Του Δημήτρη Καμπουράκη
Ωραίο ερώτημα έθεσε ο Θανάσης Μαυρίδης στο Τσίπρα και στον Καμένο: Αν κοιμούνται το βράδυ. Μα ρωτάνε τέτοια πράγματα σε σωτήρες λαών και εθνών; Ασφαλώς κοιμούνται. Σαν τα μικρά γατάκια που έφαγαν όλο το γάλα που υπήρχε στο πιάτο τους. Αυτό δα έλειπε να πάθουν αϋπνία επειδή ο Μαυρίδης, η Γαλανού κι ο Λάμψιας ήταν στο κρατητήριο. Μα ίσια-ίσα, γι αυτό τους έστειλαν εκεί. Για να μην τους χαλάει κανείς το ροχαλητό τους.
Όποιος πιστεύει ότι κάποιος Θεός (της ιστορίας, της πολιτικής, των ιδεολογιών, κλπ) του 'χει εκχωρήσει το απόλυτο ηθικό πλεονέκτημα έναντι των υπολοίπων, πιστεύει ότι του έχει παραχωρηθεί παράλληλα και το δικαίωμα της υπεράσπισης του πλεονεκτήματος αυτού. Αλλιώς, τι νόημα έχει να κατέχει κάτι που δεν μπορεί να επιβάλλει σε αντιρρησίες και αμφισβητίες της θείας βούλησης; Είναι σα να μην το 'χει καθόλου.
Άρα με ποια λογική ο Καμένος κι ο Τσίπρας θα χάσουν τον ύπνο τους; Είδατε εσείς ποτέ τον αστυνομικό να μένει ξάγρυπνος από τύψεις επειδή συνέλαβε τον διαρρήκτη; Όχι βέβαια. Αν κάποιος οφείλει να μένει με ορθάνοικτα τα μάτια μέσα στο σκοτάδι, τρεμάμενος και κάθιδρος, είναι ο αμφισβητίας της θείας βούλησης. Δηλαδή αυτός που δεν αποδέχεται το de facto ηθικό πλεονέκτημα του Τσίπρα, του Καμένου και της παρέας τους. Κοντολογίς, ο Μαυρίδης, ο Λάμψιας και η Γαλανού θα 'πρεπε να μην κοιμούνται, όχι αυτοί που πάνε να αποκαταστήσουν την διασαλευμένη από τον «Φιλελεύθερο» και το «Liberal» τάξη του κόσμου.
Καλό θα είναι να αποφύγουμε το χιουμοράκι του τύπου «διαφήμιση μας έκανε». Οι τύποι που μας κυβερνούν νιώθουν σαν τους πρωτοχριστιανούς που θεωρούσαν θεϊκό καθήκον τους να ισοπεδώσουν τις παλιές θρησκείες μαζί με τους ανθρώπους και τα σύμβολα τους. Νιώθουν σαν τους τζιχαντιστές που εισβάλλουν με βαριοπούλες μέσα στα ερείπια της Παλμύρας. Είναι σίγουροι ότι εκτελούν θεϊκή αποστολή της ιστορίας, πιστεύουν ότι είναι περικυκλωμένοι από διαβόλους που δίνουν τον έσχατο αγώνα τους πριν την επικράτηση του Θεού.
Είδατε εσείς παπά να έχει αμφιβολίες ή τύψεις για τα μέσα που χρησιμοποιεί για την επικράτηση της θρησκείας ή του δόγματος του; Όχι βέβαια. Άρα, ας μην βαυκαλιζόμαστε. Θα παλέψουν μέχρι τέλους δίχως τον παραμικρό ενδοιασμό ως προς τις μεθόδους τους. Αυτά που ήδη ζούμε δεν είναι παρά τα προεόρτια. Στο μυαλό τους, διεξάγουν τη μάχη του φωτός ενάντια στο σκοτάδι. Θα τη δώσουν μέχρι τέλους, με το πείσμα του φανατικού. Και να δεν βρουν ένα συγκροτημένο και αποφασισμένο στράτευμα απέναντι τους, τα πράγματα είναι ακόμα αμφίρροπα. Αυτή η μάχη δεν θα κερδηθεί με το σεις και με το σας…
