Του Δημήτρη Καμπουράκη
Αντί να χλευάζουμε όλοι μαζί τον Τσίπρα για την ασχετοσύνη που καταδεικνύει η δήλωση του ότι «οι αυξήσεις των μισθών είναι που δημιουργούν την ανάπτυξη», καλύτερο θα ήταν να ρωτήσουμε καμιά δεκαριά ανθρώπους της διπλανής πόρτας πως την βλέπουν. Κι όταν ακούσουμε από τους οκτώ ότι «δίκιο έχει ο Αλέξης», τότε να κάτσουμε σε μια γωνιά και να αναλογιστούμε τι πρέπει να κάνουμε.
Διότι ο απλός κοσμάκης δεν έχει ιδέα για τις διαφορές της ενεργούς ζήτησης του Κέυνς σε μια κλειστή οικονομία από τους νόμους της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας που ποτέ δεν πάσχει από προβλήματα παραγωγής και προσφοράς. Ο ανθρωπάκος της διπλανής πόρτας αναζητά ένα παραμύθι που θα του δικαιολογήσει το «δικαίωμα» του να παίρνει ψηλότερο μισθό. Κι αφού ένας πρώην πρωθυπουργός του εξηγεί πως μια αύξηση του μισθού του όχι μόνο δεν είναι κλεψιά από έναν πλούτο που δεν δημιουργεί, αλλά είναι προϋπόθεση για την δημιουργία κοινωνικού πλούτου, αγοράζει το επιχείρημα στο άψε σβήσε.
Βεβαίως, το σημερινό πρόβλημα του Τσίπρα είναι αυτό το «πρώην». Καθότι ο απλός άνθρωπος κάνει απλές ερωτήσεις που προκύπτουν από την ίδια την καθημερινή του ζωή: «Αν είναι έτσι, εσύ γιατί δεν το 'κανες;» τον ρωτά. Όμως του χρόνου αυτό το «πρώην» θα χει φθαρεί λιγάκι, του παρά χρόνου θα έχει ξεθωριάσει αισθητά και τον τέταρτο χρόνο θα 'χει σχεδόν ξεχαστεί. Θα χουν μπει μπροστά στην οπτική του ψηφοφόρου πιο πρόσφατα ζητήματα και προβλήματα, με αποτέλεσμα να έχει απωθήσει από την μνήμη του το κυβερνητικό παρελθόν του Σύριζα.
Τότε θα το αγοράσει το επιχείρημα του Αλέξη. Ακόμα και αν ο Κυριάκος έχει καταφέρει να φέρει υψηλή ανάπτυξη κι έχουν αντιστοίχως ανεβεί οι μισθοί, ποιος δεν θέλει μια ακόμα προκαταβολή αύξησης του μισθού του που θα ανεβάσει ακόμα περισσότερο την ανάπτυξη στην συνέχεια; Στο μυαλό των ανθρώπων, η σύγκρουση παραμυθιού και ρεαλισμού αποβαίνει πάντα μοιραία για τον ρεαλισμό.
Θα μου πείτε ότι στις πρόσφατες εκλογές δεν έγινε αυτό. Σύμφωνοι, αλλά μην το δέσετε σκοινί κορδόνι ότι πάντα αυτό θα συμβαίνει, διότι και ο Τσίπρας έτσι νόμιζε επειδή κέρδισε τρεις απανωτές μάχες το 2015. Ότι θα κερδίζει πάντα. Η λύση λοιπόν δεν βρίσκεται μόνο στην αποτελεσματικότητα του Κυριάκου, που αν δεν την έχει θα τον φάει το μαύρο φίδι. Είναι επίσης στο να πάψει ο Αλέξης να λέει ανοησίες που χαϊδεύουν τα' αυτιά των ανθρώπων. Να πάψει να καταφεύγει στον συνειδητό λαϊκισμό και στην εύκολη υποσχεσιολογία.
Θα μου πείτε ότι ειδικά αυτό είναι αδύνατο. Ευκολότερα θα βγει ο ήλιος από την δύση, παρά θα πολιτευτεί με αλήθειες ο Τσίπρας. Τότε η λύση είναι στην συστηματική αποδόμηση του Αλέξη, στην καθημερινή αποκάλυψη του χαρακτήρα του. Τώρα που έχει στις πλάτες του μια ήττα, είναι η ιδανική στιγμή να πληγεί ανεπανόρθωτα και τελειωτικά η εικόνα του. Ο Ανδρέας καταψηφίστηκε το 1989 ως άρρωστος, διεφθαρμένος και γκομενιάρης, ποτέ όμως δεν αμφισβητήθηκε η αξία της προσωπικότητας του. Ο Τσίπρας σήμερα τελεί υπό γενική αμφισβήτηση και παλεύει να ξαναχτίσει το προφίλ του απ' την αρχή. Δεν πρέπει να του επιτραπεί.
