Την πρώτη φορά που άκουσα για τον «μεγάλο συνασπισμό» ήταν λίγο πριν καταρρεύσει η κυβέρνηση Σαμαρά. Παράγοντες της αλλοδαπής, ορμώμενοι από την δική τους εμπειρία, πίστεψαν ότι ο δρόμος περνούσε αναγκαστικά μέσα από μια ευρύτερη συναίνεση. Το «λάθος» τους ήταν ότι ενέταξαν σε αυτό τον σχεδιασμό τον ΣΥΡΙΖΑ, θεωρώντας τον ως μια άλλη εκδοχή της ΔΗΜΑΡ, παραγνωρίζοντας την δική μας ιστορική εμπειρία.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, επιμένουν να στηρίζουν μια κυβέρνηση που βρίσκεται απέναντι στην συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Από την στιγμή που ο σημερινός πρωθυπουργός τους υπογράφει λευκές επιταγές για τις επόμενες δεκαετίες, δεν έχουν λόγο να αποσύρουν την εμπιστοσύνη τους προς το πρόσωπό του. Το αντίθετο! Θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να προστατεύσουν την «επένδυσή» τους.
Για τους Ευρωπαίους η Ελλάδα είναι ένα εξοχικό στην άκρη της επικράτειάς τους. Ποιος θέλει να στεναχωριέται ιδιαίτερα στις διακοπές του; Κι εν πάση περιπτώσει, αν υπάρχουν κάποια «θέματα», προτεραιότητα θα έχει πάντα το σπίτι τους. Οι Ευρωπαίοι αποδέχονται την ιδιόρρυθμη Ελλάδα στις τάξεις τους, την «ανέχονται» στην παρέα τους, αρκεί να μην τους ζαλίζει ιδιαίτερα.
Καιρό, λοιπόν, έψαχναν για μια κυβέρνηση που θα τους έκανε όλα τα χατίρια. Αυτή δεν την βρήκαν ούτε σε αυτή του Γιώργου Παπανδρέου, ούτε σε εκείνη του Αντώνη Σαμαρά. Τότε άρχισαν να ακούγονται και για πρώτη φορά τα σενάρια για τον μεγάλο συνασπισμό. Μία κυβέρνηση, δηλαδή, με την συμμετοχή της κεντροδεξιάς και του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είχαν υπολογίσει ότι η ίδια η κοινωνία θα αντιδρούσε και θα έβγαζε στην ηγεσία έναν πολιτικό, τον Κυριάκο Μητσοτάκη, που δεν θα ευνοούσε τέτοια σενάρια. Αναβολή, λοιπόν…
Επένδυσαν, πόνταραν στον ΣΥΡΙΖΑ και στον Αλέξη Τσίπρα, πριν αυτός γίνει πρωθυπουργός. Κι είχαν απόλυτο δίκιο! Ποιος άλλος θα τους είχε σερβίρει έτοιμο στο πιάτο την λύση για το Σκοπιανό, την οποία είχαν οι ίδιοι συμφωνήσει με τους Σκοπιανούς εδώ και δέκα χρόνια; Ποιος άλλος θα ικανοποιούσε το αίτημά τους και θα υπέγραφε για πλεονάσματα μαμούθ μέχρι το 2060; Ποιος άλλος θα δεχόταν η Ελλάδα να παίξει τον ρόλο της αποθήκης ψυχών στον προσφυγικό, προκειμένου να μην στενοχωρηθούν οι ψηφοφόροι της κυρίας Μέρκελ;
Το μέλλον της χώρας είναι προδιαγεγραμμένο: Υψηλά πλεονάσματα επί πενήντα συναπτά έτη δεν έχει καταφέρει κάποιος άλλος στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ούτε υπάρχει άλλος που να έχει κατορθώσει να διατηρήσει συνταξιοδοτικό σύστημα με σχέση ενός εργαζομένου για κάθε έναν συνταξιούχο! Η Ελλάδα είναι παγκόσμια πρωταθλήτρια στους φόρους και ουραγός στην ανταγωνιστικότητα.
Υπό αυτές τις συνθήκες η χώρα χρειάζεται είτε ένα ισχυρό μεταρρυθμιστικό κίνημα για να ανατρέψει όλα αυτά τα δυσμενή στοιχεία, είτε μια καλή συμφωνία με ένα γραφείο κηδειών για μία αξιοπρεπή τελετή. Αυτό ακριβώς είναι η κυβέρνηση του μεγάλου συνασπισμού.
Το σενάριο αυτό το ανασύρουν στην επιφάνεια με αφορμή φόβους για την πορεία της ελληνικής Οικονομίας. Πράγματι, η κατάσταση στην οικονομία είναι άκρως επικίνδυνη. Ο εκλεκτός της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών και του Βερολίνου, Αλέξης Τσίπρας, έχει καταφέρει να ισοπεδώσει ό,τι είχε παραμείνει όρθιο. Δεν μπορούμε, λοιπόν, να καταλάβουμε πως θα αποτελέσει μέρος της λύσης σε οποιοδήποτε πρόβλημα.
Ας μην ετοιμάζονται. Και κάποιοι άλλοι ας μην ράβουν υπουργικά κουστούμια! Η επόμενη κυβέρνηση θα είναι πολιτική και θα προέλθει από εκλογές. Οι πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα θα καθοριστούν στην κάλπη και όχι στο παρασκήνιο. Σενάρια ανωμαλίας δεν μπορούν να γίνουν ανεκτά. Η Ελλάδα έχει επιλογές και σίγουρα της αξίζει ένα καλύτερο μέλλον από αυτό που της επιφύλαξαν οι επιλογές «φίλων». Και στο μέλλον αυτό δεν υπάρχει η σημερινή παρέα του Μαξίμου.
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
