Προχθές στη βουλή ο Α. Τσίπρας, στην δευτερολογία του, άνοιξε τον φάκελο του και άρχισε να διαβάζει σχόλια που έγιναν σε βάρος του. Και καλά κάνουν οι συνεργάτες του και παρακολουθούν τι γράφεται στο διαδίκτυο για τον αρχηγό τους και το κόμμα τους. Μόνον που την ίδια δουλειά κάνουμε κι εμείς που είμαστε «απέναντι». Παρακολουθούμε τις δηλώσεις και καταγράφουμε τις συμπεριφορές του Α. Τσίπρα κυρίως όταν ήταν πρωθυπουργός.
Ποιος δεν θυμάται την ατάκα του για τις μολότοφ; « και τι κακό έχουν οι μολότοφ; Σημασία έχει από ποια πλευρά βρίσκεσαι». Αυτός, προστατευμένος από τη φρουρά του, ποτέ δεν πρόκειται να βρεθεί στη λάθος πλευρά. Εκ του ασφαλούς, «πουλά» εξυπνάδα και προκαλεί όλους αυτούς που είχαν την ατυχία να βρεθούν στη λάθος πλευρά.
Στις 25 Μαϊου 2017 έγινε δολοφονική απόπειρα κατά του πρώην πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου. Ήταν η πρώτη δολοφονική απόπειρα κατά πρωθυπουργού μετά από αυτήν κατά του Ελευθερίου Βενιζέλου το 1933. Σύμπας ο πολιτικός κόσμος δήλωσε την συμπαράσταση του στον πρώην πρωθυπουργό, πλην του τότε πρωθυπουργού, του Α. Τσίπρα. Μικροψυχία και μικροπρέπεια.
Στοιχειώδης ανθρωπισμός θα επέβαλε να σηκώσει το τηλέφωνο και να εκφράσει την συμπάθεια του προς τον τραυματισμένο πρώην πρωθυπουργό. Αυτόν τον ανθρωπισμό που δεν επέδειξε προς τον Λ. Παπαδήμο τον επιδεικνύει σήμερα για τον κατά συρροή, αμετανόητο δολοφόνο Δ. Κουφοντίνα.
Μην φανταστείτε πως ο Τσίπρας ενδιαφέρεται για την ζωή του Κουφοντίνα. Το μόνο που τον ενδιαφέρει, πρωτίστως, είναι να ηττηθεί πολιτικά η κυβέρνηση. Πώς θα ηττηθεί; Αν υποκύψει στον εκβιασμό του δολοφόνου. Η ήττα της θα είναι σημαντική, καθώς θα διαρραγούν οι δεσμοί της με ένα μεγάλο μέρος των πολιτών που την ψήφισαν. Εδώ ακριβώς ο Α.Τσίπρας κάνει λάθος εκτίμηση. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν πρόκειται να αυτοκτονήσει πολιτικά για να σώσει την ζωή ενός εγκληματία ο οποίος εκβιαστικά ζητά την ικανοποίηση ενός παράνομου αιτήματος του. Γνωρίζει πως η άτεγκτη στάση που τηρεί έχει την αποδοχή της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών. Οι κραυγές του περιθωρίου και των ακραίων μειοψηφιών δεν αγγίζουν την κοινωνία. Ο Κουφοντίνας και η 17 Νοέμβρη είναι καταγεγραμμένοι στη συνείδηση των πολιτών ως κοινοί εγκληματίες που εκτίουν τις ποινές τους και όχι ως πολιτικοί κρατούμενοι.
Τούτων δοθέντων περιθώριο για υποχώρηση δεν έχει η κυβέρνηση. Άλλωστε, ουδείς τής έχει υποδείξει την νομική οδό που θα πρέπει να ακολουθήσει για να λύσει την απεργία πείνας ο Κουφοντίνας. Όλοι αυτοί που ζητούν «να μην τον αφήσουμε να πεθάνει», δεν μας λένε πώς θα γίνει αυτό. Τι προτείνουν; Να υπάρξει εξωθεσμική και αντιθεσμική κυβερνητική παρέμβαση; Να νομοθετήσει ad hoc;
Η λαλίστατη Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων, ως κατ΄εξοχήν αρμόδια, ας γνωματεύσει επί του προκειμένου. Και η ηγετική ομάδα του ΚΙΝΑΛ ας μας πει την πρόταση της.
Είναι αυτονόητο πως όλοι αυτοί προσπαθούν να σύρουν την κυβέρνηση σε μια πολιτική ήττα. Και είναι επίσης αυτονόητο πως ουδόλως ενδιαφέρονται για την ζωή του Κουφοντίνα.
Στην χειρότερη περίπτωση ο ίδιος ο Κουφοντίνας θα αποφασίσει αν θα έχει την τύχη του Κασσίμη, του Τσουτσουβή, του Πρέκα και του Μαρίνου. Ουδείς τους θυμάται.
