Του Δημήτρη Καμπουράκη
Ομολογώ πως πολύ μου άρεσε ο Αλέξης με την λευκή περιβολή του τυροκόμου. Είχε κάτι το βιομηχανικο-βουκολικό που με αναστάτωσε. Έτσι τους θέλω εγώ τους πρωθυπουργούς. Βυθισμένους ως τους αστραγάλους στα τυρόγαλα και με τα χέρια τους χωμένα ως τους αγκώνες στις μυτζήθρες, όχι φλώρους που δεν ξέρουν από σκληρή χειρωνακτική δουλειά.
Μου άρεσε επίσης πολύ και ο δήμαρχος Καλαβρύτων –δεν τον ξέρω τον άνθρωπο, από τις δηλώσεις του τον έμαθα- ο οποίος ευχαρίστησε δημοσίως και ονομαστικά τους τρεις βουλευτές Αχαΐας του Σύριζα (Αναγνωστοπούλου, Σπαρτινό, Ριζούλη) που κατόπιν ενεργειών τους προς την κυβέρνηση κατάφεραν το ακατόρθωτο: Να αναγνωριστούν τα Καλάβρυτα ως ορεινός δήμος. Εύγε τους, διότι τέτοια επιτεύγματα αξίζει να διαφημίζονται. Τους εύχομαι και εις ανώτερα, όπως να αναγνωρίσουν την Πάτρα ως παραθαλάσσια πόλη.
Επισημαίνω παραλλήλως τον συνθετικό και αναγεννησιακά πολύπλοκο τρόπο σκέψης του δημάρχου, ο οποίος αξιολόγησε την επίσκεψη Τσίπρα στην πόλη του ως απολύτως επιτυχημένη, διότι ο πρωθυπουργός «έδειξε την στήριξη του προς την κτηνοτροφία αλλά και τον τουρισμό, περνώντας παράλληλα ένα σαφές συμβολικό μήνυμα κατά του Ναζισμού». Πολύ σωστά τα είπε ο δήμαρχος, διότι τι αξία έχει η στήριξη των αιγοπροβάτων και του αγροτουρισμού, αν δεν συνοδεύονται από έναν σαφές αντιναζιστικό δεκάρικο; Είναι σαν καφές χωρίς τσιγάρο, σαν σκορδαλιά χωρίς σκόρδο.
Τέλος, χαιρετίζω την αποφασιστικότητα του πρωθυπουργού να ξύσει τον πάτο του οικονομικού μας βαρελιού και να ενισχύσει (αυτός που δεν κάνει τέτοια πράγματα προεκλογικά) με 41 εκατομμύρια ευρώ τους κτηνοτρόφους της χώρας, αποδεικνύοντας εμπράκτως την ταξική του μεροληπτικότητα υπέρ των οικονομικά αδυνάτων. Βεβαίως, τα λεφτά αυτά είναι από το ΕΣΠΑ και χορηγούνται αυτομάτως σε επαγγελματικές κατηγορίες με βάση τον περίφημο «κανόνα Deminimis», αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα. Ρωτάει ποτέ το πιτσιρίκι αν τα δώρα του Άγιου Βασίλη είναι πληρωμένα από το ΕΣΠΑ ή απ' την τσέπη του πατέρα του; Τον Άγιο Βασίλη βλέπει, αυτόν αγαπάει.
Εγώ βέβαια θυμάμαι ότι αναντάμ-μπαμπαντάμ τα μικρά τοπικά έργα και αντίστοιχου μεγέθους βοηθήματα τα ανακοίνωναν οι νομάρχες ή οι βουλευτές. Τα υπερτοπικά έργα τα ανακοίνωναν οι υπουργοί, ενώ οι πρωθυπουργοί ανακοίνωναν μόνο τα εθνικής σημασίας. Τώρα άλλαξε κι αυτό, με τον Αλέξη να φορά την αντίστοιχη στολή και να ανακοινώνει θριαμβευτικά στις κάμερες ακόμα και την αγορά μιας τυρόπιτας για τα παιδιά του. Δεν βαριέστε, καινούρια ήθη μέσα από καινούριες μεταμφιέσεις.
Και κλείνω, υπενθυμίζοντας στον πρωθυπουργό μας ένα σκηνικό που έγινε το 1981, λίγους μήνες πριν τις εκλογές που έφεραν με σαρωτικό τρόπο τον Ανδρέα στην εξουσία. Τότε, η ΝΔ είχε κατέβει στις εκλογές με όπλο την ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ, με την οποία το ΠΑΣΟΚ διαφωνούσε (να τα θυμόμαστε κι αυτά). Μόλις κατέφθασαν οι πρώτες κοινοτικές ενισχύσεις, αντί η κυβέρνηση να τις μοιράσει αθόρυβα, έκανε την αποκοτιά να τις εκμεταλλευτεί προεκλογικά.
Μάζεψε ο πρωθυπουργός Γεώργιος Ράλλης καμιά τρακοσαριά αγρότες και μπροστά στους δημοσιογράφους άρχισε να τους μοιράζει ονομαστικές επιταγές με κοινοτικά χρήματα. Ο πρώτος αγρότης που εκλήθη, πήρε την επιταγή από τα χέρια του πρωθυπουργού και όταν τον άκουσε να του εύχεται «σε καλή μεριά», απάντησε θρασύτατα: «Σε πολύ καλή μεριά θα πάνε. Θα τα δώσω για την προεκλογική εκστρατεία του ΠΑΣΟΚ». Ο Καημένος ο Ράλλης κόντεψε να πάθει αποπληξία, αυτό δηλαδή που θα πάθει και ο (μιμητής του) Αλέξης τώρα…
