Η επίθεση που δέχθηκε ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος, έξω από το σπίτι του, ενώ ο ίδιος και η σύζυγος του βρισκόντουσαν για καλή τους τύχη εντός, είναι ένα βαθύτατο πλήγμα στη Δημοκρατία.
Με τον κ. Μπογδάνο μπορείς να συμφωνείς ή και να διαφωνείς. Και τα δύο είναι θεμιτά και λογικά. Δεν έχεις όμως κανένα δικαίωμα να του αφαιρέσεις τη ζωή, να τον εκβιάσεις ή να τον απειλήσεις, γιατί απλώς διαφωνείς με τα λεγόμενά του.
Σε ποιο δημοκρατικό κράτος βρίσκουν χώρο, τέτοιες πρακτικές; Σε κανένα. Και σε κανένα δε θα έπρεπε να βρίσκουν.
Η καταδίκη της πράξεως, θα έπρεπε να ήταν οριζόντια, χωρίς ναι μεν αλλά, χωρίς αστερίσκους.
Αυτό περιμέναμε από σύσσωμη την πολιτική χώρα. Αντ' αυτού όμως είδαμε λακωνικές δηλώσεις, που περιοριζόντουσαν σε 12 λέξεις μετρημένες αλλά και δηλώσεις που όριζαν ως καταδικαστέα την πράξη αλλά στοχοποιούσαν με κάθε λέξη, με κάθε τρόπο και πάλι το θύμα. Μια καταδικαστέα πράξη δηλαδή από πλευράς ηθικής αλλά από πολιτικής πλευράς δε βρήκαν το σθένος ή έστω την ντροπή να την καταδικάσουν.
Δεν μπορούν, από ότι αντιλαμβανόμαστε κάποια κόμματα, να σταθούν κάθετα απέναντι στην τρομοκρατία, απέναντι σε κάθε μορφή βίας, απέναντι στην προσπάθεια εξόντωσης των πολιτικών τους αντιπάλων.
Μπορούν όμως να αποκαλούν αγωνιστή, έναν κατά συρροή δολοφόνο. Έναν άνθρωπο που έστειλε στον τάφο χωρίς την παραμικρή ενσυναίσθηση 11 ανθρώπους, ανάμεσά τους και θύματα, που ο ίδιος αποκάλεσε παράπλευρες απώλειες, θυσία στη δική του πολιτική ιδεολογία, στη δική τους από κοινού πολιτική ιδεολογία.
Γι αυτά τα θύματα ο ίδιος δε ζήτησε ποτέ συγγνώμη, δε μετάνιωσε ποτέ ούτε για μια στιγμή.
Για τον Δημήτρη Κουφοντίνα, 15 στελέχη του Σύριζα υπέγραψαν, για να μεταφερθεί στον Κορυδαλλό αντί για τις φυλακές Δομοκού, προτάσσοντας τα όποια κοινωνικά δικαιώματα μπορεί να έχει ένας στυγνός δολοφόνος.
Για τη «Αριστερά» ο Κουφοντίνας είναι αγωνιστής και πολιτικός κρατούμενος και έχει δικαίωμα ακόμη και σε καλύτερη μεταχείριση και ίσως και στην επανένταξη του στην κοινωνία.
Για τον Κουφοντίνα το κέντρο των Αθηνών, εν μέσω πανδημίας, έχει κλείσει δύο φορές χωρίς να τηρείται κανένα υγειονομικό πρωτόκολλο. Γιατί η ζωή του «αγωνιστή» Κουφοντίνα, είναι πιο σημαντική από κάθε άλλη ανθρώπινη ζωή κατά τους συντρόφους της αριστεράς.
Για τον Κωνσταντίνο Μπογδάνο και τον κάθε Κωνσταντίνο, δεν υπάρχει καν η ευθιξία να γραφτούν πάνω από 12 λέξεις και να καταδικαστεί η εις βάρος του τρομοκρατική ενέργεια, αλλά η καταδίκη για την αριστερά είναι α λα καρτ. Αφορά μόνο τους ιδεολογικά προσκείμενους σε αυτούς.
Δύο μέτρα και δύο σταθμά; Δύο μέτρα και δύο σταθμά.
Η πρώτη φορά αριστερά, αποφάσισε να οδηγήσει με τη βοήθεια του συντρόφου Κουφοντίνα, για πρώτη τη Δημοκρατία σε κρίση και ίσως σε αδιέξοδο.
* Η Ελισσάβετ Ζητουνιάτη είναι δημοσιογράφος
