Tου Αντώνη Δαρζέντα
Πολλές αναλύσεις έγιναν για την τραγωδία στο Μάτι.
Η ανικανότητα και ο κυνισμός έχουν δύο πρόσωπα.
Πρώτον αυτός της πολιτικής ηγεσίας. Ωστόσο αυτοί είχαν δώσει δείγματα ήθους και ικανοτήτων. Δεν περιμέναμε τίποτα καλύτερο από αυτούς.
Το δεύτερο πρόσωπο ήταν η ανικανότητα και ο κυνισμός των δημοσίων υπαλλήλων που χειρίζονταν τα περιστατικά.
Σε μια ευνομούμενη πολιτεία η πολιτική ηγεσία δεν θα χρειαζόταν καθόλου να επέμβει. Οι μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι, η πυροσβεστική, η αστυνομία, η πολιτική προστασία θα είχε ηγεσία και όργανα με ικανότητες και συγκεκριμένα πρωτόκολλα να στρέψουν την διάσωση προς το καλύτερο δυνατό σενάριο.
Και τώρα θα κάνω μια παρένθεση. Θα σας φανεί άσχετο, αλλά είναι τελείως σχετικό.
Μου περιέγραψε φίλος πως ένας Γερμανός γνωστός του, ο οποίος δεν έπαιρνε και τα γράμματα ιδιαίτερα έγινε διπλωματούχος ηλεκτρονικός για να βάζει οικιακούς συναγερμούς και αυτοματισμούς. Ο Χανς (ας τον πούμε έτσι) δεν ήτανε και ξουράφι όπως είπαμε. Η Γερμανική εκπαίδευση τον τοποθέτησε εξ αρχής σε τεχνικό λύκειο. Δεν τον έστειλε για γιατρό ή δικηγόρο ή μηχανικό επειδή ήθελαν οι γονείς του.
Ο Χανς λοιπόν ήταν γιος του Φριτς (ας τον πούμε έτσι κι αυτόν). Ο πατέρας του είχε μια επιχείρηση που έβαζε συναγερμούς σε σπίτια και δορυφορικές κεραίες. Τι πιο φυσικό λοιπόν ο Χανς να θητεύσει στον πατέρα του και να πάρει την δουλειά του.
Αμ δε. Αυτά δεν γίνονται έτσι στην Γερμανία. Ο Φριτς για να εκπαιδεύσει τον γιο του τον Χανς έπρεπε αν περάσει δίχρονο σεμινάριο και να πάρει πιστοποίηση ότι μπορεί να εκπαιδεύσει κάποιον. Και ο Χανς ο γιος του πρέπει επιπροσθέτως μετά το τεχνικό λύκειο να κλείσει τρία χρόνια εκπαιδευόμενος μαζί με μαθήματα για να πάρει το δίπλωμα και την άδεια να γίνει μάστορας και να πάρει την δουλειά του πατέρα του.
Δεν είμαι σίγουρος πως θυμάμαι καλά τα χρόνια εκπαίδευσης και με λεπτομέρειες την διαδικασία αλλά καταλαβαίνετε την ουσία.
Ο Χανς πριν λίγες μέρες έκανε ένα μεγάλο πάρτι για να γιορτάσει το δίπλωμα του. Είναι πολύ περήφανος γι αυτό. Και δικαίως. Πέρασε πολλές αξιολογήσεις ακόμα και εάν εκπαιδεύτηκε από τον πατέρα του. Ο οποίος πέρασε κι αυτός αξιολογήσεις.
Και πείτε μου, πως από εδώ και πέρα πέρα θα αντιμετωπίσει ο Χανς την δουλειά του. Πόσο υπεύθυνα και μεθοδικά.
Στην Ελλάδα όλη η ηγεσία που μας κυβερνά τώρα από τους πολιτικούς έως τους μόνιμους δημόσιους υπαλλήλους είναι παιδιά της ήσσονος προσπάθειας του μεταπολιτευτικού λαϊκισμού. Στην χώρα δεν υπάρχει καμία ηθική της εργασίας, κανένας σεβασμός στην διαδικασία μάθησης.
Ανώτατοι δημόσιοι υπάλληλοι είναι έρμαια για την άνοδο τους από τον κομματισμό και την πολιτική ηγεσία. Η εκπαίδευση γίνεται εξαναγκασμός και μικρή λεπτομέρεια. Τα κατώτατα στελέχη είναι αφημένα στην αμάθεια τους και στην ανύπαρκτη εκπαίδευση. Ο δημόσιος τομέας έχει επανδρωθεί σε μεγάλο ποσοστό του από στελέχη του "βάλε το παιδί κάπου, δεν κάνει για τίποτα"
Όσο η εκπαίδευση λοιπόν υποβιβάζεται σε τυπικό χαρτί. Όσο η ανικανότητα κρύβεται πίσω από τον κομματισμό και όσο η αριστεία είναι ρετσινιά η χώρα θα καίγεται, θα πνίγεται και θα βουλιάζει.
Γιατί άριστος δεν σημαίνει να είσαι νομπελίστας ή πρωτοπόρος μόνο. Σημαίνει να είσαι κατάλληλα εκπαιδευμένος και να υπερβαίνεις τον εαυτό σου με συνεχή και επαρκή προσπάθεια.
Η επόμενη ηγεσία έχει πολύ δουλειά μπροστά της. Αλλά όση προσπάθεια και να κάνει αν δεν αλλάξει η βάση των δεινών μας που είναι ο τρόπος και η ηθική της εκπαίδευσης δεν θα αλλάξει η χώρα.
Η ηθική της εκπαίδευσης δίνει ηθική στην εργασία. Και η ηθική στην εργασία δίνει αποτελεσματικότητα, σεβασμό και επιτυχείς κρατικούς μηχανισμούς.
