Του Κυριάκου Αθανασιάδη
Έχω δυο χρόνια να κατέβω στην Ελλάδα, δεν έχω καμία πληροφόρηση για το τι γίνεται στα μαγαζιά και σε άλλους δημόσιους χώρους εκεί, δεν ρώτησα κανέναν ποτέ, αλλά —κληρονομικώ χαρίσματι— ξέρω πολύ καλά ότι αυτή η κουβέντα που ακούσαμε πριν από ένα-ενάμιση μήνα περί εφαρμογής επιτέλους τού ισχύοντος αντικαπνιστικού νόμου δεν ήταν τίποτε περισσότερο από μια πομφόλυγα. Απλώς μια κουβέντα. Συμπαθάτε με: ήταν μια μπούρδα και μισή.
Ο νόμος δεν εφαρμόζεται. Και μη μου πείτε ότι εφαρμόζεται στο τάδε και στο δείνα εστιατόριο, ή στο καφέ-μπαρ που προτιμάτε. Σ' αυτά τα μαγαζιά εφαρμοζόταν και πριν — να είστε σίγουροι. Ακόμη και αν ξέρετε προσωπικά κάποιο μαγαζί που συμμορφώθηκε τον τελευταίο μήνα, ΚΑΝΕΤΕ ΛΑΘΟΣ. Δεν συμμορφώθηκε. Ή δεν συμμορφώθηκε για παραπάνω από μερικές ώρες. Ένα το κρατούμενο. Και, δεύτερον, για την εφαρμογή ενός νόμου γενικά δεν έχει σημασία η καλή προαίρεση τού ενός ή του άλλου πολίτη — πώς να το κάνουμε δηλαδή; Οι νόμοι υπάρχουν για να εφαρμόζονται καθ' ολοκληρίαν, παντού, οριζοντίως και καθέτως. Τουλάχιστον last time I checked. Οι νόμοι δεν είναι για να εφαρμόζονται τις μονές μέρες ή ανάλογα με το αρχικό γράμμα του ονόματός σου. Ούτε λέμε σε κάποιους, «Α, συγγνώμη, τον σκοτώσατε, τι κρίμα, μην το ξανακάνετε, δεν είναι πρέπον». Ούτε καν χρειάζεται να τους ξέρεις: σε ξέρουν αυτοί.
Βασικά, όχι απλώς είμαι σίγουρος πως ο νόμος δεν ξεκίνησε να εφαρμόζεται στα «καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος», είμαι σίγουρος πως άρχισαν ξανά το κάπνισμα και μέσα στη Βουλή. Κανονικά, ντουμάνι, πώς το λένε. Όχι από τον Πολάκη, που είναι αψύς και Κρητικός και ακόμα δεν γεννήθηκε ο καφετζής που θα του πάρει το τσιγάρο από το στόμα, αλλά από τους πάντες — καπνιστές και μη. Ενδεχομένως δε να αυξήθηκε κιόλας. Η αντιπολίτευση έχει σεκλέτια, και η κυβέρνηση σκοτούρες.
Τα λέω αυτά γιατί ο αντικαπνιστικός, τα κράνη στα μηχανάκια και οι ζώνες ασφαλείας στα αμάξια, το προσπέρασμα από τα δεξιά και οι φραγμένες ΛΕΑ, το Κτηματολόγιο-φάντασμα και το καθάρισμα των αγριόχορτων στις περιδασικές εκτάσεις, οι εκπτώσεις στους δεητζήδες και το φροντιστήριο στο Λύκειο, τα κλειστά μνημεία όταν κάνει «ζέστα» και οι τσολιάδες στη Βάρη, είναι μεταξύ αυτών των θεμάτων-ταμπού που συνιστούν έναν χοντρό, τον πιο χοντρό κλάδο της ελληνικής ιδιαιτερότητας. Είμαστε εμείς, πώς να γίνει;
Ναι, επιμένω ότι το μόνο εθνικό θέμα για την Ελλάδα εξακολουθεί να είναι η οικονομία της (όλα τα άλλα εθνικά θέματα είναι αστειότητες, σε καμία οικονομικά αδύναμη χώρα δεν επιτρέπεται να εγείρει αξιώσεις: μόνο να κλαίγεται μπορεί), και η κύρια μέριμνά της για την εξωτερική μας πολιτική είναι να αναθερμανθούν και να ισχυροποιηθούν εμπράκτως οι σχέσεις μας με τους Δυτικούς μας συμμάχους (καθώς έρχεται βροχή, έρχεται μπόρα). Και σ' αυτά, ναι, επιμένουμε να είμαστε αισιόδοξοι: μάλλον θα τα πάμε κάπως καλά, ή έστω κάπως παραπάνω από καλούτσικα. Γιατί αλλιώς δεν θα υπάρχουμε, θα είμαστε εικονική χώρα. Θα τα πάμε, άρα, καλά. Θα επιβιώσουμε.
Όντας όμως σταθερά στη βήτα εθνική.
Γιατί; Γιατί μια νέα, δυναμική και πανίσχυρη κυβέρνηση που ήρθε μετά τη λαίλαπα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν μπορεί, και δεν θέλει, και δεν εννοεί, να επιβάλει τον… Αντικαπνιστικό. Γι' αυτό.
ΥΓ. Ξέρετε ότι, σύμφωνα με την Υπουργική Απόφαση υπ. αριθμ.: 91354 του Υπουργείου Οικονομίας και Ανάπτυξης (ΦΕΚ 2983/30-08-2017, τχ. Β΄), οι υπεύθυνοι των καταστημάτων μαζικής εστίασης και αναψυχής υποχρεούνται να διαθέτουν τιμοκαταλόγους σε γραφή Braille για τους τυφλούς; Υποθέτω πως όχι, αν δεν είστε τυφλός ή τρομερά ενήμερος. Κοιτάξτε όμως πάλι το ΦΕΚ: είναι δύο χρονών. Πέρυσι τέτοιον καιρό, έγιναν κάτι καταδρομικές σε κάποια μαγαζιά, και κόπηκαν μερικά (τσουχτερά) πρόστιμα. Μετά; Μετά ξεχάστηκε κι αυτό, όπως όλα τα «παρόμοια», τα «ευρωπαϊκά». «Σιγά τώρα, για τους τυφλούς; Σε μένα δεν έρχονται τυφλοί, κι αν έρθει κανείς τού διαβάζουν τον κατάλογο οι άλλοι της παρέας του». «Σιγά τώρα, το τσιγάρο μάς πείραξε; Έλα σε παρακαλώ. Έλα σε παρακαλώ πάρα πολύ».
