Ο Σωτήρης είναι Συνδικαλιστής. Έχει αφοσιωθεί στους συναδέλφους του, οι οποίοι τον τίμησαν επανειλημμένως με την ψήφο τους. Επιμένει, όμως, να καμαρώνει για τον συνολικό αριθμό των μελών του Σωματείου, αδιάφορα αν τον ψήφισαν ή όχι.
Ξέρει ότι η δύναμη των εργαζομένων εξαρτάται ιδίως από τον αριθμό και την αλληλεγγύη τους. Γι’ αυτό θέλει να ψηφίζουν όλοι. Είναι δημοκράτης, άλλωστε και αηδίασε με την φασιστική εισβολή στο συνέδριο της ΓΣΕΕ.
Ο Σωτήρης είναι ακέραιος. Κάποτε εργοδότης δοκίμασε να τον λαδώσει. Παρά τρίχα γλίτωσε το ξύλο, παρ' όλο που ο Σωτήρης τα φέρνει δύσκολα πέρα. Ευτυχώς, χάρι στα emails και το web-site του Σωματείου, δεν ξοδεύει πια το μισό μισθό του για τηλέφωνο για να επικοινωνεί με τους συναδέλφους του, αλλά τα οικονομικά του παραμένουν δύσκολα.
Όμως, ο Σωτήρης δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του. Δεν επιτρέπει σε κανένα να ισχυριστεί ότι χρησιμοποιεί τον Συνδικαλισμό. Ακόμη κι όταν παίρνει άδεια, φροντίζει να ενημερώνει εγκαίρως για να μην «χώσει» συνάδελφό του να κάνει τη δική του δουλειά. Είναι ζήτημα τιμής!
Ο Σωτήρης έχει συγκρουστεί με την εργοδοσία. Με απεργίες. Κάποτε απολύθηκε επειδή διοργάνωσε μία, αλλά μόλις το δικαστήριο άκουσε για τη συνδικαλιστική του δράση, αμέσως ακύρωσε την απόλυση και τον έστειλε πίσω στη δουλειά.
Αλλά στόχος του πάντα ήταν να κερδίσει όσο το δυνατόν περισσότερα για τους εργαζομένους και να αποδίδεται δικαιοσύνη. Όχι να καταστρέψει την επιχείρηση και να χάσουν οι συνάδελφοί του τις δουλειές τους, ούτε να βοηθήσει κάποιο πολιτικό κόμμα.
Αντιθέτως, ο Νίκος παριστάνει τον συνδικαλιστή. Εμφανίζεται στη δουλειά όποτε του κάνει κέφι και αν κανείς του ζητήσει τον λόγο, αρχίζει τις βρισιές και τους τσαμπουκάδες.
Άλλωστε, είναι πρακτικώς αδύνατο να απολυθεί. Στις γενικές συνελεύσεις βάζει κολλητούς του στις πόρτες για να εκλέγει όποιους θέλει.
Μια φορά που κατήγγειλαν έναν από αυτούς για ξυλοδαρμό και εκβιασμούς, πλαστογράφησε ένα πρακτικό ΔΣ του σωματείου και εμφάνισε ότι δήθεν ο κολλητός του ήταν μέλος του ΔΣ.
Έτσι, δεν απολύθηκε και συνέχισε να εκφοβίζει τους συναδέλφους, για να μην ψηφίζουν και να εκλέγεται πάντοτε η ομάδα του Νίκου.
Γι’ αυτό ο Νίκος τρέμει την ηλεκτρονική ψήφο. Γιατί δεν εκπροσωπεί πια σχεδόν κανέναν, αλλά πρέπει να διατηρήσει τη θέση του, για να συνεχίσει να τον λαδώνει ο εργοδότης, τρομαγμένος ότι διαφορετικά ο Νίκος θα προκηρύξει αιφνιδιαστική απεργία και θα φροντίσει να μην εργαστεί κανείς.
Άλλωστε, κανείς δεν θα ρισκάρει να φάει ξύλο, αφού η παρέα του Νίκου είναι απολύτως προστατευμένη από τον νόμο.
Είναι κρίσιμο το ερώτημα: Τι συνδικαλισμό θέλουμε; Τασσόμαστε με τον Σωτήρη ή με τον Νίκο; Διότι είναι τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους, που δεν γίνεται να υποστηρίζουμε και τους δύο.
Το Σ/Ν για την προστασία της εργασίας, μεταξύ άλλων:
Υποχρεώνει τα Σωματεία να δηλώσουν τον αριθμό μελών τους και, εφόσον επιδοτούνται με κρατικά ή ευρωπαϊκά κονδύλια, τις οικονομικές τους καταστάσεις (άρθρα 82 και 83). Για να πληροφορηθούμε επιτέλους πόσους πράγματι εκπροσωπεί το καθένα και πού ακριβώς καταλήγουν τα κονδύλια!
Απαγορεύει την άμεση ή έμμεση χρηματοδότηση των Σωματείων από τον εργοδότη και κόμματα, κλείνοντας «παραθυράκια» του παρελθόντος (άρθρο 84). Για να σταματήσουν φαινόμενα που εξευτελίζουν τον Συνδικαλισμό και καπηλεύονται τους αγώνες των εργαζομένων!
Προβλέπει την ηλεκτρονική συμμετοχή και ψήφο στις γενικές συνελεύσεις Σωματείων (άρθρα 85 και 86). Για έναν δημοκρατικό Συνδικαλισμό, που θα εκπροσωπεί πράγματι τους εργαζομένους!
Προστατεύει τη συνδικαλιστική δράση, απαγορεύοντας ρητώς την απόλυση – αντίποινο και μάλιστα αντιστρέφοντας το βάρος της απόδειξης υπέρ του εργαζομένου (άρθρα 87 και 65). Γιατί ο ελεύθερος Συνδικαλισμός είναι αναγκαίος στη Δημοκρατία!
Προστατεύει τους συνδικαλιστές από την απόλυση, με το ίδιο σύστημα που εφαρμόζεται στις εγκύους, νέες μητέρες και πατέρες (άρθρα 87 και 65). Διότι οι συνδικαλιστές πρέπει να προστατεύονται, αλλά και ο νόμος πρέπει να επιτρέπει την απόλυση συνδικαλιστή που π.χ. παρενοχλεί σεξουαλικώς ή χειροδικεί κατά συναδέλφων του!
Καθορίζει διαδικασία προειδοποίησης πριν από τη λήψη συνδικαλιστικής άδειας (άρθρο 89) και τους χώρους επικοινωνίας με τους εργαζομένους (άρθρο 88). Γιατί τα συνδικαλιστικά προνόμια δεν χρειάζεται να επιφέρουν περιττή αναστάτωση!
Επιτρέπει την ψηφιακή τήρηση βιβλίων, τη λειτουργία web-site και την επικοινωνία μέσω email, με έξοδα του εργοδότη (άρθρο 88). Διότι δεν είμαστε πια στον περασμένο αιώνα!
Αξιώνει από τα Σωματεία, προτού απεργήσουν, να γνωστοποιούν τους λόγους που θεμελιώνουν τα αιτήματά τους (άρθρο 90). Για να μην απεργούμε για ψύλλου πήδημα!
Εμπνεόμενο από το παράδειγμα παραδοσιακών κρατών δικαίου, όπως της φιλεργατικής Γαλλίας, εξελίσσει το προσωπικό στοιχειώδους λειτουργίας σε προσωπικό εγγυημένης υπηρεσίας (άρθρα 91, 93 και 94).
Δηλαδή από το 1982 καθοριζόταν ότι σε κάποιους κρίσιμους κλάδους (π.χ. νερό, ηλεκτρικό, τηλέφωνο, μεταφορές), όταν προκηρύσσεται απεργία, πρέπει να διατίθεται προσωπικό στοιχειώδους λειτουργίας που να καλύπτει βασικές ανάγκες του κοινωνικού συνόλου.
Αυτές οι βασικές ανάγκες καθορίζεται ότι εις το εξής θα καλύπτονται αν η επιχείρηση εξακολουθήσει να παρέχει το 1/3 του συνήθως παρεχόμενου έργου της. Για να μην μείνουμε ξανά χωρίς νερό, ηλεκτρικό, τηλέφωνο ή φάρμακα!
Κατοχυρώνει το δικαίωμα στην εργασία και απαγορεύει τις καταλήψεις και την άσκηση σωματικής ή ψυχικής βίας σε βάρος όσων επιλέγουν να να εργαστούν αντί να απεργήσουν (άρθρο 92). Διότι δικαιώματα έχουν και οι εργαζόμενοι, όχι μόνον οι απεργοί!
Με δυο λόγια, το Σ/Ν για την προστασία της εργασίας είναι με τον Σωτήρη, τον οποίον τιμά, γιατί δίνει δύναμη στον εργαζόμενο.
Εσύ θα φοβηθείς ξανά τον Νίκο;
*Ο Αλέξιος Δημ. Παπασταύρος είναι Δικηγόρος - Εργατολόγος
