Εχτές, με αφορμή την εγκύκλιο της υπουργού Ξενογιαννακοπούλου, που δίνει δωράκια άδειες και επιδόματα και προαγωγές σε δημόσιους υπάλληλους, έγραψα ότι η κρατική γραφειοκρατία είναι εχθρός του λαού. Είχα αφήσει απ' έξω τον άλλο εχθρό του λαού. Τη συνδικαλιστική νομενκλατούρα. Η ΟΤΟΕ φρόντισε να μου την επιβεβαιώσει. Κλείνει πλέον τις τράπεζες για το κοινό μισή ώρα νωρίτερα!
Σε όλες τις ρυθμίσεις που γίνονται τα τελευταία πολλά χρόνια για τις εργασιακές συνθήκες, το μόνιμο θύμα είναι ο πολίτης. Σε ποιότητα και αποτελεσματικότητα υπηρεσιών. Και για να το κάνω πιο λιανά, έχουμε τα εξής εξόφθαλμα φαινόμενα:
1. η δημόσια υπαλληλία παίρνει αυξήσεις υπέρτερες της προσφοράς της μόνο και μόνο επειδή η εξουσία θέλει τους πραιτοριανούς της. Όχι μόνο για να έχει «ελεγχόμενη» εκλογική πελατεία. Αλλά, κυρίως, για να μπορεί να κάνει ανενόχλητη από έλεγχο, από αντιδράσεις, από ξεσηκωμούς, τις πολιτικές της. Είτε αυτές είναι παράνομες, είτε καταχρηστικές. Και είναι καθημερινές αυτές οι πολιτικές των κυβερνήσεων.
2. Την ίδια ώρα η άλλη υπαλληλία, η ιδιωτική, αυτή που παράγει τον πλούτο, από τον οποίο ζει η δημόσια υπαλληλία και ο επιχειρηματικός κόσμος, και οι πολίτες την πλειονότητά τους, είναι παρατημένη στη μοίρα της. Γιατί είναι εργασιακά έρμαιο των εργοδοτών και της απειλής της απόλυσης, με 1 εκ. άνεργους να περιμένουν να βρουν δουλειά. Έρμαιο, γιατί οι νόμοι που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα παιδιά, έχουν καταργήσει τη δύναμη της συνδικαλιστικής προστασίας. Αλλά…
3. …αλλά, στους εργατοπατέρες υπάρχει και η ΟΤΟΕ. Η οποία, ήταν πάντα ισάξια της κρατικής γραφειοκρατίας απέναντι στους πολίτες. Οι οποίοι ήταν και είναι οι πελάτες της! Οι αιμοδότες της. Επειδή οι τράπεζες χωρίς πολίτες, χωρίς καταθέτες, είναι κουφάρια. Και πράγματι, τέτοιες είναι εδώ και καιρό.
4. Η κρατική γραφειοκρατία, λοιπόν, ανοίγει και κλείνει το μαγαζί ό,τι ώρα τη βολεύει αυτήν, και οι πολίτες να πάνε να κουρεύονται. Είτε πρόκειται για εφορίες, για υπουργεία, για ιατρεία, για ασφαλιστικά ταμεία, για υπηρεσίες πρόνοιας, για ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ και λοιπούς ευγενείς συγγενείς. Ακόμα και για τα λεωφορεία και τα τραίνα. Να μη μιλήσουμε για πιο ντελικάτες υπηρεσίες σαν τους αρχαιολογικούς χώρους και τα μουσεία ή τις πινακοθήκες και τα λοιπά κέντρα… πολιτισμού.
5. Στα ίδια χνάρια βαδίζει και η ΟΤΟΕ. Όχι τώρα. Από πάντα. Μόνο που τώρα ξελούφαξε από τη σιωπή εδώ και 10 χρόνια, που δεν έβγαλε άχνα για τα capital controls, για τη ληστεία των ελληνικών σπιτιών από τις ανακεφαλαιοποιήσεις και τις κατασχέσεις και για τη σωτηρία των αφεντικών της. Και του εαυτού της βεβαίως, να μην ξεχνιόμαστε. Άχνα. Τσιμουδιά. Κιχ. Τίποτε.
Αλλά, η κυρία ΟΤΟΕ , έκοψε από την εξυπηρέτηση των πολιτών μισή ώρα την ημέρα, μετά από συμφωνία με τους τραπεζίτες! Προσέξτε: Δεν έδωσε μάχη να μη φορτώνονται οι υπάλληλοι παραπάνω δουλειά στις τράπεζες, οι οποίες σε λίγο θα έχουν περισσότερα μηχανήματα παρά υπαλλήλους! Και οι οποίες ετοιμάζονται να διώξουν με εθελουσία πάνω από 7.500 κόσμο. Λέξη η ΟΤΟΕ. Τσιμουδιά. Δεν έδωσε μάχη να φεύγουν μισή ώρα αργότερα και να την πληρώνονται υπερωρία. Δεν έδωσε μάχη να φεύγουν οι υπάλληλοι μισή ώρα νωρίτερα. Βρήκε την εύκολη λύση με το εύκολο θύμα. Έκοψε μισή ώρα από την εξυπηρέτηση των πολιτών! Λες και όλη αυτή η υπαλληλία υπάρχει για οποιονδήποτε άλλο λόγο εκτός από την εξυπηρέτηση των πολιτών! Και μάλιστα των πιο αδύναμων. Γιατί ο Κοπελούζος και ο Μαρινάκης δεν πάνε να στηθούν στην τράπεζα. Ο κύριος Θανάσης με τη κυρία Καίτη πάνε. Εναντίον αυτών συμφώνησε η ΟΤΟΕ.
Το κατάντημα της κοινωνίας είναι ότι η είδηση αυτή πέρασε στα ψιλά στα ΜΜΕ και ούτε που ακούστηκε στις ειδήσεις. Γιατί θεωρείται πια φυσικό ο πολίτης να είναι κλωτσοσκούφι και αναξιοσέβαστος. Έτσι τον έχουν κάθε μέρα και δε λέει λέξη. Ποιος θα τον σεβαστεί;
Όπως λέω εδώ και χρόνια, η ελληνική κοινωνία βρίσκεται στον πάτο της παρακμής εξ αιτίας τριών κυρίως κακών: Κυβερνήσεων, γραφειοκρατών και συνδικαλιστών. Αυτά είναι τα τρία κακά της μοίρας της χώρας.
Οι κυβερνήσεις καταστρέφουν την Παιδεία και λειτουργούν υπέρ των κομμάτων, της εκλογικής ψηφοθηρίας και των κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών. Οι οποίοι με τη σειρά τους, ως Κεφάλαιο, δεν θα μπορούσαν να είναι άπληστοι και ευνοούμενοι χωρίς τις κυβερνητικές πλάτες.
Οι γραφειοκράτες λειτουργούν με γνώμονα μόνο το στενό ατομικό και οικογενειακό τους συμφέρον, όχι μόνο γράφοντας τους πολίτες στα παλιά τους τα παπούτσια, αλλά περιφρονώντας τους κι όλας. Διεκδικώντας τα πάντα γι αυτούς και τίποτε για τη βελτίωση των υπηρεσιών τους πρός τον κόσμο.
Οι συνδικαλιστές λειτουργούν υπέρ της στενής συντεχνίας τους, αδιαφορώντας για κάθε άλλο πολίτη ή εργαζόμενο. Μιλάμε για συνθήκες 15ου αιώνα. Η νοοτροπία είναι του ό,τι αρπάξουμε, κι οι άλλοι ας πάνε να κουρεύονται. Όσο πιο κοντά, μάλιστα, είναι με την κρατική μηχανή ή με τη μηχανή της εξουσίας- καλή ώρα όπως οι τράπεζες- τόσο πιο ατομιστικό και ανάλγητο για τους πιο αδύναμους πολίτες είναι το πρόσωπο του συνδικαλισμού.
Από τώρα και στο εξής ο κύριος Κώστας και η κυρία Καίτη χάνουν μισή ώρα εξυπηρέτησης στις τράπεζες. Μεγάλη επιτυχία ενός συνδικάτου που υποτίθεται ότι υπερασπίζεται εργαζόμενους. Αλλά, όπως έλεγε και η μακαρίτισσα η Αντουανέτα, έχει απάντηση το συνδικάτο: «ας έρθουν νωρίτερα». Για να προλάβει να φάει το παντεσπάνι του κι ο συνδικαλιστής.
Γ.Παπαδόπουλος- Τετράδης
