Όσο τα ηγετικά στελέχη του ΣΕΒ είναι βαθιά εμποτισμένα με την Μποδοσάκειο αρχή περί γκουβέρνου, οι ελπίδες ότι αυτό το όργανο θα μπορέσει (κάποτε) να κάνει ουσιαστική παρέμβαση στην κοινωνία είναι περιορισμένες. Αφήστε δε που οι ίδιοι πιστεύουν σήμερα ότι αυτά που κάνουν είναι ήδη αρκετά και ότι επιτελούν μέγα έργο. Δεν είναι καν σε θέση να αντιληφθούν ότι αποτελούν ένα κομμάτι της κρίσης, αν όχι το σημαντικότερο.
Κάθε κυβέρνηση θέλει να έχει μαζί της τον επιχειρηματικό κόσμο. Τη συναίνεση των συνδικαλιστικών εκπροσώπων, δηλαδή, σε οτιδήποτε αποφασίζουν οι κυβερνήσεις. Οι συνδικαλιστικές αυτές ηγεσίες δεν ενοχλούνται από τον περαιτέρω στραγγαλισμό της επιχειρηματικότητας που επιτυγχάνεται με κάθε νέα “κυβερνητική ρύθμιση”, επειδή τις περισσότερες φορές είναι μέρος αυτής της εξίσωσης. Είναι η θεωρία περί Γκουβέρνου που πρώτος ανέφερε ο αείμνηστος Μποδοσάκης και η οποία τιμάται κάθε φορά (η θεωρία) σε ειδικά τελετουργικά, όπως οι γενικές συνελεύσεις του ΣΕΒ. Υπό αυτή την έννοια οι ηγεσίες του οργανισμού είναι ένοχες για την κρίση. Επειδή δεν έπραξαν κάτι για να καταγγείλουν τα όσα μας οδήγησαν σε αυτή. Με άλλα λόγια δεν επιτέλεσαν τα εκ της θέσεως τους οριζόμενα καθήκοντα.
Ο ΣΕΒ δεν πρέπει να είναι με κάποια κυβέρνηση ή με κάποιο κόμμα. Δεν είναι αυτή η δουλειά του. Ο ΣΕΒ χρειάζεται να εργάζεται για την υπεράσπιση των αρχών της ελεύθερης αγοράς. Ο ΣΕΒ θα έπρεπε να είχε τραβήξει πολλές κόκκινες γραμμές από το 1981 μέχρι σήμερα. Και δεν το έκανε. Ήταν άλλη η λογική των ανθρώπων! Πολύ μακριά από την αντίστοιχη λογική άλλων αντίστοιχων συνδικαλιστικών οργάνων στην Ευρώπη. Άλλες χώρες, άλλες συνθήκες, άλλα ποιοτικά χαρακτηριστικά.
Τσίπρας ή Μητσοτάκης; Η δουλειά του ΣΕΒ είναι να επισημαίνει στον κάθε πολιτικό τι πρέπει να γίνει για να προοδεύσει η χώρα. Οι πολιτικοί κάνουν τη δουλειά τους και η ηγεσία του ΣΕΒ πρέπει να κάνει τη δική της. Μοιάζει, λίγο, με την δουλειά ενός think tank. Ή καλύτερα, πρέπει να μοιάζει.
Ζητάμε πολλά; Η αλήθεια είναι ότι δεν είμαστε εμείς αυτοί που ζητάμε αλλά οι επιχειρηματίες που παλεύουν κάθε μέρα για να φτάσουν στην αυγή της επόμενης. Και οι άνθρωποι ξέρουν ότι αυτοί δεν είναι μέρος στην... εξίσωση. Αυτοί θα ήθελαν μία άλλη ηγεσία στον ΣΕΒ. Που να μην πιστεύει στην Μποδοσάκειο θεωρία. Κατά την προσωπική μου ταπεινή άποψη, δεν πρέπει να περιμένουν από εκεί! Πρέπει να προσπεράσουν αυτό τον δρόμο και να ασκήσουν με άλλον τρόπο την απαραίτητη πίεση στην κυβέρνηση για να μην ξεφύγει αυτή από την οδό των μεταρρυθμίσεων. Αυτό είναι το ζητούμενο για τον επιχειρηματικό κόσμο και για την ίδια την χώρα.
Θανάσης Μαυρίδης
[email protected]
