Του Αλέξανδρου Σκούρα
Η ανακοίνωση από τον πρωθυπουργό ότι προτείνει την Αικατερίνη Σακελλαροπούλου ως την επόμενη Πρόεδρο της Δημοκρατίας σκέπασε ένα ακόμη καλό νέο: την ανακοίνωση του Θόδωρου Σκυλακάκη σχετικά με την εκτέλεση του περσινού προϋπολογισμού.
Σύμφωνα μ’ αυτήν το 2019 θα κλείσει πιθανότατα εντός των δημοσιονομικών στόχων, κι αυτό παρά τις μειώσεις των φόρων που ήδη εφάρμοσε η κυβέρνηση Μητσοτάκη το δεύτερο μισό της χρονιάς.
Πρόκειται για μια πρώτη, αλλά ισχυρή απόδειξη ότι παρά την κινδυνολογία, η μείωση των φόρων δεν συνεπάγεται δημοσιονομικό εκτροχιασμό. Αντιθέτως, όπως όλα δείχνουν, η ευρύτερη αλλαγή της οικονομικής πολιτικής συνέβαλε ουσιαστικά στην αλλαγή του κλίματος για τη χώρα και στην τόνωση της πραγματικής οικονομίας. Μπορούμε λοιπόν και με λιγότερους φόρους, και μάλιστα θα μπορέσουμε καλύτερα με ακόμη λιγότερους.
Βεβαίως πολλά ακόμη χρειάζονται να γίνουν ώστε η Ελλάδα να γίνει μια χώρα πραγματικά ελκυστική προς την επιχειρηματικότητα, τις επενδύσεις, τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Χρειάζεται περαιτέρω ελάφρυνση της φορολογίας, σταθερότητα στο φορολογικό σύστημα, απλοποίηση του ρυθμιστικού πλαισίου, επιτάχυνση στην απόδοση της δικαιοσύνης, δραστική μείωση της κρατικής γραφειοκρατίας - και αναφέρω λίγους μόνο από τους παράγοντες που αποτυπώνονται στις ακόμα πολύ κακές επιδόσεις της χώρας σε κρίσιμους διεθνούς δείκτες όπως ο Doing Business της Παγκόσμιας Τράπεζας και το Δείκτης Οικονομικής Ελευθερίας στον Κόσμο του Fraser Institute.
Το καλό είναι πως η σημερινή κυβέρνηση φαίνεται τουλάχιστον να αντιλαμβάνεται τη σημασία που έχουν τέτοιοι δείκτες και η βελτίωση της κατάταξης της χώρας μας σ’ αυτούς.
Το ακόμη καλύτερο βεβαίως θα έρθει όταν οι ανακοινώσεις του Υπουργείου Οικονομικών για την εκτέλεση του προϋπολογισμού θα αποκτήσουν ξανά μια θέση ρουτίνας στην ειδησιογραφική επικαιρότητα - όχι γιατί θα τις επισκιάζει κάποιο κατά τεκμήριο σημαντικότερο γεγονός, όπως η παρουσίαση του ονόματος της επόμενης Προέδρου της Δημοκρατίας, αλλά γιατί ούτως ή άλλως η χώρα θα έχει επιστρέψει για τα καλά σε μια δημοσιονομική και οικονομική κανονικότητα, εφαρμόζοντας τις πολιτικές και τις πρακτικές της ελευθερίας που αποδεδειγμένα παράγουν πλούτο σε κάθε γωνιά του πλανήτη όπου δοκιμάστηκαν.
