Ας πούμε ότι ο Μητσοτάκης σάλταρε με όσα ακούει κάθε μέρα στην τηλεόραση όπου όλοι ζητούν τα πάντα κι έπαιρνε μια τρελή απόφαση. Να δώσει αύριο το πρωί 5.000 ευρώ οριζόντια σε κάθε ΑΦΜ, για την αναπλήρωση της αγοραστικής δύναμης των πολιτών που πλήττεται από την ακρίβεια. Έχουμε περίπου 9 εκατομμύρια φορολογούμενους, επί 5.000 στον κάθε έναν, θα άθροιζαν ένα ποσό 45 δις ευρώ.
Αυτά τα (θεωρητικά) 45 δις ευρώ, θα ισοδυναμούσαν με όλο το Ταμείο Ανάκαμψης, που όταν αναγγέλθηκε θεωρήθηκε ο εκτοξευτήρας της ελληνικής οικονομίας προς ένα λαμπερό μέλλον. Αν θέλετε να το δείτε διαφορετικά, θα ήταν το ένα έκτο του εθνικού χρέους που σωρεύσαμε από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους. Και υποθέτουμε ότι ένας τρελός πρωθυπουργός αποφάσιζε να δώσει αυτό το ποσό, τώρα και μετρητά. Τι θα γινόταν σ’ αυτή την περίπτωση λέτε;
Πρώτον, θα ξεσηκωνόταν επανάσταση διότι τα λεφτά είναι λίγα. Πως σήμερα παρελαύνουν όλες οι παραγωγικές τάξεις και απαριθμούν αυξήσεις πρώτων υλών και προϊόντων που αν τις πιστέψουμε δεν έχουμε πληθωρισμό 8,5% (που αναφέρει η ΕΛΣΤΑΤ) αλλά 85% και βάλε; Ε, το ίδιο θα γινόταν και τότε. Θα γέμιζαν οι τηλεοπτικές εκπομπές από ανθρώπους που κάνοντας προσθέσεις των απωλειών του νοικοκυριού τους, θα ξεφούρνιζαν ένα ποσό πολύ πιο πάνω από τα 5.000 ευρώ. Κατά τούτο, τα 5.000 ευρώ θα βαφτίζονταν «ψίχουλα» ή «κοροϊδία».
Δεύτερον, θα γινόταν χαμός από καταγγελίες για εξαγορά του κόσμου και των ψηφοφόρων ενόψει εκλογών. Οι ίδιοι που σήμερα φωνάζουν ότι ο κόσμος υποφέρει και δεν τα βγάζει πέρα, τότε θα ούρλιαζαν ότι ο Μητσοτάκης χρησιμοποιεί τα λεφτά του κράτους για να κάνει προεκλογικές παροχές. Και οι ίδιοι που τον κατηγορούν ότι αργεί να πάρει μέτρα στήριξης, τότε θα τον καλούσαν να περιμένει να περάσουν οι εκλογές για να μην επηρεάσει το αποτέλεσμα.
Τρίτον, όλοι οι γνώστες, οι επιστήμονες, οι οικονομολόγοι και οι αναλυτές που σήμερα «βαριούνται» να μιλήσουν για την παγκοσμιότητα της κρίσης και για το ανέφικτο των αιτημάτων που εκτοξεύονται από γύρω-γύρω, τότε θα ούρλιαζαν ότι κατασπαταλιούνται οι εθνικοί πόροι σε μη παραγωγικές καταναλωτικές παροχές. Θα μας εξηγούσαν επίσης ότι το άφθονο ρευστό θα τροφοδοτήσει, αντί να καταστείλει τον πληθωρισμό.
Τέταρτον, ο Αλέξης θα έταζε κατ’ ευθείαν 10.000 ευρώ ανά ΑΦΜ, καταγγέλλοντας τον Μητσοτάκη ότι «έχει αλλά δεν δίνει» διότι είναι νεοφιλελεύθερος ακροδεξιός που ευνοεί την ρεμούλα και την κερδοσκοπία. Παραλλήλως με το δικό του τάξιμο, θα κατηγορούσε τον πρωθυπουργό ότι παραμελεί την υγεία, την παιδεία και την πρόνοια, δίνοντας τα λεφτά σε φυσικά πρόσωπα για να τα εξαγοράσει κι όχι σε κρατικές δομές που στηρίζουν την κοινωνία.
Πέμπτον, μόλις οι πολίτες θα έπαιρναν τα 5.000 ευρώ, θα άρχιζαν να φωνάζουν ότι αυτά φαγώθηκαν ακαριαία για να καλύψουν άμεσες ανάγκες και χασούρες της κρίσης, οπότε χρειάζονται άλλα 5.000 για να σταθούν στα πόδια τους. Καθότι, όποιος πάρει μια φορά, το δένει σκοινί κορδόνι και οργίζεται αν δεν παίρνει διαρκώς. Όπερ; Δεν υπάρχει λύση παιδιά. Οδεύομεν κατά κρημνόν και κάπου στην άκρη του παραμονεύει μια Ελληνίδα Λεπέν, όποιο χρώμα κι αν έχει στην σημαία της…
