Του Αντώνη Πανούτσου
Τον Ιανουάριο του 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ αναλάμβανε την εξουσία. Υποσχόταν ότι θα σκίσει τα μνημόνια και οι ταπεινωμένες αγορές θα χορεύουν στους σκοπούς που θα παίζει. Δυόμιση χρόνια αργότερα ο ΣΥΡΙΖΑ ταπεινωμένος υπογράφει ένα τέταρτο μνημόνιο έχοντας δώσει την υπόσχεση ότι θα πάρει μέτρα που θα εφαρμοστούν άμεσα έναντι μελλοντικών αντιμέτρων που δεν θα εφαρμοστούν ποτέ. Για μία κανονική κυβέρνηση η δήλωση που έκανε ο Κώστας Ζουράρις τον Φεβρουάριο του 2017 «Να δούμε πώς θα είναι το πακέτο μέτρων που μας προτείνουν. Εάν δεν επιβαρύνουμε καθόλου ούτε τη φορολογία ούτε τις συντάξεις για το 2017 και το 2018 και πούμε για μέτρα που θα αφορούν για μετά το 2019 βλέπουμε. Ποιος ζει, ποιος πεθαίνει μετά το 2019» θα έπρεπε να είναι ο επικήδειος της.
Τα μέτρα θα αρχίσουν να λαμβάνονται τώρα. Τα αντίμετρα κάπου στο μέλλον. Η λήψη των μέτρων είναι αυτόματη. Στα αντίμετρα το ΑΕΠ θα πρέπει είναι πάνω από το 4% και «υπό την προϋπόθεση και στο βαθμό που, σύμφωνα με εκτίμηση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής δεν προκαλείται απόκλιση από τους μεσοπρόθεσμους δημοσιονομικούς στόχους».
Μιλάμε λοιπόν για pie in the sky. Μια αμερικάνικη έκφραση που κυριολεκτικά σημαίνει «πίτα στον ουρανό» αλλά μεταφορικά τις υποσχέσεις για μετά θάνατο αμοιβές με αντάλλαγμα τις θυσίες στην παρούσα ζωή. Μια νοοτροπία η οποία δείχνει ότι οι αριστερές ιδεολογίες έχουν μεγαλύτερη σχέση με την θρησκεία και τις εμμονές από την πολιτική και την πραγματικότητα. Με τον ΣΥΡΙΖΑ να μην αναζητά στην πολιτική πλέον πιστούς αλλά συνενόχους. Με τον συνηθισμένο εξυπνακίστικο τρόπο του.
Το να ζητάει ο ΣΥΡΙΖΑ υπερψήφιση των αντιμέτρων του νομοσχεδίου είναι αστείο. Οι στόχοι που συμφωνήθηκαν για να ληφθούν τα αντίμετρα είναι αδύνατον να πιαστούν. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ζητάει να ψηφιστεί νομοσχέδιο αλλά ευχέλαιο. Το να ψηφίζει η Βουλή ότι θα υπάρξει «μείωση φόρου μισθωτών από 22% σε 20% και μείωση του φόρου επιχειρήσεων από 29% σε 26%» το 2020 εάν μέχρι το 2021 λαμβάνονται μέτρα 4,9 δισ. ευρώ δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα. Είναι ψήφιση ευχών. Η Βουλή δεν είναι το make a whish. Η Βουλή νομοθετεί στην πραγματικότητα και όχι σε ένα υποθετικό μέλλον που όλοι αντιλαμβάνονται ότι δεν πρόκειται να υπάρξει.
Και τα νομοσχέδια δεν είναι ψηφοδέλτια του δημοψηφίσματος να μπαίνει το ΟΧΙ πριν το ΝΑΙ. Το να επαναλαμβάνεις το ίδιο κόλπο σε άλλη παραλλαγή δεν είναι σίγουρο ότι θα πιάσει. Είναι σίγουρο ότι ξέμεινες από κόλπα. Το να βάζει ο ΣΥΡΙΖΑ τα αντίμετρα να ψηφιστούν πριν τα μέτρα, ώστε όταν η αντιπολίτευση τα καταψηφίσει να μπορεί να πει «Οι φιλελέδες δεν ψήφισαν τα μέτρα υπέρ του λαού» είναι αστείο. Το μόνο που δεν είναι αστείο είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ με την διαπραγμάτευση του πέτυχε να συνδυάσει την υπαρκτή πείνα του σήμερα με μια πίτα στον ουρανό που κανένας ποτέ δεν θα φάει.
