Ο κ. Ρουβάς μεταξύ άλλων δήλωσε το αυτονόητο. Πως δεν θα δικάσει τον κ. Δ. Λιγνάδη. Ο όχλος της Αριστεράς έσπευσε να τον λιντσάρει. Έχει ήδη καταδικάσει τον κ. Δ. Λιγνάδη με τα γνωστά λαϊκά δικαστήρια. Συνεπώς ο κ. Ρουβάς λοιδορείται γιατί αγνοεί την απόφαση των λαϊκών δικαστών του διαδικτύου.
Όμως ουσιαστικά τιμωρείται από τον όχλο της Αριστεράς γιατί δεν είναι αριστερός και γιατί στις κρίσιμες μέρες του 2015 στάθηκε απέναντι τους. Αν ήταν δικός τους θα του αναγνώριζαν το ηθικό δικαίωμα να συμπαραστέκεται σε έναν καλλιτέχνη στις δύσκολες ώρες που περνά και στον οποίον οφείλει πολλά.
Μην έχετε καμιά αμφιβολία πως αυτά θα έγραφαν και θα έλεγαν. Σε κάτι τέτοια είναι μανούλες.
Στην Αριστερά, σε όλες τις εκδοχές της, εκτός από τους μηχανισμούς ανάδειξης, υπάρχουν και οι μηχανισμοί συγκάλυψης. Αν είσαι «δικός» τους μπορεί να αναδειχθείς μέσα από ένα σύστημα που προβάλλει τη μετριότητα σου ως κάτι το μοναδικό. Εκατοντάδες είναι αυτές οι περιπτώσεις από το 1974 και μετά, ασήμαντων, που καθιερώθηκαν - κυρίως στο χώρο των γραμμάτων και των τεχνών - γιατί κατείχαν μόνο και μόνο το προοδευτικό πρόσημο.
Επίσης, αν είσαι «δικός» τους και έχεις υποπέσει σε παράπτωμα οποιασδήποτε μορφής θα σε καλύψει προστατευτικά ένα ολόκληρο σύστημα. Θα είναι αυτό που έκανες ως μη γενόμενο. Θυμηθείτε πώς εξαφανίστηκε από τον πίνακα των σεξουαλικών παρενοχλήσεων το όνομα γνωστού αριστερού ηθοποιού, αρκεί που φωτογραφήθηκε με υψωμένη τη γροθιά του. Για να μη μιλήσω για τη δολοφονία του Άλκη. Περιμένοντας να αποκαλυφθούν ακροδεξιές ρίζες στους φονιάδες, ξεσάλωσαν. Όταν αποκαλύφθηκε πως τελικά ήταν αντίφα, κατάπιαν τη γλώσσα τους. Ξέχασαν τη δολοφονία και τον Άλκη.
Και γυναίκες και άνδρες, επιτέθηκαν στον κ. Ρουβά, γιατί δε δέχθηκε να παίξει το ρόλο του λαϊκού δικαστή. Γιατί δεν καταδίκασε τον κ. Δ. Λιγνάδη, αναγνωρίζοντας το τεκμήριο της αθωότητας του και κυρίως την προσφορά του στην τέχνη, κάτι που και οι αριστεροί καλλιτέχνες το αναγνώριζαν. Και γι' αυτό φωτογραφίζονταν μαζί του χαμογελώντας με καμάρι.
Μάλιστα κάποιοι Συριζαίοι, με πολιτικά και με γούνες, εντελώς φανατισμένοι και με έντονο το στοιχείο της ψυχικής διαταραχής, προεξόφλησαν το τέλος της επαγγελματικής σταδιοδρομίας του κ. Ρουβά.
Το μήνυμα που στέλνει ο όχλος είναι ξεκάθαρο. Αν δεν είσαι δικός μας έχουμε τη δυνατότητα να σε «θάψουμε». Αν από την άλλη πλευρά είσαι δικό μας παιδί, ό,τι και να κάνεις, εμείς είμαστε εδώ για να σε προστατεύσουμε.
Συνεπώς για την Αριστερά, σε όλες τις εκδοχές της, σημασία δεν έχει το αδίκημα, αλλά ποιος το διαπράττει.
