Του Τάκη Φραγκούλη
Το ερώτημα «ΝΔ ή ΣΥΡΙΖΑ;» δεσπόζει τον τελευταίο καιρό στην πολιτική ζωή του τόπου, όμως απ'' ό,τι φαίνεται δεν έχει τόσο αθώο περιεχόμενο. Το άξιο απορίας είναι πως ακόμη και στελέχη πρώτης γραμμής του Κινήματος Αλλαγής δεν αντιλαμβάνονται το αυτοκτονικό του περιεχόμενο.
Πρόκειται για ένα πλαστό δίλημμα που έχει μια υποβολιμαία αφετηρία, και εκείνοι που το προωθούν "ορθώς" πράττουν αφού ο στόχος τους είναι να πλήξουν την ίδια την προσπάθεια.
Η είσοδος της φράσης τρίτος πόλος στην πολιτική φρασεολογία, πράγματι, τα τελευταία χρόνια έχει το δικό της σουξέ.
Όλοι γνωρίζουμε, όμως, ότι στα σαράντα χρόνια της μεταπολίτευσης είτε δεν ετέθη ως όρος είτε, ακόμα και αν ετέθη, δεν τελεσφόρησε. Όπως θυμόμαστε, παρότι το εκλογικό σύστημα με το οποίο οδηγηθήκαμε στις εκλογές του 1989 και 1990 περίπου "απαγόρευε" μονοκομματικές κυβερνήσεις, το εκλογικό σώμα είχε αντιδράσει τόσο, που ανέβαζε διαρκώς το εκλογικό ποσοστό της ΝΔ προκειμένου να κυβερνήσει αυτοδύναμη.
Το ΚΚΕ επίσης, με μια αξιοζήλευτη δυναμική αλλά και ιδεολογική υπεροχή, ιδιαίτερα τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης, δεν κατάφερε να προσελκύσει μεγάλα τμήματα της κοινωνίας ώστε να αποτελέσει μια σημαντική πολιτική δύναμη, ένα τρίτο πόλο, απέναντι στους δυο μονομάχους. Ούτε το σύνθημα: «ΚΚΕ δυνατό στη Βουλή και στο λαό", ή το "ΚΚΕ στη Βουλή δεύτερη κατανομή" συγκίνησαν τους πολίτες ακόμη και αυτούς που για δεκαετίες υπήρξαν συνοδοιπόροι του.
Ο δε ΣΥΡΙΖΑ μόνο όταν άρθρωσε μία αυτόνομη και συνολική πρόταση διακυβέρνησης της χώρας εκτινάχτηκε δημοσκοπικά και ακολούθως και εκλογικά.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στη Metarithmisi.gr
Φωτογραφία: Shutterstock
