Της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου
Σχεδόν όλοι, καπνιστές ή μη, έχουν κι από μία ιστορία που εξηγεί τη στάση τους απέναντι στο κάπνισμα, τι τους προέτρεψε να το σταματήσουν ή να μην το αρχίσουν ποτέ.
Το γεγονός όμως ότι όλοι, αισθανόμαστε την ανάγκη να κάνουμε μια δήλωση για τη σχέση μας με το τσιγάρο πριν τοποθετηθούμε για το κάπνισμα στους δημόσιους χώρους, δηλώνει από μόνο του πόσο προβληματική είναι πλέον η συζήτηση.
Είναι παντελώς και παγερώς αδιάφορο αν είμαστε ή όχι καπνιστές, βαρείς ή περιστασιακοί, όταν η συζήτηση φτάνει στο κάπνισμα στους δημόσιους χώρους.
Το κάπνισμα στους δημόσιους χώρους απαγορεύεται. Όπως απαγορεύονται κι άλλες συμπεριφορές της καθημερινότητας στο δημόσιο χώρο. Κι όμως, το τσιγάρο λειτουργεί ως το τελευταίο οχυρό μιας στάσης ζωής με φανερές πολιτικές συνδηλώσεις που ξόφλησε όταν βρέθηκε να κυβερνά: άσφαιρη μαγκιά, εκ του ασφαλούς αμφισβήτηση του νόμου, επίδειξη εξουσιαστικής υπεροχής.
Μπορεί να έχει κοκκινίσει ο σβέρκος του Έλληνα από κάθε είδους φάπες, μπορεί να τον «έπιασαν κώτσο», να τον κατέβασαν στην Πλατεία, να τον έστησαν στις ουρές των ΑΤΜ, να τον έβαλαν να χορέψει θριαμβευτικά καλαματιανά για να τον ταπεινώσουν λίγες ώρες αργότερα αλλά ακόμα και σήμερα, υπάρχει κόσμος που κάθεται και συζητάει στα σοβαρά αν αυτός ο άνθρωπος που η συγκυρία τον έστειλε στο θώκο του Υπουργού Υγείας, δεσμεύεται από υποχρεώσεις που πηγάζουν από το αξίωμά του και το δημόσιο χώρο.
Όμως, από ένα σημείο και μετά, ίσως η αντικαπνιστική εκστρατεία να βρήκε στο πρόσωπο του Παύλου Πολάκη τον καλύτερο σύμμαχο έτσι καθώς προσωποιεί συμπεριφορές κατακριτέες κι από την πλειοψηφία όσων κάποτε ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ για να δοκιμάσουν κάτι διαφορετικό και όχι για να τους προσβάλλουν τη νοημοσύνη με θλιβερές περφόρμανς, ουρλιαχτά και γρυλίσματα.
Δεν θα ήταν κακή η ιδέα ενός visual, δηλαδή μιας εφαρμογής οπτικής επικοινωνίας, στην οποία θα απεικονίζεται ο Υπουργός Υγείας με τσιγάρο στο χέρι και με τη λεζάντα: «Μην γίνεσαι Πολάκης. Σβήσε σήμερα κιόλας το τσιγάρο».
Γιατί πλέον ακόμα κι αν κάποιος είναι καπνιστής (εμείς είμαστε) δεν θέλει να έχει ούτε ένα κοινό με κάποιους ανθρώπους που δεν λειτουργούν απλώς ως προβοκάτορες αλλά έχουν αναλάβει την υποχρέωση να ενσαρκώσουν ένα συγκεκριμένο πολιτικό ήθος και ύφος εξουσίας.
Ας μην χτυπάμε άλλο τον κ. Πολάκη, λοιπόν. Είναι εξαιρετικά πιθανό να καταλήξει να βοηθά την αντικαπνιστική εκστρατεία ως ζωντανό παράδειγμα αποφυγής του καπνίσματος.
