Μισό λεπτό κύριε Παπαγεωργιάδη μου από το Βουκουρέστι. Όταν εγώ έγραψα ότι κακώς οι Έλληνες συνεχίζουν να επενδύουν σε ξενοδοχεία, παραλιακά δωματιάκια, ταβέρνες και σουβλατζίδικα, δεν εννοούσα ότι η μοναδική λύση είναι να φύγει όλος ο ενεργός πληθυσμός της χώρας κατά Βαλκάνια μεριά να κάνει τον Ωνάση. Υπάρχουν κι άλλες λύσεις γι αυτή την ταλαίπωρη χώρα, εκτός από την επιχειρηματική μετακόμιση στην Σόφια, το Βουκουρέστι, το Ταλίν ή το Κισινάου.
Εντάξει, οι Έλληνες πάντα διέπρεπαν επιχειρηματικά στο εξωτερικό και δεν είμαι εγώ που θα αποτρέψω κάποιον από μια τέτοια απόφαση. Αυτού του είδους οι δήθεν εθνικισμοί είναι ανόητοι, ο άνθρωπος πρέπει να έχει ανοικτούς ορίζοντες και τόλμη. Η δημιουργικότητα δεν πρέπει να μπλοκάρεται από σύνορα και η οικονομική επιτυχία δεν έχει πατρίδα, ειδικά στον σημερινό μας κόσμο όπου όλος ο πλανήτης είναι ένα χωριουδάκι.
Όμως η λύση στο μεγάλο πρόβλημα της επιχειρηματικής καχεξίας που ταλανίζει την Ελλάδα από την κρατική της κορυφή ως τα τελευταία ιδιωτικά της νύχια, δεν είναι το «αμοληθείτε μαζικά στο εξωτερικό να επενδύσετε τα λεφτά σας». Δεν είναι διόλου εύκολο αυτό για τον καθένα μας, ούτε πρακτικά εφικτό για κάθε Έλληνα που έχει δυο δραχμές στο κουμάντο του και σκέφτεται τι να τις κάνει. Στο τέλος-τέλος δεν κάνουν όλοι για επιχειρηματίες, υπάρχουν και σπουδαίοι άνθρωποι που τους ταιριάζει ο απλός ρόλος του εργαζόμενου.
Πού θα πάνε όλοι αυτοί να δουλέψουν, αν όποιος Έλληνας έχει επιχειρηματική ικανότητα την υλοποιήσει στα Σκόπια ή στα Τίρανα; Θα στέλνουν οι επιχειρηματίες εμβάσματα και θα ζουν εδώ ελεούμενοι οι εναπομείναντες; Ή θα γίνουν όλοι δημόσιοι υπάλληλοι ενός κράτους που θα δανείζεται από το μέλλον για να τους πληρώνει; Θέλω να πω, δεν είναι υποχρεωτικά άτολμος, φοβικός και επαρχιώτης όποιος ως σήμερα δεν ήρθε ως το Βουκουρέστι να δει τι επιχειρηματικές ευκαιρίες έχει για να πλουτίσει.
Καλώς το έκαναν όσοι το έκαναν και μπράβο σε όσους πέτυχαν εκεί (και αλλού στο εξωτερικό), πλην τα επιτυχημένα συστήματα άλλων χωρών δεν χρησιμεύουν μόνο για να στέλνουμε ανθρώπους μας σ’ αυτά. Καλό θα είναι επιτέλους να τα αντιγράφουμε δημιουργικά για το καλό της χώρας. Έτσι θα ‘πρεπε να γίνεται, έστω. Το γεγονός ότι το κράτος εδώ είναι αλλεργικό στις καινούριες επιχειρηματικές ιδέες και τα μυαλά των ανθρώπων στρίβουν δύσκολα προς τους νέους δρόμους απόκτησης χρήματος, δεν σημαίνει ότι η κατάσταση πρέπει να εγκαταλειφθεί ως μη επιδεχόμενη βελτίωσης και να λακίσουμε όλοι προς βορρά
Κοντολογίς κ. Παπαγεωργιάδη, η λύση είναι να φτιάξουν τα πράγματα εδώ κάτω, όχι να έρθουμε όλοι εκεί πάνω που είσαι εσύ. Αν κάποιοι το αποφασίσουν να μπουν στο αεροπλάνο για να βρουν την τύχη τους εκεί, με γεια τους με χαρά τους. Πέραν του εαυτού τους, θα προσφέρουν υπηρεσία και στην πατρίδα που αφήνουν. Αλλά και οι άλλοι που μένουν, αξίζουν κι αυτοί μιας καλύτερης τύχης. Κι ας είναι ξεροκέφαλοι κι ας ξέρουν μόνο την πεπατημένη κι ας έχουν ένα κράτος κατ’ εικόνα και ομοίωση τους, πάλι δικαιούνται μιας ευκαιρίας. Δεν μπορεί του κερατά, κάποιος θα τους την δώσει στο τέλος. Εξάλλου, τώρα τελευταία κάτι γίνεται εκεί στην κορυφή της εξουσίας…
