Της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου
Άλλος ένα Κλασικός Μαραθώνιος είναι παρελθόν αλλά οι φωτογραφίες των φίλων μας στα social media εμφανίζονται ακόμα με την ίδια πυκνότητα και κυρίως ένταση. Γελαστά πρόσωπα, εκφράσεις συγκίνησης και υπερηφάνειας μας φτιάχνουν τη διάθεση και μας προκαλούν τη ζήλια. Ο Μαραθώνιος Δρόμος είναι το κορυφαίο ατομικό αγώνισμα και δεν είναι καθόλου τυχαίο που τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότεροι Έλληνες θέλουν να δοκιμαστούν σ'αυτόν. Είτε το ομολογούμε είτε όχι οι Έλληνες ταυτιστήκαμε ψυχολογικά με όσα ο Μαραθώνιος Δρόμος συμβολίζει κι αυτή η διαδικασία των ψυχολογικών ταυτίσεων ξεπερνά κατά πολύ τη μόδα.
Την οικονομική διάσταση της διοργάνωσης δεν χρειάζεται να την αναφέρουμε είναι πλέον σε όλους γνωστό ότι ο Κλασικός Μαραθώνιος είναι το απόλυτο προϊόν που μπορεί να προσελκύσει πλήθη απ' όλο τον πλανήτη.
Ήρθε όμως η ώρα να μπει μια τάξη τόσο στο Μαραθώνιο όσο και στις υπόλοιπες αθλητικές εκδηλώσεις που κάθε τόσο κλείνουν τους δρόμους της πόλης. Γνωρίζουμε ότι τα αιτήματα που φτάνουν στον Οργανισμού Πολιτισμού και Άθλησης του Δήμου Αθηναίων για τη διοργάνωση ανάλογων αθλητικών εκδηλώσεων στο Κέντρο της Αθήνας είναι πολλά. Μάλιστα ο λόγος που οι διοργανώσεις αυτές καταφέρνουν να προσελκύσουν χορηγούς είναι γιατί διεξάγονται στο Κέντρο της πόλης.
Ένα Κέντρο όμως που απλώς δεν αντέχει άλλο.
Μια καλή ιδέα θα ήταν ο Δήμος της Αθήνας να μαζεύει όλα τα σχετικά αιτήματα μια φορά το χρόνο, να αποφασίζει, με φειδώ, σε ποια θα απαντήσει θετικά και στη συνέχεια να εκδίδει πρόγραμμα των εκδηλώσεων όλης της χρονιάς ώστε οι πολίτες να γνωρίζουν πότε θα διεξάγεται αθλητική διοργάνωση στους δρόμους της πόλης.
Βρίσκουμε λάθος η πληροφορία για τις διοργανώσεις να αναφέρεται στο ότι το Κέντρο θα είναι κλειστό. Θα λειτουργήσει καλύτερα αν το μήνυμα είναι θετικό: «Την Κυριακή, έχουμε γιορτή! Τρέχουμε στην πόλη για καλό σκοπό!».
Μόνο που δεν γίνεται «Κυριακή, γιορτή και σχόλη να'ναι η βδομάδα όλη», πρέπει να μπει ένα όριο.
Η Αθήνα έχει περάσει πολλά και ο κ. Μπακογιάννης δείχνει ότι έχει καταλάβει ότι οι Αθηναίοι χρειάζονται να νιώθουν ότι η πόλη έχει Δήμαρχο και υπηρετεί σωστά αυτή τη στρατηγική. Πέρα από την καθαριότητα που οφείλει να είναι, πράγματι, το πρώτο μέλημα κάθε Δημάρχου πρέπει να συμμαζευτεί κάπως η καθημερινότητα. Να μπει τάξη στο χάος περιορίζοντας τις εκπλήξεις, την τυχαιότητα. Η Αθήνα χρειάζεται ένα πρόγραμμα, μια ρουτίνα ώστε κάτοικοι και επισκέπτες να μην αισθάνονται την απόγνωση που προκαλεί η αίσθηση ότι είναι όμηροι του καθένα στην ίδια τους την πόλη.
Ο Δήμαρχος δείχνει να ότι λειτουργεί οργανωμένα και βάσει προγραμματισμού οπότε είμαστε βέβαιοι ότι θα φροντίσει σύντομα να απολαμβάνουμε όλοι την «αθηναϊκή ρουτίνα».
