Στην επικαιρότητα η μόνη ατζέντα -υπό την έννοια των συγκεκριμένων προτάσεων- είναι η κυβερνητική. Αν κάποιος περίμενε να ακούσει για ατζέντα ΣΥΡΙΖΑ αυτή δεν υπάρχει. Δεν υπάρχουν συγκροτημένες προτάσεις, πέραν του άρθρου του Α. Τσίπρα στην Εφημερίδα των Συντακτών που θα ήθελε πολύ να ξεχαστεί το συντομότερο δυνατό.
Η κυβέρνηση ήδη επεξεργάζεται τις προτάσεις της για τον κατώτατο μισθό, για την εισφορά αλληλεγγύης, για τις αυξήσεις στις συντάξεις και για άλλες παροχές που θα έχει τη δυνατότητα να προσφέρει στους πολίτες. Βρισκόμαστε περίπου δέκα μήνες πριν από τις εκλογές και υπό φυσιολογικές συνθήκες η κυβέρνηση θα έπρεπε να βαδίζει καβαλάρης προς την τελική ευθεία.
Έχει μπροστά της να αντιμετωπίσει τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες για την παρακολούθηση του τηλεφώνου του Νίκου Ανδρουλάκη. Επειδή είμαι καλόπιστος δέχομαι την πρόθεσή της να χυθεί άπλετο φως στην υπόθεση, κατά την κλισαρισμένη έκφραση. Νομίζω όμως πως από τη φύση της αυτή η υπόθεση έχει πολλές περιοχές που δεν μπορούν να ερευνηθούν εξονυχιστικά. Υπάρχουν τα προσωπικά δεδομένα που θέτουν τα όρια τους.
Σε αυτές τις ιστορίες με τις υπηρεσίες πληροφοριών οι γκρίζες ζώνες δεν είναι λίγες, γιατί και η δράση αυτών των υπηρεσιών είναι γκρίζα. Όποιος θέλει να δημοσιοποιούνται τα πάντα, αμφισβητεί τον λόγο ύπαρξης των υπηρεσιών πληροφοριών, καθώς πολλά από αυτά που κάνουν καλύπτονται από το απόρρητο. Και στα σοβαρά κράτη, με σοβαρές κοινοβουλευτικές διαδικασίες, οι βουλευτές που συμμετέχουν στις επιτροπές όπου εξετάζονται εθνικά ευαίσθητα ζητήματα, σέβονται απολύτως το απόρρητο των όσων λέγονται εκεί μέσα. Στην πατρίδα μας δεν ισχύει αυτό.
Για την κυβέρνηση αυτά τα κωλύματα που εμποδίζουν την πλήρη διαλεύκανση της υπόθεσης Ανδρουλάκη λειτουργούν αρνητικά, στον βαθμό βέβαια που δεν έχει να κρύψει τίποτα. Αφήνουν να σέρνεται η υποψία, κάτι που δεν τη συμφέρει πολιτικά. Δε γνωρίζω αν υπάρχει νομικός τρόπος να ξεπεράσει το εμπόδιο των προσωπικών δεδομένων.
Συμπερασματικά, από τη μια μεριά υπάρχει αυτή η γκρίζα πραγματικότητα και από την άλλη τα οικονομικά επιτεύγματα της κυβέρνησης. Τι θα επικρατήσει τελικά; Ποια ατζέντα θα ηγεμονεύσει πολιτικά; Οι παροχές θα επικαλύψουν τις σκιές που αφήνει η υπόθεση των υποκλοπών;
Ο πρωθυπουργός θα πρέπει να πάρει το παιχνίδι επάνω του. Έχει πολιτικό κεφάλαιο και αποτελεί την μοναδική λύση για το στρατόπεδο του Κέντρου και της Κεντροδεξιάς, το οποίο και κυριαρχεί στο φάσμα των πολιτικών δυνάμεων. Και γι΄αυτό τον λόγο αποτελεί τον στόχο τόσο της Δεξιάς συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ όσο και του ΣΥΡΙΖΑ, και όχι μόνο.
Η κυβέρνηση αν ξεπεράσει τον σκόπελο των υποκλοπών χωρίς απώλειες –και αυτό θα φανεί, όπως έγραψα χθες, στις δημοσκοπήσεις—θα μπει στην τελική ευθεία προς τις εκλογές με ένα σημαντικό προβάδισμα, μάλλον μη αναστρέψιμο. Βέβαια η διαχείριση της εξουσίας μπορεί να αναδείξει πολλά απρόοπτα προβλήματα, όμως και αν συμβεί αυτό ο αέρας του νικητή θα βοηθήσει στην αντιμετώπισή τους.
