Του Γιάννη Παντελάκη
Στην πολιτική τακτική του ΣΥΡΙΖΑ, υπάρχουν μερικά θέματα SOS. Κάτι σαν τα σχολικά σκονάκια. Τα χρησιμοποιεί όταν βρίσκεται στριμωγμένος με την πλάτη στον τοίχο για να αλλάξει την ατζέντα. Το ένα από αυτά λέγεται «πόλεμος στην διαπλοκή», το δεύτερο «πόλεμος στην μεγάλη φοροδιαφυγή», το τρίτο «Γερμανικές αποζημιώσεις». Υπάρχουν κι άλλα, δευτερεύουσας ωστόσο σημασίας. Τα τρία πρώτα είναι αυτά που ανασύρονται και προβάλλονται όταν χρειάζεται. Το στρατηγικό επιτελείο του κόμματος (που έχει μετακομίσει στο Μαξίμου), τα χρησιμοποιεί περίπου ως κρυφούς άσσους. Όταν τα πράγματα είναι δύσκολα. Όπως τώρα.
Σε κανένα από τα τρία, η κατάσταση δεν είναι διαφορετική από τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ βρισκόταν στην αντιπολίτευση. Σε κανένα, δεν έχουμε δει κάποια στοιχειώδη αποτελέσματα ώστε να συμπεράνουμε ότι στον ενάμιση χρόνο παρουσίας στην εξουσία υπάρχει κάποια πρόοδος, κάποια ρεαλιστική βάση στα συνθηματολογικού τύπου επιχειρήματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ ωστόσο, εξακολουθεί να τα χρησιμοποιεί υιοθετώντας προφανώς την εκτίμηση ότι αποτελούν αποτελεσματικά επικοινωνιακά τεχνάσματα που θα μεταφέρουν το πεδίο ενδιαφέροντος της κοινωνίας ή θα ανανεώσει τις ελπίδες για κάτι καλύτερο. Όμως, τα θέματα SOS έχουν φτάσει στην ημερομηνία λήξης τους. Ο βασιλιάς αποκαλύπτεται και αποδεικνύεται γυμνός.
Για τα περί διαπλοκής (και ιδιαίτερα για το τρίγωνο μιντιακή-πολιτική-οικονομική εξουσία), έχουν γραφτεί πολλά. Σχεδόν όλα καταλήγουν στο συμπέρασμα πως η κυβέρνηση αναζητεί τις δικές της συμμαχίες, τους δικούς της μιντιάρχες που θα την στηρίξουν. Ο πόλεμος στην φοροδιαφυγή -μικρή και μεγάλη- δεν έχει κανένα θεαματικό αποτέλεσμα που να δείχνει μια διαφορετική πορεία των πραγμάτων. Το αντίθετο. Επειδή οι συνθηματολογικές προσεγγίσεις για αντιμετώπιση των 15 δισ. ευρώ φοροδιαφυγή που πρόβαλλε ως αντιπολίτευση, δεν είχαν ρεαλιστικό αποτέλεσμα, επιχειρεί να καλύψει τα κενά με άγρια φορολόγηση μισθωτών, συνταξιούχων, μικρομεσαίων επαγγελματιών, τους οποίους έχει γονατίσει. Τις προσεγγίσεις για αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής μέσω φέισμπουκ ή άλλων μέσων κοινωνικής δικτύωσης, δεν τις παίρνει κάποιος στα σοβαρά.
Το θέμα των Γερμανικών αποζημιώσεων, αναδείχτηκε ιδιαίτερα από την προηγούμενη Βουλή και την πρόεδρό της. Ήταν φανερό ακόμα και τότε, ότι ο υπόλοιπος ΣΥΡΙΖΑ δεν ακολουθούσε τις λογικές της Κωνσταντοπούλου που δημιουργούσε επιτροπές, έφτιαχνε πορίσματα και υποσχόταν μικρά θαύματα. Από κάποιο σημείο και μετά και ιδιαίτερα μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου, ο ΣΥΡΙΖΑ άφησε το πόρισμα και τα σχετικά αιτήματα σε κάποιο συρτάρι. Για να το ανασύρει μόλις τώρα (μέσω δηλώσεων Τσίπρα αλλά και Βούτση) λίγες ημέρες πριν την ΔΕΘ.
Αυτή η τελευταία, η ομιλία του Τσίπρα εκεί δηλαδή, αποτελεί την αιτία για την οποία τα συγκεκριμένα θέματα αναβιώνουν με ανάλογες συνθηματολογικές προσεγγίσεις. Ο πρωθυπουργός δεν μπορεί να υποσχεθεί καλύτερες ημέρες, έστω λίγο καλύτερες από αυτές που βιώνουμε. Μπορεί ωστόσο να ξανα-υποσχεθεί πως θα αντιμετωπίσει την φοροδιαφυγή, θα πλήξει την διαπλοκή, θα δώσει μάχη για τις αποζημιώσεις. Υπάρχει ωστόσο μια μικρή λεπτομέρεια που ενδεχομένως αποδειχτεί πολύ σημαντικότερη από τέτοια.
Τα συνθήματα με τα οποία σε μεγάλο βαθμό κατάφερε να κερδίσει δυο εκλογικές αναμετρήσεις, έχουν ξεθωριάσει. Ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας βλέπει πια πως δεν έχουν περιεχόμενο. Ή θα πρέπει να βρουν καινούργια για να κερδίσουν μερικά ακόμα χειροκροτήματα ή να το πάρουν απόφαση πως ο χρόνος που απομένει λειτουργεί ως κλεψύδρα και δεν έχει επιστροφή...
