Της Σύνθιας Σαπίκα*
Θα το πω λαϊκά. Έβλεπα προχθές την βραδινή πολιτική εκπομπή σε τηλεοπτικό κανάλι. Και σκεφτόμουν: αυτοί θα μας κυβερνήσουν; Και αυτοί μας κυβερνούν;
Ο Συριζαίος βουλευτής με βροντερή φωνή και λαϊκή κοιλίτσα διαφήμιζε τις προεκλογικές εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ, ο υποψήφιος της ΝΔ κουστουμαρισμένος μιλούσε με αριθμούς που κανείς δεν καταλάβαινε, οι λοιποί υποψήφιοι δεν ενδιαφερόταν και πολύ για τη συζήτηση. Θα το πω και λίγο πιο εξεζητημένα. Υπάρχει έλλειμμα ανθρώπινου δυναμικού.
Τα κόμματα πρέπει να αναπτύξουν το τμήμα ανθρώπινου δυναμικού τους. Από τη μία ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει μεταγραφές. Παίρνει στελέχη του πρώην ΠΑΣΟΚ και τα υπουργοποιεί (βλέπε Ξενογιαννακοπούλου) και της Λαϊκής δεξιάς και τα νομιμοποιεί (βλέπε Παπακώστα) κατηγορώντας ταυτόχρονα τη ΝΔ ότι αποτελεί ακροδεξιό υβρίδιο. Με ενοχλεί ιδιαίτερα η κακοποίηση των λέξεων. Ιδού λοιπόν ένας ορισμός: Υβρίδιο: το φυτό ή ζώο που έχει δημιουργηθεί με τη διασταύρωση ατόμων, τα οποία είναι γενετικά ανόμοια.Αν λοιπόν η ΝΔ αποτελεί ακροδεξιό υβρίδιο, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ τι αποτελεί;
Η ΝΔ από την άλλη έφτιαξε με πρωτοβουλία του προέδρου της το Μητρώο Πολιτικών Στελεχών, ένα θερμοκήπιο ουσιαστικά ανθρώπων, που δηλώνουν συμμετέχοντας στο Μητρώο την επιθυμία τους να μπλεχτούν στα κοινά. Ακούγεται καλό, μένει να αποδειχτεί και στην πράξη ότι η σχέση αυτών των ανθρώπων με την πολιτική δεν θα εξαντληθεί σε μία selfie με τον πρόεδρο. Ενδιαφέρον επίσης θα παρουσίαζε η ποιοτική ανάλυση του χάρτη αυτών των στελεχών.
Μαθαίνω ότι στην πλειοψηφία τους είναι εργαζόμενοι στον δημόσιο τομέα. Και πώς όμως θα μπορούσε να είναι αλλιώς; Μήπως ένας εργαζόμενος στον ιδιωτικό αυτολογοκρίνεται, λόγω ίσως εξοντωτικού ωραρίου και ούτε καν σκέφτεται να καταθέσει τα χαρτιά του σε μία τέτοια πλατφόρμα θεωρώντας την πολυτέλεια;
Οσμίζομαι έντονο θυμό εναντίον της αριστείας από τους υποστηριχτές του ΣΥΡΙΖΑ όταν ακούνε τον Κυριάκο Μητσοτάκη να μιλάει για στελέχη που τελείωσαν το Harvard Business School. Τι να τους πει το ακατανόμαστο κολέγιο όταν έχουν μηδενικούς τραπεζικούς λογαριασμούς ή σπούδασαν στα δημόσια ελληνικά πανεπιστήμια με πόνο ψυχής και κόπο ζωής των γονιών τους; Διακρίνω ολίγη ζήλια όμως και στους δεξιούς αστούς που δεν τελείωσαν Harvard (πώς να πληρώσουν τα δίδακτρα;;) αλλά θα ήθελαν να το είχαν τελειώσει για να συζήσουν με έναν μελλοντικό Πρωθυπουργό. (βλέπε Σαμαράς-Παπανδρέου) και να γίνουν αργότερα πολιτικοί αντίπαλοι.
Οι ίδιοι αστοί φρίττουν βλέποντας τον Βούτση που δεν φορούσε γραβάτα με τον Ομπάμα, και ακόμα πιο πολύ τον γιο του με τον Κουφοντίνα. Ντρέπονται (οι μισοί) με τα αγγλικά του Τσίπρα στον Κλίντον και θυμώνουν οι υπόλοιποι που δεν ήξερε πώς να κάτσει με τον Ομπάμα. Σαν να είναι μόνο εκεί το πρόβλημα.
Σιγά σιγά με όλα αυτά και με την εις άτοπον απαγωγή σκιαγραφούμε τον ιδανικό υποψήφιο μας. Ούτε Harvard, ούτε δημόσιο. Το πολύ πολύ μεταπτυχιακό σε Μεγάλη Βρετανία (πριν το Brexit). Με πόθεν έσχες για τα δίδακτρα. Με πολιτικές προεκτάσεις για την σωστή γραβάτα, το σωστό χρώμα ζιβάγκο και την σημειολογία τους.
Α, και ξέχασα τις γυναίκες. Ωραίες, άρα ανήλθαν λόγω εμφάνισης. Άσχημες, άρα ανέραστες. Σε κάθε περίπτωση άχρηστες. Η κουλτούρα του (πολιτικού) βιασμού είναι εδώ.
Πώς θέλουμε λοιπόν τον εκπρόσωπο μας στη Βουλή; Ούτε εργατοπατέρα, ούτε να απέχει από τον κανονικό άνθρωπο. Επαγγελματία, επιτυχημένο στη δουλειά του, εργασιομανή, χορτασμένο, με αγάπη για τον τόπο του. Όχι επαγγελματία πολιτικό, όχι άσχετο με την πολιτική. Άνθρωπο που κολλάει ένσημα και έχει αγωνία για την επόμενη μέρα. Έναν άνθρωπο κανονικό, σαν εμάς. Το ερώτημα είναι: Μήπως το κοινωνικό/πολιτικό μας σύστημα φιλτράρει πλέον αυτόματα αυτούς τους κανονικούς ανθρώπους επειδή δεν τους εγκρίνει και επειδή δεν είναι χειραγωγίσιμοι;
Μήπως η κομματική λογική αποτελεί λογική αποκλεισμού των κανονικών ανθρώπων; Ποιος κανονικός άνθρωπος θα επιβίωνε ενός κομματικού πολέμου; Μήπως αυτοί οι κανονικοί άνθρωποι που δουλεύουν στον ιδιωτικό τομέα έχουν διαφορετική πρόσληψη της πραγματικότητας, ασύμβατη με τους ισχύοντες πολιτικούς όρους; Μήπως οι άνθρωποι που εμπλέκονται εξ απαλών ονύχων στους κομματικούς μηχανισμούς δεν προλαβαίνουν εκ των πραγμάτων να κολλήσουν ένσημα;
Ποιος σκεπτόμενος επαγγελματίας θα θυσίαζε την επαγγελματική και οικογενειακή του ησυχία για να κατέβει σε μία εκλογική μάχη εκ των προτέρων χαμένη, αφού στα κανάλια και στον τύπο κυριαρχούν οι ήδη έχοντες εξουσία που προωθούνται και από τους κομματικούς μηχανισμούς; Και τέλος: Γιατί ένας τέτοιος άνθρωπος να αφήσει τη δουλειά του και να ασχοληθεί με την πολιτική; Και με ποιο budget;
Και για να επανέλθω στο αρχικό μου (λαϊκό) ερώτημα. Αυτοί θα μας κυβερνήσουν; Ναι, αυτοί που μας κυβερνούν τώρα. Οι άλλοι και να θέλουν, δεν μπορούν.
*Η κ. Σύνθια Σάπικα είναι δημοσιογράφος
