Βεβαίως οι ευθύνες δεν βρίσκονται στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και στην ΕΛ.ΑΣ., αλλά στο υπουργείο Δικαιοσύνης που δεν πέταξε στο καλάθι των αχρήστων τον ποινικό νόμο του Παρασκευόπουλου και ας τον έφτιαξαν εξαίρετοι νομικοί.
Μόνο που, αν δεχθούμε την καταγγελία έγκριτου πολιτικού σχολιαστή, κάθε άρθρο του νέου ποινικού νόμου ήταν «αγορασμένο με εκατομμύρια ευρώ». Επί του προκειμένου δεν θα πρέπει να λησμονήσουμε και τα όσα είπε ένας πρώην υπουργός Δικαιοσύνης, ο κ. Σταύρος Κοντονής, του οποίου την εντιμότητα και το ήθος ουδείς αμφισβητεί.
Συνεπώς, οι ευθύνες της παρούσας κυβέρνησης είναι σημαντικές ως προς αυτό το σημείο. Η πρακτική τού «εμείς τους πιάνουμε και οι δικαστές τους αφήνουν ελεύθερους», συνεχίζεται, μόνο που δεν ευθύνονται γι΄αυτό οι δικαστές, καθώς αυτοί δεν νομοθετούν, απλώς εφαρμόζουν τους νόμους. Και η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δεν τους άλλαξε. Λάθος!
Σήμερα, υπό την πίεση των γεγονότων εξαγγέλλει ο αρμόδιος υπουργός νέες ρυθμίσεις, αλλά χάθηκαν σχεδόν δύο πολύτιμα χρόνια. Το αίσχος του νόμου Παρασκευόπουλου και του νέου ποινικού κώδικα ήταν γνωστό και όφειλε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας να ήταν προετοιμασμένη για τις αναγκαίες αλλαγές.
Γνωρίζω τις ενστάσεις περί νομικού πολιτισμού, τον οποίον βεβαίως ουδείς αμφισβητεί, αλλά ο νομικός πολιτισμός υπάρχει για να υπηρετεί πρωτίστως το δικαίωμα στην ζωή και την προστασία της περιουσίας των πολιτών.
Η ΕΛ.ΑΣ., που την δουλειά της τα τελευταία δύο χρόνια την κάνει καλά, αν πέφτει πάνω σε παραβάτες του νόμου που είχε ξανασυλλάβει στο παρελθόν, βρίσκεται μπροστά σε ένα έργο που θυμίζει τον μύθο του Σίσυφου.
Μάλιστα, αυτοί που κραυγάζουν πως η Αστυνομία δεν κάνει καλά την δουλειά της είναι οι ίδιοι που με τη συμπεριφορά τους επεδίωξαν να απονομιμοποιήσουν την καθημερινή παρουσία της στις πλατείες και στις γειτονιές. Σήμερα φωνάζουν υποκριτικά «πού είναι η αστυνομία»;
Πολλοί καλοπροαίρετοι άνθρωποι αναπολούν τις δεκαετίες του 60, του 70 και του 80, που σχεδόν όλα τα εγκλήματα του κοινού ποινικού δικαίου εξιχνιάζονταν. Άλλες εποχές που πέρασαν ανεπιστρεπτί.
Η παγκοσμιοποίηση, παγκοσμιοποίησε και το έγκλημα. Οι ελεύθερες ροές πολιτών, η μετανάστευση σε όλες τις μορφές της και οι υπερβολές της τάσης για την προστασία των δικαιωμάτων των φυλακισμένων, έφεραν στην πατρίδα μας το οργανωμένο έγκλημα σε όλα τα επίπεδα του. Αλλοδαποί εκτελεστές οι οποίοι σε χρόνο μηδέν εγκαταλείπουν την χώρα, μετανάστες που συγκροτούν ολιγομελείς συμμορίες οι οποίες ληστεύουν, κακοποιούν και δολοφονούν ακόμα πολίτες, όλα αυτά, πλέον των συνήθων εγκλημάτων, δημιουργούν μια πίεση στην ΕΛ. ΑΣ.
Η αλήθεια είναι πως οι διωκτικές αρχές έχουν εξοπλισθεί με μέσα σύγχρονης τεχνολογίας, που βοηθούν στην εξιχνίαση πολλών εγκλημάτων, όμως η ύλη που έχουν να αντιμετωπίσουν είναι σημαντικά αυξημένη. Παρόλα αυτά οι επιδόσεις της ΕΛ.ΑΣ. είναι με θετικό πρόσημο, καθώς σε βάθος χρόνου εξιχνιάζονται πολλές πράξεις βαριάς εγκληματικότητας.
Συνεπώς το πρόβλημα είναι κατεξοχήν πολιτικό και όχι υπηρεσιακό. Δηλαδή, δεν αφορά τις ικανότητες της ΕΛ.ΑΣ., αλλά την αντιμετώπιση αυτών που συλλαμβάνει από τον ποινικό νόμο. Για να ξέρουμε πού θα πρέπει να αναζητήσουμε τις πολιτικές ευθύνες.
