Η ιστορία με τη μικρή φάλαινα, το ζιφιό, όπως μάθαμε ότι λέγεται το είδος της, αποκάλυψε, πάλι, ένα πλήθος κενών στην περιβαλλοντική προστασία της χώρας αλλά και αρκετή υποκρισία της πολιτείας και φυσικά και της κοινής γνώμης.
Τι μπορεί να είχε συμβεί στο ζωντανό που ξεβράστηκε στα αβαθή του Αλίμου;
Οι ειδικοί μας πληροφόρησαν ότι τα κητώδη, οι φάλαινες και τα δελφίνια που κατοικούν στις ελληνικές θάλασσες, χάνουν τον προσανατολισμό τους όταν προσκρούσουν σε πλοίο. Η αλιεία και η μόλυνση με πλαστικά και χημικά είναι άλλες δύο συνηθισμένες αιτίες που αρρωσταίνουν με αποτέλεσμα να αποπροσανατολίζονται.
Υπάρχει όμως και μια ακόμα σοβαρή αιτία που μπορεί να προκαλέσει ζημιά σε αυτά τα είδη: η ηχητική ρύπανση που προκαλείται από σόναρ και σεισμικές έρευνες (δυνατές εκρήξεις με σκοπό τη χαρτογράφηση των αποθεμάτων αερίου και πετρελαίου) στη θάλασσα, τα οποία παρεμβάλλουν στο σύστημα ηχοεντοπισμού που χρησιμοποιούν οι φάλαινες για να επικοινωνήσουν μεταξύ τους και να προσανατολιστούν.
Η χρονική συγκυρία του εκβρασμού του ζιφιού στον Άλιμο συμπίπτει με την είδηση για τις σεισμικές έρευνες που διενεργούνται αυτές τις μέρες στον Κόλπο της Κυπαρισσίας, μία περιοχή που προστατεύεται με προεδρικό διάταγμα λόγω της σημαντικής βιοποικιλότητας που φιλοξενεί.
Έχουμε λοιπόν ένα ελληνικό κράτος που από τη μία δίνει άδειες για σεισμικές έρευνες σε εταιρείες υδρογονανθράκων, θέτοντας σε κίνδυνο ένα πολύ μεγάλο μέρος του θαλάσσιου πληθυσμού που υποτίθεται ότι προστατεύει και από την άλλη, όταν τα ζώα αυτά τραυματίζονται, πιθανότατα εξαιτίας των ερευνών αυτών, σπεύδει να τα διασώσει και μάλιστα ίσως όχι και τόσο αποτελεσματικά, όπως μας πληροφόρησε με ανακοίνωσή της η οργάνωση «Αρχιπέλαγος», πριν καν μαθευτεί η είδηση ότι το άτυχο ζώο, τελικά βρέθηκε νεκρό στη θάλασσα της Σαλαμίνας.
Ειλικρινά δεν καταλαβαίνουμε γιατί η κυβέρνηση εμφανίζεται αμφίθυμη στα θέματα προστασίας του περιβάλλοντος και γιατί έδωσε την άδεια για αυτές τις έρευνες τη στιγμή που ανακοίνωσε και ανέλαβε το κόστος πρώτη αυτή να σηκώσει το λάβαρο της πράσινης μετάβασης.
Γιατί να ανοίγουμε τρύπες στον βυθό των υπέροχων θαλασσών μας όταν την ίδια στιγμή, στην ξηρά, έχουμε ανακοινώσει ένα πρόγραμμα απολιγνιτοποίησης που θα αναστατώσει (να το θέσουμε εύσχημα) τη ζωή των κατοίκων ολόκληρης της Δυτικής Μακεδονίας και της Μεγαλόπολης ταυτόχρονα με μεγάλη διείσδυση έργων ΑΠΕ (κυρίως αιολικών) σε βουνά όλης της χώρας, ενώ σχεδιάζει και αντίστοιχες κατασκευές στον θαλάσσιο χώρο;
Γιατί δεν πέφτουμε με τα μούτρα στο δύσκολο έργο της πράσινης μετάβασης σε μια συγκυρία που και κονδύλια υπάρχουν για τον σκοπό αυτό και τεράστιο επενδυτικό ενδιαφέρον διεθνώς και έχουμε κάθε λόγο να το κάνουμε;
Όμως, μιας και μιλάμε για κονδύλια. Τι είναι αυτά που διαβάσαμε προχθές στην Καθημερινή, στο ρεπορτάζ του Γιώργου Λιάλιου; Κινδυνεύουμε στα αλήθεια να χάσουμε 100 εκατομμύρια ευρώ από τα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης για έργα μελέτης και προστασίας της βιοποικιλότητας εξαιτίας της απραξίας του υπουργείου Περιβάλλοντος, καθώς εδώ και οκτώ μήνες δεν έχουν ξεκινήσει οι διαδικασίες ένταξης, χρηματοδότησης και υλοποίησης των δράσεων που εγκρίθηκαν από την Κομισιόν μετά πολλών επαίνων; Περιμένουμε κάποιες εξηγήσεις για αυτό.
Η Ελλάδα έχει τη μοναδική ευκαιρία να γίνει μια εντελώς διαφορετική χώρα. Η συγκυρία είναι ιδανική γιατί ο πρωθυπουργός έχει την πολιτική βούληση αλλά έχουμε επιτέλους και τα απαιτούμενα κονδύλια.
Μια πράσινη χώρα με προνομιακό συνδυασμό ενός μοναδικού περιβάλλοντος και μιας μυθικής πολιτιστικής κληρονομιάς μπορεί να παράξει όγκο πλούτου για όλους.
