Του Αντώνη Πανούτσου
Ο ΣΥΡΙΖΑ προφανώς δεν έχει καμία ευθύνη που η Ελλάδα μπατίρισε και μπήκε στα μνημόνια. Φταίει το ΠΑΣΟΚ, φταίει η ΝΔ και κάθε πολιτικός που αντί να υψώσει το ανάστημα του και να πει «Στοπ γιατί έτσι όπως πάμε θα μπατιρίσουμε» άφηνε το πρόβλημα για να το λύσει ο επόμενος. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ευθύνη για την οικονομική κατάρρευση της Ελλάδας. Έχει όμως για τον εθνικό διχασμό και για την τελμάτωση της οικονομίας.
Για τον διχασμό γιατί έκανε ότι μπορούσε για να στηρίξει το κάψιμο της Αθήνας του Δεκέμβρη του Γρηγορόπουλου και οργάνωσε τις ομάδες κρούσεις των Αγανακτισμένων του Κάτω Συντάγματος συμβιώνοντας με τους φασίστες του Άνω Συντάγματος. Στην οικονομία κάνοντας ό,τι μπορεί για να παραλύσει τον κρατικό μηχανισμό και να αποθαρρύνει κάθε επένδυση από το εξωτερικό. Η μεγαλύτερη ζημιά βέβαια ήταν η κωμωδία παρεξηγήσεων που λεγόταν δημοψήφισμα του 2015. Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ήλπισε ότι θα χάσει, ο κόσμος «έπαθε Ζωή» και νόμισε ότι αν ψηφίσει ΟΧΙ δεσμεύει τους Ευρωπαίους για τις αποφάσεις του και ο Τσίπρας πήγε στην διαπραγμάτευση πρωθυπουργός και γύρισε βρεμένη γάτα.
Αυτά όμως είναι ιστορία. Το θέμα όμως είναι άλλο. Πόσο ιδρυματισμό έχει πάθει η Ελλάδα. Πόσο δηλαδή έχουμε βολευτεί στο να λέμε «Αμάν να βγούμε από αυτά τα μνημόνια» αλλά από μέσα μας παρακαλάμε να μας κρατάνε στην επιτήρηση, γιατί «Αν αυτοί που βρίσκονται πάνω μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν θα τα διαλύσουν όλα».
Για να το κάνω απλό. Μετά από τέσσερα σχεδόν χρόνια διακυβέρνησης, πόσοι Έλληνες θα εμπιστευόντουσαν τον Τσίπρα, όχι να βγάλει την Ελλάδα από τα μνημόνια, αλλά να διαχειριστεί την Ελλάδα εκτός των μνημονίων. Αμφιβάλω αν αυτοί που θα τον εμπιστευόντουσαν, όχι δεν θα μπορούσαν να βγάλουν κυβέρνηση αλλά δημοτικό συμβούλιο στον Δομοκό. Προσοχή, όχι αυτοί που θα ξέρανε ότι με τον Τσίπρα θα μπορούσαν να φάνε και μετά ποιος νοιάζεται και στην υγεία των κορόιδων, αλλά αυτοί που πιστεύουν ότι ο Τσίπρας μπορεί να κάνει την Ελλάδα ευρωπαϊκή χώρα.
Για όποιον αμφιταλαντεύεται ένα παράδειγμα.
Χθες οι Γάλλοι εμπειρογνώμονες της τρόικας έκοψαν την πρόταση της Όλγας Γεροβασίλη για την πρόσληψη 77 μονίμων ειδικών γραμματέων. Πριν από δύο ημέρες η Γεροβασίλη είχε προαναγγείλει την πρόσληψη 7.900 υπαλλήλων στο δημόσιο – υποθέτω στην παρτίδα του Πουλάκη - πανηγυρίζοντας διότι «αν ίσχυε ο κανόνας 1:5 (μία πρόσληψη για κάθε πέντε αποχωρήσεις), όπως επαγγέλλεται ότι θα εφαρμόσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, τότε οι προσλήψεις θα περιορίζονταν στις 1.580».
Νίκη για τον ΣΥΡΙΖΑ. Ήττα για τους φορολογούμενους που θα έχουν να πληρώνουν 6.300 επιπλέον άτομα. Η οποία ήττα θα γίνει πανωλεθρία αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η κυβέρνηση που πραγματικά θα βγάλει την χώρα από τα μνημόνια.
Εκτός αν αλλάξουμε το Σύνταγμα και ψηφίζουμε υποψηφίους του ΔΝΤ και του Eurogroup για κυβέρνηση, η Ελλάδα μπορεί να σκεφτεί κάτι πιο σοβαρό. Μια κυβέρνηση που το πρώτο σκέφτεται δεν θα είναι πως θα βολέψει κάποια κομματόσκυλα στο δημόσιο. Άλλωστε το δοκιμάσαμε και είδαμε τα αποτελέσματα. Και εάν κάτι που κάνεις την πρώτη φορά βγαίνει λάθος η επανάληψη του είναι ηλιθιότητα.
