Του Νότη Μαρούδη
Η ελληνική γλώσσα είναι καθρέφτης τού πολιτισμού και της εξέλιξης τού Έθνους. Θα συναντήσουμε-είναι αλήθεια-ποικιλία τέτοιων αποφθεγμάτων, τα οποία εξυμνούν τον πλούτο τής γλώσσας μας, καθώς και την αδιάλειπτη εξέλιξή της τόσους αιώνες, παρ' όλες τις κατακτήσεις, τις επιρροές, τις γλωσσικές προσμείξεις, τις προσφυγικές ροές τού 1922, την εσωτερική και εξωτερική μετανάστευση, από τη μεταπολεμική δεκαετία, την αστυφιλία, την επίδραση διεθνών γλωσσών, οι οποίες επικράτησαν στην παγκόσμια αγορά μέσα από την ανάπτυξη της τεχνολογίας (εκείνες των μηχανών, αυτοκινήτων, κινητής τηλεφωνίας, κομπιούτερ, ίντερνετ) και τόσων άλλων σοβαρών αιτίων, τα οποία εισχωρούν βαθύτατα στο συλλογικό-κοινωνικό υποσυνείδητο, με αποτέλεσμα να εμφανίζονται καινούργιοι συνδυασμοί εννοιών και λέξεων…
Με αυτά τα αναμφισβήτητα δεδομένα, μια ευρωπαϊκή χώρα όπως η Ελλάδα, διατηρεί μεν τη γλώσσα της, δεχόμενη τις αναγκαίες επιδράσεις, αλλά με ένα μικρό κομμάτι ελληνικού λόγου να υποχωρεί προς δόξαν τής γλώσσας και των κανόνων τής Αγοράς, καταφέρνει δε να αντιστέκεται στις ταχύτητες των επικοινωνιών και στην προσπάθεια του σύγχρονου κόσμου να βρίσκει γρήγορους τρόπους επικοινωνίας.
Η σημερινή εποχή αναζητάει κυρίως ταχύτητες, για να προωθεί τα προϊόντα (και τις λέξεις τους) από την μια γωνία τής γης στην άλλη…
Η γλώσσα, ως κυρίαρχο μέσον συνεννόησης και επικοινωνίας, δεν θα μπορούσε να μείνει εκτός τέτοιου πραγματικού σκηνικού, όπως είναι ο σύγχρονος κόσμος. Η μάχη τής πνευματικής επιβίωσης, έχει και τραυματισμούς…
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στη Metarithmisi.gr.
