Η ΕΡΤ της Κατερίνας Ακριβοπούλου είναι παρελθόν. Η ΕΡΤ του Κωνσταντίνου Ζούλα θα δοκιμαστεί στους επόμενους μήνες. Μπορεί ο διευθυντής του γραφείου Τύπου του Πρωθυπουργού να δημιουργήσει μια ακομμάτιστη ΕΡΤ; Είναι ένα ενδιαφέρον ερώτημα. Ο κ. Μητσοτάκης θα μπορούσε με την ΕΡΤ να κάνει την μεγάλη έκπληξη. Να δοκιμάσει κάτι πραγματικά επαναστατικό. Προτίμησε, όμως, λύση από τον δικό του πάγκο.
Ο κ. Ζούλας είναι ένας αξιόλογος συνάδελφος. Τον γνωρίζω προσωπικά και θέλω να σημειώσω ότι πρόκειται για έναν εργατικό και βαθιά δημοκρατικό άνθρωπο. Πιστεύω ειλικρινά ότι τα δελτία ειδήσεων της ΕΡΤ μπορούν με την συνεισφορά του να γίνουν όαση ενημέρωσης στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο. Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, αυτό το θεωρώ δεδομένο. Ότι δηλαδή ο Κωνσταντίνος θα το πετύχει. Και απαραίτητο να συμβεί αυτό, έτσι ώστε στα μεγάλα γεγονότα οι πολίτες να μπορούν να ενημερωθούν υπεύθυνα από την δημόσια τηλεόραση.
Η ΕΡΤ όμως δεν είναι μόνο δελτία ειδήσεων. Είναι και τηλεοπτικές παραγωγές, και μουσικά σύνολα και εκδηλώσεις και ντοκιμαντέρ. Η ΕΡΤ είναι ενημέρωση, αλλά ταυτόχρονα είναι ο καταγραφέας του πολιτιστικού αποτυπώματος της χώρας.
Και το κακό με τους δημοσιογράφους είναι ότι τα… ξέρουν όλα! Από τον κανόνα αυτόν δεν μπορεί να ξεφύγει ο Κωνσταντίνος Ζούλας, όπως δεν μπορεί να ξεφύγει και ο γράφων. Υπό αυτή την έννοια, οι γιατροί θα έπρεπε να ασχολούνται μόνο με ιατρικά θέματα, οι νομικοί μόνο με νομικά και οι πολιτικοί μηχανικοί με πολυκατοικίες και γέφυρες. Αυτό ενισχύεται και από την κακή εμπειρία που είχαμε με πολιτικό μηχανικό που ανέλαβε πρόσφατα Πρωθυπουργός της χώρας. Ωστόσο, έχουμε και καλά παραδείγματα! Οπότε μπορούμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι όλοι κρίνονται εκ του αποτελέσματος.
Η ΕΡΤ, όμως, ήταν μία καλή αφορμή για να δείξει η κυβέρνηση Μητσοτάκη τις αρετές της. Να δοκιμάσει λύσεις έξω από τα αναμενόμενα. Μπορούσε να το κάνει ακριβώς επειδή η ΕΡΤ είχε φτάσει στον πάτο του πηγαδιού. Πιο κάτω δεν είχε! Άρα και το ρίσκο των όποιων επιλογών ήταν σχετικά περιορισμένο. Το ζητούμενο με την ΕΡΤ δεν είναι αν θα γίνει χειρότερη. Αυτό αποκλείεται! Αλλά το πόσο καλύτερη μπορεί να γίνει. Εδώ βρίσκεται το στοίχημα. Ο κ. Μητσοτάκης, λοιπόν, δεν θέλησε να ρισκάρει. Προτίμησε το «σίγουρο» ενός επαγγελματία που μπορεί να συμμαζέψει το μαγαζί.
Κατά την ταπεινή μας άποψη θα μπορούσε να στοχεύσει πιο ψηλά. Συνδυάζοντας την επιλογή Ζούλα ή του όποιου άλλου για τον ενημερωτικό τομέα με ένα όνομα που θα έδινε μεγαλύτερη ώθηση στο μαγαζί. Και που θα μπορούσε να δώσει στον κόσμο την αίσθηση ότι αυτή την στιγμή φτιάχνεται, πράγματι, από την αρχή ένα δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό μέσο. Όπως θα έπρεπε να είναι εδώ και χρόνια. Ο κ. Ζούλας είναι καλός, χρυσός, άγιος και προπαντός φίλος. Αλλά δεν είναι ο άνθρωπος που σε επίπεδο συμβολισμού πείθει ότι μπορεί να δημιουργήσει κάτι αντίστοιχο με εκείνο που είχε δημιουργήσει ο Μάνος Χατζηδάκης με το Τρίτο Πρόγραμμα. Στοχεύουμε ψηλά; Αυτό θα θέλαμε από αυτή την κυβέρνηση. Να στοχεύει μόνο ψηλά…
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
