Ο εμβολιασμός κατ΄οίκον δεν πάει καλά, το παραδέχθηκε και ο αρμόδιος υπουργός υγείας, και σε αυτό συντείνουν πολλοί λόγοι. Η εμπλοκή των
ιδιωτικών ιατρών δεν έχει προσφέρει τα αναμενόμενα κυρίως επειδή η φύση του εμβολίου και οι ειδικές συνθήκες φύλαξης, δεν επιτρέπουν τους
μεμονωμένους εμβολιασμούς.
Ο κύριος λόγος όμως είναι ότι η επίσημη πολιτεία δε διέθετε και δε διαθέτει αξιόπιστα μητρώα με τους πολίτες, ηλικιωμένους, χρονίως
πάσχοντες, ΑμεΑ, που χρήζουν αυξημένης κοινωνικής μέριμνας και διαρκούς φροντίδας και θα ήταν οδηγός για τους κατ΄οίκον εμβολιασμούς.
Τέτοια μητρώα δε γνωρίζω να υπάρχουν αυτοτελή, σε κεντρικές υπηρεσίες του κοινωνικού κράτους, ή στις σχετικές υπηρεσίες των
οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης.
Δε γνωρίζουμε με ακρίβεια πόσοι είναι ανά κατηγορία, αλλά κυρίως που είναι και ποιοι είναι οι άνθρωποι που ζουν μόνοι, χωρίς τη δυνατότητα
να φροντίσουν τον εαυτό τους. Ή οι φροντιστές τους είναι άνθρωποι ακατάλληλοι, αδιάφοροι ή και επικίνδυνοι. ‘Η απλώς δε διαθέτουν τα μέσα να προσφέρουν.
Η γνώση μας είναι περισσότερο οικονομικής φύσης, και προκύπτει από τον αριθμό των επιδομάτων που καταβάλλει το κράτος.
Στην Ελλάδα, η μειοψηφία των ανθρώπων αυτών, φιλοξενείται σε οργανωμένες δομές. Η πλειοψηφία διαβιεί «σκόρπια» σε διαμερίσματα
πολυκατοικιών και σπίτια χωριών. Αρκετές είναι οι περιπτώσεις ανθρώπων που ξεμένουν μήνες στα νοσοκομεία, με τις κοινωνικές υπηρεσίες να μην γνωρίζουν τι πρέπει να τους κάνουν καθώς χωρίς να είναι ασθενείς, δεν είναι λειτουργικοί για να επιστρέψουν σε ένα σπίτι χωρίς φροντιστή.
Ο κορονοϊός αποκάλυψε παράλληλα, τις πολλές «ιδιαίτερες» οικογένειες που ζουν πίσω από τον ήλιο της επιστήμης και τα μέλη τους ζουν και
πεθαίνουν μέσα σε αυτό το οικογενειακό κέλυφος χωρίς η κοινωνία να έχει αντιληφθεί και χωρίς η πολιτεία να έχει επιληφθεί.
Το ανεμβολίαστο 19χρονο παιδί, που άφησε προ ημερών την τελευταία του πνοή μετά από ένα μήνα στη ΜΕΘ του Ιπποκράτειου Νοσοκομείου και είχε υποβληθεί σε μεταμόσχευση στα 8 του, μπορεί να είχε μια δεύτερη ευκαιρία.
Αν κάποια κοινωνική υπηρεσία είχε στα χέρια της τον κατάλογο με τους μεταμοσχευμένους στη χώρα και είχε την εντολή να επικοινωνήσει με
όλους έναν έναν για να συστήσει, να συμβουλέψει και να ελέγξει αν εμβολιάστηκαν, πιθανόν το παιδί να ζούσε.
Διασταύρωση των στοιχείων π.χ πόσοι από τους μεταμοσχευμένους και ανοσοκατασταλμένους έχουν προχωρήσει και
ολοκληρώσει τον εμβολιασμό τους, έχει γίνει από το Υπουργείο Υγείας; Μια ευκολότερη υπόθεση από το να ψάχνεις στις πολυκατοικίες
της Αθήνας και στα χωριά της επαρχίας να βρεις πόσοι είναι μόνοι, ανήμποροι και ανεμβολίαστοι.
Σε μια από τις μακρές σκυλίσιες βόλτες εκτός του αστικού ιστού πρόσφατα βρέθηκα πρόσωπο με πρόσωπο αντιμέτωπη με μια εμφανώς
ταλαιπωρημένη και σε σύγχυση γιαγιά. Βρισκόταν 10 χλμ μακριά σε αντίθετη κατεύθυνση από τη μόνη διεύθυνση που γνώριζε, χωρίς να έχει πάνω της κλειδιά, κινητό, πορτοφόλι, την παραμικρή ένδειξη ταυτότητας.
Περιφερόταν επί ώρες ψάχνοντας, «την εκκλησία που είναι κοντά το σπίτι της». Κοντολογίς με τη βοήθεια του Google βρήκαμε το σπίτι όπου είχε αφήσει τα κλειδιά στην πόρτα. Στη γειτονιά την ήξεραν. Στην κοινωνική υπηρεσία του δήμου λίγα εκατοντάδες μέτρα μακρύτερα όχι.
Τα μητρώα όλων αυτών είναι η βάση ενός αποτελεσματικού και διαρκώς παρόντος και επιβλέποντος κοινωνικού κράτους. Η υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων η κ. Δόμνα Μιχαηλίδου κάνει εξαιρετική δουλειά και με τη βοήθεια του Υπ. Ψηφιακής Πολιτικής ας αναλάβει αυτό το έργο εν είδη κοινωνικής σταυροφορίας. Για να τους βοηθήσουμε πρέπει να τους ξέρουμε και για να τους μάθουμε
πρέπει να ψάξουμε.
