Το «ωραίο» με τα έργα του Ταμείου ανάκαμψης δεν είναι τα πολλά χρήματα που θα εισρεύσουν, αλλά αν τα έργα θα μπορέσουν να εκτελεστούν. Το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο κλάδος της Πληροφορικής, όπου θα χρειαστεί να γίνει έργο έξι φορές μεγαλύτερο από αυτό που μπορούν να σηκώσουν οι εγχώριες εταιρείες. Άρα, θα ξεφυτρώσουν ένα σωρό νέες εταιρείες πληροφορικής που θα εκτοξεύσουν τη ζήτηση για μηχανικούς στα ύψη. Και πάλι δεν ξέρουμε αν «βγαίνει» το πρόγραμμα.
Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι αυτός είναι ένας ευχάριστος πονοκέφαλος. Αλλά ευχάριστοι πονοκέφαλοι δεν υπάρχουν. Εκείνο που υπάρχει είναι χαμένες ευκαιρίες ή εκπληκτικές συγκυρίες που οδηγούν σε πλήρη ανατροπή τα πάντα. Αυτό που θα συμβεί, λοιπόν, με την πληροφορική και τα έργα του Ταμείου είναι το εξής: Είτε θα αποτελέσουν την ευκαιρία για να αναπτυχτεί ο κλάδος της πληροφορικής σε βαθμό που θα μπορεί ακόμη και να εξάγει το προϊόν της σε άλλες χώρες ή δεν θα μπορέσουμε να κάνουμε το παραμικρό και θα δούμε και αυτό το τραίνο να περνάει χωρίς να σταματάει στον δικό μας σταθμό. Αυτό που δεν πρόκειται να γίνει είναι να μοιραστούν τα χρήματα όπως συνέβη με άλλα ευρωπαϊκά πακέτα στο παρελθόν. Γι αυτό έχει φροντίσει να βάλει ασφαλιστικές δικλίδες ο Θόδωρος Σκυλακάκης…
Και δεν είναι μόνο ο κλάδος της Πληροφορικής. Είναι πολλοί ακόμη! Στην «πράσινη ανάπτυξη» συμβαίνει το ίδιο. Μπορεί να υπάρχει ένα σχέδιο για να εξαφανίσουμε τις χωματερές από όλη την χώρα, αλλά αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται να αναπτυχτεί ένας κλάδος που σήμερα βρίσκεται ακόμη στο περιθώριο της οικονομικής δραστηριότητας. Κι αυτές ακόμη οι μελέτες που χρειάζονται για τα μεγάλα έργα. Για να γίνουν οι μελέτες δεν είναι αρκετές μόνο οι ταμπέλες των εταιρειών. Χρειάζονται χιλιάδες εξειδικευμένοι υπάλληλοι.
Είναι πολύ πιθανό να μην έχουμε ακόμη συνειδητοποιήσει την μεγάλη ευκαιρία που έχει η χώρα. Την ευκαιρία να αλλάξει πραγματικά σελίδα και να περάσει σε μία άλλη διάσταση. Από τον παρία της Ευρωζώνης να γίνει μία χώρα πρότυπο για την ανάπτυξη. Ποιος Ευρωπαίος δεν θα ήθελε στην συνέχεια να δουλέψει σε μία χώρα σαν την Ελλάδα αν δημιουργηθούν πραγματικές συνθήκες ανάπτυξης;
Από αυτή την κυβέρνηση αυτό ζητούμε! Να αλλάξει την εικόνα της χώρας, να δοθεί η ευκαιρία στις παραγωγικές δυνάμεις να κάνουν την δική τους πρόταση προς την κοινωνία. Θέλουμε μία οικονομία που να παράγει επιδόματα πείνας για τους ανέργους ή ακριβές θέσεις εργασίας για όλους; Το Ταμείο Ανάκαμψης είναι μία πραγματικά μεγάλη ευκαιρία. Μέχρι χτες λέγαμε ότι για να σωθεί η Ελλάδα χρειάζεται ένα νέο σχέδιο Μάρσαλ. Να λοιπόν αυτό το «νέο σχέδιο».
Και μάλιστα με δικλείδες ασφαλείας για να μην γίνουν τα λεφτά χαρτοπετσέτες και λουλούδια στα νυκτερινά μαγαζιά της εθνικής οδού. Ας εκμεταλλευτούμε αυτή την ευκαιρία. Κι αν θέλει κανείς να ασκήσει πραγματική κριτική στην κυβέρνηση, ας την μεταφέρει σε αυτό το πεδίο: Να πιέζει καθημερινά για περισσότερες μεταρρυθμίσεις, έτσι ώστε τα χρήματα του Ταμείου να πιάσουν τόπο. Αυτό φανταζόμαστε ότι θα προτείνουν και τα μέλη του think tank που έφτιαξε ο Αλέξης Τσίπρας για να μπορέσει η αριστερά να ξεπεράσει το μεγάλο πρόβλημα που έχει στην παραγωγή πολιτικού λόγου…
Θανάσης Μαυρίδης
