Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Aν δεν μας προέκυπτε όλος αυτός ο τραγέλαφος με τις τηλεοπτικές άδειες, πολύ αμφιβάλλω αν θα μαθαίναμε ποτέ για τα δάνεια του Καλογρίτσα. Και είναι απορίας άξιον για την τύχη όλων αυτών- όχι μόνο για την περίπτωση της Τράπεζας Αττικής- που έχουν μεταφέρει τον μόχθο φορολογουμένων και των ασφαλισμένων στις τσέπες κομματικών φίλων και κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών.
Ο ευνοούμενος του ΣΥΡΙΖΑ επιχειρηματίας Καλογρίτσας επανήλθε στο προσκήνιο μετά τις αποκαλύψεις του Βαγγέλη Μαρινάκη σε μια εφ'' όλης της ύλης συνέντευξη στον Real Fm. Εκεί όπου ο ιδιοκτήτης του Ολυμπιακού υποστήριξε πως, το 2016, ο Νίκος Παππάς του είχε ζητήσει να συναντήσει τον Χρήστο Καλογρίτσα, ενώ ο πρωθυπουργός ήταν ενήμερος. Προσθέτοντας επίσης, ότι κατά τη συνάντηση του ζητήθηκε να δώσει υπό τη μορφή δανείου το ποσό της 1ης δόσης για τις τηλεοπτικές άδειες στον κ. Καλογρίτσα.
Μπορεί ο Μαρινάκης να μην συναίνεσε στην καθεστωτική διάθεση του ΣΥΡΙΖΑ και στην εκτόξευση του Καλογρίτσα στο πάνθεον της ελληνικής ελίτ, αλλά το κακό ήδη έγινε στην ελληνική οικονομία. Όχι ασφαλώς στο υπερπλεόνασμα που συσσωρεύει η κυβέρνηση, εις βάρος των απλήρωτων επαγγελματιών αλλά ενάντια στα συμφέροντα των πολιτών και ενός μεγάλου μέρους των ασφαλισμένων.
Θυμηθείτε μόνο τι έγινε στην Τράπεζα Αττικής, η οποία ήταν ο βασικός χρηματοδότης των δανείων του Καλογρίτσα, στις επιχειρήσεις του. Με εγγυήσεις ανάλογες με τα βοσκοτόπια που πρότεινε για να αποκτήσει τις τηλεοπτικές άδειες.
Σίγουρα δεν είναι η πρώτη φορά που μία ελληνική τράπεζα εμφανίζεται «γενναιόδωρη» με «εκλεκτούς» πελάτες. Και οπωσδήποτε, δεν είναι η μοναδική περίπτωση που τα χρήματα καταθετών και ασφαλισμένων χρησιμοποιήθηκαν για την εξυπηρέτηση της κομματοκρατίας. Είναι όμως πρωτόγνωρη η θρασύτητα της διαδικασίας που ακολουθήθηκε. Για να αποδειχθεί ότι δεν έχουμε να κάνουμε με επαγγελματίες τους είδους – ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αρκετά ΠΑΣΟΚ- αλλά με «κατσικοκλέφτες»- σε ξένα βοσκοτόπια μάλιστα...
Το πόρισμα της ΤτΕ ανέφερε το 2016, πως συνολικά ο κ. Καλογρίτσας είχε λάβει δάνεια ύψους 127, 6 εκατ. ευρώ. Από αυτά, από το 2011 έως το 2014, 55 εκατ. ευρώ, το 2015, 50 εκατ ευρώ, ενώ μέσα στο 2016, 22,6 εκατ. ευρώ. Ενδιαφέρον επίσης, είναι πως λίγες μόνο ημέρες πριν από την έναρξη της διαδικασίας αδειοδότησης των τηλεοπτικών σταθμών, οι εταιρείες του έλαβαν ποσό 15 εκατ. ευρώ.
Τα ερωτήματα είναι πολλά και όλα μα όλα καταλήγουν σε αφηγήσεις «εγκληματικού μυστηρίου»! Ποιος ήταν ο ρόλος του κ. Μακέδου, εκπροσώπου του βασικού μετόχου της Τράπεζας Αττικής; Τι γνώριζε για την δανειοδότηση ο «πρώην» κ. Ιωάννης Γαμβρίλης και ποιοι τέλος πάντων υπάλληλοι έβαζαν την υπογραφή τους για να εκταμιευτούν τέτοια ποσά, με πιθανότερες εγγυήσεις κάποια άλλα αχαρτογράφητα «βοσκοτόπια»;
Το ΤΣΜΕΔΕ είχε επενδύσει τα τελευταία χρόνια στην Τράπεζα Αττικής περίπου 650 εκατ. ευρώ (60 εκατ. ευρώ το 2007, 200 εκατ. ευρώ το 2013 και 384 εκατ. ευρώ σε μεταγενέστερη αύξηση κεφαλαίου). Φαντάζομαι πως κάτι ανάλογο είχε συμβεί και με τα υπόλοιπα ταμεία- ο χρεοκοπημένος ΟΑΕΕ(;)- που απορροφούσαν με ξέφρενους ρυθμούς κρατικό χρήμα, για να «επενδύεται» σε ημέτερες τράπεζες. Και από εκεί μέσα, δημιουργούνταν σταδιακά ο πλουτισμός κάθε νέας «ελίτ» ακριβοθώρητων φίλων.
Και όταν πια βούηξε ο τόπος, και η τράπεζα δεν μπορούσε να ικανοποιήσει την συνέχεια του κομματικού κράτους (ΣΥΡΙΖΑ) επιστρατεύτηκαν τα μεγάλα μέσα. Βγήκαν στην πιάτσα τα λαγωνικά του κόμματος και άρχισαν να κυνηγούν επιχειρηματίες και κεφάλαια στην αγορά. Βρήκαν έναν, δύο, τρεις αλλά όχι τους πάντες. Κι εκεί κάπου σκάλωσε το αφήγημα της πρωτοκαθεδρίας του καθεστώτος.
Για όσους έχουν ακόμα αμφιβολίες, ζούμε μια μακροχρόνια «δικτατορία» απατεώνων. Οι σημερινοί όμως, είναι τόσο διψασμένοι για εξουσία που μπορεί, δεδομένων και των συνθηκών, να αποδειχθούν οι πιο επικίνδυνοι από όλους.
