Του Αντώνη Δαρζέντα
Το μεταναστευτικό - προσφυγικό πρόβλημα της χώρας καθώς αυτή επιστρέφει στην κανονικότητα και την ανάπτυξη πιστεύω θα μας διχάσει στο μέλλον όσο τίποτα άλλο.
Καθώς η χώρα πορεύεται από το χείλος του γκρεμού που ακροβατούσε επί ΣΥΡΙΖΑ, προς πιο στέρεα εδάφη και καθώς η οικονομία θα πάψει να είναι η μεγαλύτερη ανησυχία, το πρόβλημα της εισόδου, της διαχείρισης και της αφομοίωσης των μεταναστών θα γίνει το κυρίαρχο.
Κατά την γνώμη του γράφοντος ο χειρισμός του προβλήματος αυτού από την κυβέρνηση, μέχρι στιγμής είναι άψογος. Το πρόβλημα γιγαντώνεται από παράγοντες που δεν έχουν να κάνουν με εμάς, ωστόσο οι προτεινόμενες λύσεις δείχνουν ότι ο κος Μητσοτάκης έχει κατανοήσει βαθιά το πρόβλημα και κάνει τα αναγκαία από τη μια, χωρίς ανόητες εθνικιστικές κορώνες αλλά με αποφασιστικότητα και από την άλλη με ευαισθησία.
Η ύπαρξη τεραστίων θαλάσσιων συνόρων τα οποία είναι σχεδόν αδύνατο να φυλαχθούν όπως τα χερσαία, κάνει τη δουλειά της χώρας μας, πολύ δύσκολη. Έτσι λοιπόν πολύ σωστά ο πρωθυπουργός είπε ότι οι ροές θα σταματήσουν όταν κάνουμε σαφές στους άλλους ότι αν συνεχίσουν έτσι «απλώς θα χάσουν τα χρήματα τους». Η έναρξη αποσυμφόρησης των νησιωτικών κολαστηρίων και η έναρξη λειτουργίας καλά φυλασσόμενων κλειστών δομών σε όλη τη χώρα, είναι προς αυτήν την κατεύθυνση.
Η τελευταία του μάλιστα κίνηση να πάρει πάνω του το θέμα των ασυνόδευτων ανηλίκων μεταναστών αποδεικνύει τι σημαίνει στην πράξη να έχεις το ηθικό πλεονέκτημα. Διότι η φερόμενη ως ηθική αριστερά, ο χαρακτηρισμός "φερόμενη" πάει στο ηθική, όχι στο αριστερά, τόσα χρόνια άφησε ανήλικους απροστάτευτους μετανάστες στις Μόριες της ντροπής και του αίσχους.
Εκεί όπου έπεφταν θύματα κλοπής, σωματικής κακοποίησης και βιασμών. Εκεί που οι γυναίκες αναγκάζονταν κατά τα λεγόμενα των ιδίων να φορούν καμία φορά πάνες για να μην χρειάζεται να πηγαίνουν τουαλέτα.
Ψιλά γράμματα για το κόμμα που είχε σαν λογική "μια φορά το εξάμηνο βιασμός" δεν πειράζει.
Η επιλογή δε των προσώπων της κας Αγαπιδάκη και του κου Δοξιάδη κάνουν το εγχείρημα ακόμα πιο πετυχημένο και σημαντικό.
Όχι πως δεν ακούσαμε γκρίνιες.
Από τη μια ακούγεται ότι οι ανήλικοι μετανάστες χρησιμοποιούνται από τις οικογένειες τους σαν δούρειοι ίπποι. Πράγματι υπάρχουν στοιχεία πως ενδεχομένως να συμβαίνει αυτό. Αλλά ακόμα και εάν το επιχείρημα έχει λογική βάση, αυτό κάνει ακόμα πιο επιτακτικό να υπάρχουν άνθρωποι που θα ασχοληθούν αποκλειστικά με αυτό, υπό την επίβλεψη του πρωθυπουργού. Και μάλιστα άνθρωποι με ευαισθησία και γνώση.
Από την άλλη ακούγονται φωνές που λένε πως οι παραπάνω δεν έχουν μεταπτυχιακά επί του μεταναστευτικού, ή απαιτούνται ειδικές νομικές γνώσεις για το αντικείμενο.
Κατ'' αρχάς να πούμε πως η κα Αγαπιδάκη είναι ειδικός Ψυχολόγος, λέκτορας στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Κύπρου και με μεταπτυχιακό στην "Προαγωγή και Αγωγή Υγείας". Δεν είναι καθόλου άσχετο αντικείμενο και διόλου άσχετες σπουδές. Η κα Αγαπιδάκη είναι ένας άνθρωπος που δουλεύει σε ξένο πανεπιστήμιο ακριβώς επειδή η κοντόφθαλμη χώρα της δεν αφήνει παιδιά με εξαιρετική μόρφωση να μείνουν σε αυτήν. Από την άλλη ο κος Δοξιάδης είναι ένας πολύ γνωστός συγγραφέας και σκηνοθέτης, κοσμοπολίτης και ανοιχτόμυαλος, ένας πολίτης του κόσμου. Σε ηλικία μόλις 15 ετών έγινε δεκτός στο Πανεπιστήμιο Columbia των ΗΠΑ και μετά σπούδασε εφαρμοσμένα Μαθηματικά στη Γαλλία.
Είναι και οι δύο τους άνθρωποι πετυχημένοι στον τομέα τους με δικές τους δουλειές και προσωπικές επιτυχίες που δεν εξαρτώνται από κομματικές θέσεις για να αποδείξουν την αξία τους. Ακόμα και εάν δεν έχουν όλες τις γνώσεις που απαιτούνται για το αντικείμενο είναι σίγουρο πως θα βρουν τους κατάλληλους συνεργάτες. Και ακόμα και εάν προσπαθήσεις να γκρινιάξεις γι αυτούς προσωπικά, πρέπει να παραδεχθεί κανείς πως είναι άνθρωποι αυτόφωτοι.
Και πάνω από όλα είναι άνθρωποι με αποδεδειγμένες ευαισθησίες σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με κοινωνική θητεία και προερχόμενοι όχι από κομματικούς σωλήνες αλλά από αυτό που θα λέγαμε κοινωνία των πολιτών.
Οι κινήσεις του πρωθυπουργού στο συγκεκριμένο θέμα δείχνουν άνθρωπο καλά διαβασμένο και προετοιμασμένο.
Πορευόμενος στον δρόμο της μετριοπάθειας που συνοδεύεται με σωστή προετοιμασία και αποφεύγοντας τις ακραίες φωνές που ζητούν μετωπικές συγκρούσεις γιούρια και αντιπαλότητες ξέρει ότι αυτές τελικά ωφελούν μόνο τα άκρα. Σε μια κοινωνία που ήδη βράζει και που γνωρίζει ότι περιμένει μια σπίθα για να ασπαστεί πάλι λαϊκιστές και πλατείες με εικονικές δίκες και κρεμάλες, επιλέγει για ακόμα το δρόμο που τον έφερε στην εξουσία.
Τον δρόμο της σύνεσης, της μετριοπάθειας, της ουσίας και των πράξεων.
Όσοι ονειρεύεστε Κολοκοτρώνηδες, Καραϊσκάκηδες, Μακρυγιάννηδες και γιούρια στον ντορβά με τα κουλούρια ψάξτε αλλού. Ο Μητσοτάκης δεν είναι αυτό. Ούτε οι άνθρωποι που επιλέγει δίπλα του. Για αυτό θα ενώσει τη χώρα. Δεν θα την διχάσει. Και δεν θα καλλιεργήσει ταπεινά και πολεμικά ένστικτα για να ικανοποιήσει μερικές από τις ακραίες εσωτερικές πολεμικές ιαχές μας. Ο, τι ακριβώς δηλαδή έχει κάνει σε όλη την Ευρώπη η ευρωπαϊκή Κεντροδεξιά. Και όπως αυτή, γι αυτό το λόγο έτσι ακριβώς και η δική μας κεντροδεξιά, θα εκλέγεται συνεχώς και θα οδηγήσει τη χώρα στην Ευρωπαϊκή της ευημερία.
*Ο κ. Αντώνης Δαρζέντας είναι παιδίατρος
