Άντε πάλι απ’ την αρχή. Για όλα φταίνε οι τηλεοράσεις, τα ραδιόφωνα, οι εφημερίδες, οι δημοσιογράφοι. Οι κονδυλοφόροι του συστήματος. Που όταν έδειχναν επί τριήμερο το ξύλο του αστυνομικού στον νεαρό «δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς», αλλά όταν έδειχναν το λιντσάρισμα του ένστολου απ’ τους αντιεξουσιαστές-χουλιγκάνους αποδείκνυαν το μισθοφοριλίκι τους στην «οικογένεια που κυβερνά». Γυρίσαμε πάλι στο 2012. Άντε, με το καλό να ξαναζήσουμε και τα τσάμικα του 2015.
Για όλα φταίνε τα μέσα ενημέρωσης. Ενώ το twitter και το fb που ονομάζουν πολιτική δολοφονία (ναι, ναι και όμως…) το τροχαίο ατύχημα του οδηγού της Ντόρας, υπηρετούν την αλήθεια. Και ως οι μόνες αντικειμενικές πλατφόρμες κοινωνικού διαλόγου, προσφέρουν μια αξιόπιστη εναλλακτική στην ελληνική κοινωνία που ζορίζεται από την πανδημία και την οικονομική καχεξία. Αν στηριχτείς σ’ αυτά που διαβάζεις στα social κι αν αποκωδικοποιήσεις τα κείμενα της πολιτικής τους κάλυψης που φεύγουν από την Κουμουνδούρου, τότε έχεις μπροστά σου ανάγλυφο το μέλλον που μας επιφυλάσσουν. Μια κοινωνία χωρίς μπάτσους και δημοσιογράφους, με τα χουλιγκάνια (ως προϊόντα μιας δίκαιης κοινωνικής οργής) να κάνουν κουμάντο.
Θα μου πείτε, τα 5.000 άτομα που συγκεντρώθηκαν αθροιστικά στις διαδηλώσεις του Σαββατοκύριακου σε διάφορες γειτονιές κατά της αστυνομικής βίας, είναι χουλιγκάνοι και Κουφοντινάκια; Όχι δεν είναι, καταλήγουν όμως να γίνουν τα χρησιμότατα φανταράκια των χαοτικών τους κοινωνικών επιδιώξεων και των πολιτικών τους σχεδίων. Λίγο χρόνο να περάσουν ακόμα μέσα στον φανταστικό εξοργισμένο κόσμο τους, θα αρχίσουν να δέρνουν όποιον έχει αντίθετη άποψη απ’ την δική τους, όπως έκαναν και το 2012-15. Πρώτους τους δημοσιογράφους προφανώς, καθότι οι «μπάτσοι» δεν είναι και τόσο εύκολοι να φάνε ξύλο.
Ο Τράμπ, οι Κουφοντίνες, οι Μιχαλολιάκοι και ο ΣΥΡΙΖΑ. Ωραίος συνδυασμός, αγγελικά πλασμένος, που απ’ όπου περνά αφήνει τοίχους βαμμένους με εμετικά συνθήματα μίσους. Ας ξέρουν όμως ένα πράγμα κι αυτοί που γράφουν «μπάτσοι και TV το ίδιο μαγαζί» και αυτοί που πετάνε μολότοφ σε τηλεοπτικούς σταθμούς. Αυτή την φορά ούτε σε πλειοψηφικό ρεύμα οργής πατάνε όπως πριν δέκα χρόνια, ούτε τόσο ανυποψίαστοι και αφελείς είναι πια οι στόχοι τους. Αυτή την φορά, δεν θα επικρατήσουν εύκολα τα φασιστοειδή.
