Του Σάκη Μουμτζή
Ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς περιέγραψε με σαφήνεια, σε άρθρο του σε κυριακάτικη εφημερίδα, το ιδανικό μετεκλογικό τοπίο. Το ιδανικό νέο κυβερνητικό σχήμα.
Και χωρίς ενδοιασμούς και μισόλογα το προσδιόρισε. Τη νέα κυβέρνηση θα πρέπει να την συγκροτήσουν η Νέα Δημοκρατία και το ΚΙΝ.ΑΛ.
Μάλιστα, τεκμηρίωσε αυτήν την θέση του πάνω στην προηγούμενη επιτυχημένη συνεργασία αυτών των κομμάτων (2012-2014), που έσωσε την χώρα.
Πριν απαντήσω στο ερώτημα αν μπορεί να ξαναδημιουργηθεί αυτό το κυβερνητικό σχήμα, θα πρέπει να εξετάσω αν αυτό είναι αναγκαίο.
Είναι γεγονός πως η Νέα Δημοκρατία, και στην περίπτωση της αυτοδυναμίας, οφείλει να διευρύνει την κυβερνητική στήριξη, καθώς τα προβλήματα που θα έχει δημιουργήσει η καταστροφική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, θα είναι πολλά. Και θα πρέπει άμεσα να αντιμετωπισθούν.
Συνεπώς, η επόμενη κυβέρνηση θα χρειάζεται να διαθέτει μιαν ευρύτατη, κοινοβουλευτική, πολιτική και κοινωνική πλειοψηφία για να υλοποιήσει το ανορθωτικό της έργο.
Η Νέα Δημοκρατία μόνη της πολύ δύσκολα θα το επιτύχει. Έχει γίνει συνείδηση σε ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας πως ο κρατισμός ήταν η αιτία της οικονομικής κρίσης.
Όμως ένα εξίσου σημαντικό κομμάτι έχει συνυφασμένα τα συμφέροντα του με το Κράτος και δεν επιθυμεί να αλλάξει τίποτα. Αλλωστε ζει και συντηρείται με την υπερφορολόγηση του ιδιωτικού τομέα.
Για να θεραπευθεί αυτό το κακό, απαιτείται η κινητοποίηση ευρύτερων δυνάμεων του δημοκρατικού τόξου, που έχουν αντιληφθεί πού βρίσκεται η ρίζα του κακού.
Μπορούν και θέλουν να κινητοποιηθούν αυτές οι δυνάμεις; επιθυμούν να συμπράξουν με την Νέα Δημοκρατία για να ανακάμψει η χώρα; Τέλος, θεωρούν θετική την συγκυβέρνηση του 2012-2014;
Μέσα στο ΚΙΝ.ΑΛ. υπάρχει μια συγκεχυμένη κατάσταση. Υπάρχει μια βάση που είναι κατά 80% αντι-ΣΥΡΙΖΑ και ένας κορμός μεσαίων, κυρίως, στελεχών που διακατέχεται από αντιδεξιά σύνδρομα. Δίπλα τους καραδοκεί και μια ολιγάριθμη ομάδα ανώτερων στελεχών που επιδιώκουν την μετεκλογική συμπόρευση με τον ηττημένο ΣΥΡΙΖΑ.
Στην κοινοβουλευτική ομάδα της ΚΙΝ.ΑΛ. διαφαίνεται ότι πλειοψηφεί η θέση πως δεν μπορεί να μείνει η χώρα ακυβέρνητη, υπονοώντας πως μια συνεργασία με την Νέα Δημοκρατία είναι επιθυμητή πάνω σε μια συγκεκριμένη προγραμματική βάση.
Πώς μπορεί η κυρία Φ.Γεννηματά να συμβιβάσει όλα αυτά; Πολύπλοκη κατάσταση που απαιτεί γενναίες εσωκομματικές αποφάσεις. Φαίνεται πως δύσκολα θα πορευθούν μέχρι τέλους όλοι μαζί.
Στο βαθμό που το ΚΙΝ.ΑΛ. θα τηρεί ίσες αποστάσεις από Νέα Δημοκρατία και ΣΥΡΙΖΑ -τον οποίον ας σημειωθεί ο Α. Λοβέρδος τον αποκαλεί διαρκώς «συμμορία»- στον ίδιο βαθμό θα καθίσταται αναγκαία η δημιουργία ενός κόμματος του μεταρρυθμιστικού Κέντρου, που θα αποσαφηνίσει την πολιτική του στόχευση εξ αρχής.
Ποια θα είναι αυτή; Η διακηρυγμένη πρόθεση για να συγκυβερνήσει με την Νέα Δημοκρατία. Καθαρά πράγματα.
Αυτή η σύγκλιση δεν θα προκύψει εξ ανάγκης, αλλά εκ προθέσεως. Συναντίληψη στα μεγάλα προβλήματα της Οικονομίας, της Παιδείας, της Δημόσιας Τάξης, της Εθνικής Αμυνας, κλπ.
Συγχρόνως, αυτές οι δυνάμεις του μεταρρυθμιστικού Κέντρου θα στηρίξουν τις μεταρρυθμιστικές δυνάμεις που βρίσκονται μέσα στην Νέα Δημοκρατία στον αγώνα εναντίον του κρατισμού.
Είναι, βέβαια, στο χέρι της ηγεσίας του ΚΙΝ.ΑΛ. να εγκαταλείψει την θέση των ίσων αποστάσεων, να ιεραρχήσει στόχους και κυρίως, να συντάξει ένα πειστικό πρόγραμμα που θα είναι ο οδηγός των συνεργασιών.
Με το άρθρο του ο Α. Σαμαράς ανοίγει έναν διάλογο που, ούτως ή άλλως, επιβάλλεται να γίνει. Οι προβληματισμοί του είναι προβληματισμοί και της Κεντροδεξιάς και ενός σημαντικού τμήματος της Κεντροαριστεράς.
Ας κουβεντιάσουμε πολιτικά, επιτέλους!
Φωτογραφία: Shutterstock
