαν» κατασκευασμένα «τεκμήρια» στα κινητά τηλέφωνα.
Οι Τούρκοι καιροσκοπικά τους συνέλαβαν, καιροσκοπικά τους άφησαν ελεύθερους. Κανένα Μέτρο Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης (Μ.Ο.Ε.) δεν έπαιξε ρόλο, ούτε θα παίξει ποτέ με τους συγκεκριμένους.
Για κάποιους, κυβερνητικούς, που παπαγαλίζουν το ευφάνταστο « ασκήσαμε» υπερήφανη πολιτική, δεν παραδώσαμε τους «8» και εν τέλει οι Τούρκοι υποχώρησαν για τους στρατιωτικούς μας, ας τους υπενθυμισθεί το εξής: ήταν η ηγεσία της Δικαιοσύνης που κράτησε τους «8», όταν οι ίδιοι διά του Πρωθυπουργού έδιδαν δεσμεύσεις στον Ερντογάν για εντός 15μερου, εκτός και αν εψεύδετο ο ίδιος ο Ερντογάν, κάτι για το οποίο, δυστυχώς, λόγω της φιλαληθείας που δεν διέπει τον κ. Τσίπρα, υπάρχουν σοβαρές αμφιβολίες. Παρά ταύτα υπάρχει ένα χρήσιμο μάθημα: Στην πίεση του Τούρκου απαντάς με πίεση, γιατί το μόνον που κατανοεί είναι το δίκαιον της ισχύος.
Φυσικά οι «απελευθερώσεις» κρατουμένων θα συνεχισθούν. Το πρόσχημα θα αποτελεί η άρση της καταστάσεως εκτάκτου ανάγκης. Ουσιαστικά η Τουρκία θα αποπειραθεί, χωρίς να λαβωθεί το κύρος του Ερντογάν, σιγά σιγά να τελειώσει ακόμη και την ιστορία του Πάστορα, όταν συγκεντρωθούν τα «κατάλληλα στοιχεία».
Η πείρα των διπλωματικών σχέσεων δείχνει ότι είναι στα «σκαριά» μυστική συμφωνία και μόλις εξελίσσεται η πρώτη φάση της …
Τα πανηγύρια δε, ένα αίσχος για πολιτική κι στρατιωτική ηγεσία. Χρησιμοποιήθηκε πρωθυπουργικό αεροπλάνο για το θεαθήναι με ολόκληρες διαδρομές των στρατιωτικών ενώ οι ίδιοι διά Αδριανουπόλεως μπορούσαν να φθάσουν άμεσα. Παράταξη αγήματος και τιμές, προσφώνηση με μικρά ονόματα από την πολιτική ηγεσία, τηλεφωνική πρόσκληση σε Τούρκο Υπουργό Αμύνης και λοιπά ωραία. Ένα κράτος πανηγυράκι.
Όλοι χαρήκαμε για τα παιδιά αυτά. Αλλά ούτε ήρωες ήσαν, ούτε επετέλεσαν εθνικές υπηρεσίες. Η σκληρή πλήν ακριβής πραγματικότητα είναι ότι υπήρξε επιστροφή στρατιωτικών κρατουμένων από φυλακή υψίστης ασφαλείας γειτονικού εχθρικού Κράτους για συγκεκριμένη πράξη, για την οποία πριν αρχίσουν τα πανηγύρια θα έπρεπε να ανακριθούν από την υπηρεσία τους. Και σε ένα ευνομούμενο Κράτος με στοιχειώδεις κανόνες εθνικής ασφαλείας, θα έπρεπε, ανθρώπινα, να υπάρχει δημοσιότητα, όχι όμως πανηγύρια.
Και κάτι τελευταίο. Καλή η προσπάθεια της Κυβερνήσεως να βγάλει την ατζέντα από τους νεκρούς. Οι υπόλοιποι προς τι ο διαγωνισμός χαράς; Επίσης όποιοι πιστεύουν ότι η Τουρκία είναι απελπισμένη ότι θα φύγει εν τέλει από το ΝΑΤΟ και η απελπισία της φαίνεται διά μέσου τέτοιων κινήσεων, πλανώνται πλάνην οικτράν.
Το δόγμα της Αμερικής στην περιοχή δεν αλλάζει ή δεν αλλάζει εύκολα. Δύσκολα οι δεξαμενές σκέψεώς της θα χωνέψουν την απώλεια της Τουρκίας στην Ανατολή μετά το σοκ της απώλειας του Ιράν την δεκαετία του 70. Δύσκολα θα αποδεχθούν την σμίκρυνση του πεδίου ενεργειακής και πολεμικής βολής τους ή την ασυνέχειά τους από Ελλάδα απευθείας στο κουρδικό Ιράκ, με ρωσικό θύλακα στην Ανατολία. Και όποιος παρακολουθεί τις δηλώσεις τους θα καταγνώσει σκληρή γλώσσα ως προς το καθεστώς, όχι ως προς την χώρα Τουρκία.
Εμείς λοιπόν δεν πρέπει να κυττούμε τα αν και εφόσον της Αμερικής και δη κατά τρόπο προέχοντα. Τουναντίον πρέπει προεχόντως να μελετούμε την τελέσφορη εθνική συνέχειά μας ευέλικτα και πολυσχιδώς μεν, αποφασιστικά δε. Μόνοι και αυτόφωτοι Έλληνες σε ένα εν τοις πράγμασι ετερόφωτο ελληνικό κράτος. Καλό θα ήτο να υπήρχε και πνευματική και πολιτική ηγεσία προς τούτο. Μέχρι τότε βαδίζομε όσοι πιστοί υπό την ελπίδα υπάρξεως ηγεσίας.
*Ο Βασίλης Φασούλας είναι δικηγόρος, μέλος του Γ.Σ. της Δημοκρατικής Ευθύνης.
